Volapuko II

"Volapuko. Al unu homaro unu lingvon."

Volapuko (Volapük II)
konstruita lingvo
Parolata en	Anglujo, Nederlando, Francujo, Pollando, Aŭstrujo, kaj tiel plu.
Denaskaj parolantoj	0
Fremdlingvo / dua lingvo por	nekonata
Skribo	latina alfabeto kun kelkaj aldonoj
Lingvistika klasifiko
Planlingvo
Lingvaj kodoj
Lingvaj kodoj
ISO 639-2	vol
SIL	VOL
Angla nomo	Volapük II
Vikipedio

En la jaro 1931, la nederlandano Arie de Jong faris revizion de la planlingvo Volapük I (esperante: Volapuko I). Tiu revizio ofte nomiĝas Volapük II (esperante Volapuko II), kiun ekuzis ĉiuj aŭ preskaŭ ĉiuj el la nunaj parolantoj de Volapuko ĝenerale. Nuntempaj volapukistoj uzas tiun version. Do, oni rekomendas, ke se interesatoj volas lerni Volapukon, ili lernu la revizion Volapuko II.

La germana sacerdoto Johann Martin Schleyer /ʃlaɪər/, kreis la originalan lingvon Volapuko I por la tuta mondo, onidire pro la konsilo de Dio. Laŭ Schleyer mem, tio okazis en la nokto de la 31-a de marto de la jaro 1879, kiam li ne povis dormi kaj la projekto aperis preta, aŭ preskaŭ preta, en lia menso. En la jaro 1880, la lingvo publikiĝis. Volapuko II estas la nova plibonigita dialekto de tiu originala Volapuko I. La slogano en Volapuko II estas «Menefe bal püki bal», kiu signifas «Al unu homaro unu lingvon».

Alfabeto kaj prononco

Volapuko II havas 27 literojn, same kiel originale Volapuko I. En la sekva listo, prononcindikoj estas laŭ la Internacia Fonetika Alfabeto:

a /a/, ä /ɛ/, b /b/, c /tʃ/ aŭ /dʒ/,

d /d/, e /e/, f /f/, g /g/, h /h/,

i /i/, j /ʃ/ aŭ /ʒ/, k /k/, l /l/,

m /m/, n /n/, o /o/, ö /ø/, p /p/,

r /r/, s /s/ aŭ /z/, t /t/, u /u/, ü /y/,

v /v/, x /ks/ aŭ /gz/, y /j/, z /ts/ aŭ /dz/

Akcento trafas la lastan silabon. Senakcentaj estas nur la du vortfinaj partikuloj -li (ĉu) kaj -la (dubitativa modo).

Du apudaj vokaloj neniam formas diftongon, sed estas apartaj plenaj vokaloj, ekzemple, taid /ta'id/ («tajdo»), rein /re'in/ («pluvo»).

Ekzemploj

bel nifik, monto neĝa.

Volapuke	Esperante
Nifos	Neĝas
O flen katik, glidö!	O kara amiko, saluton!
Pardö!	Pardonon!
Tim kinik binos-li?	Kioma horo estas?
Penob flenes obik	Mi skribas al miaj amikoj
Fidol fiti mela...	Vi manĝas fiŝon de la maro...
Adyö!	Adiaŭ!

Baza Gramatiko

Kazoj

Kiel la germana kaj la rusa, Volapuko havas morfologiajn gramatikajn kazojn:

kazo	ekzemplo	signifo
nominativo	flen	amiko
genitivo	flena	de amiko
dativo	flene	al amiko
akuzativo	fleni	amikon
vokativo	o flen	o amiko

Pluraloj finiĝas per -s: flenes («al amikoj»), flenas («de amikoj»). Kiel en la rusa, en Volapuko, artikolo ĝenerale ne ekzistas; do, flen signifas «la amiko» aŭ «amiko». Ekzistas difina artikolo el por fremdaj aŭ nomaj vortoj:

kazo	ekzemplo	signifo
nominativo	el Tolstoy	Tolstoj
genitivo	ela Tolstoy	de Tolstoj
dativo	ele Tolstoy	al Tolstoj
akuzativo	eli Tolstoy	Tolstoj-on

Personaj Pronomoj

persono	singulara	plurala
1-a	ob	obs
2-a	ol	ols
2-a ĝentila	or	ors
3-a maskla	om	oms
3-a femala	of	ofs
3-a neŭtra	on	ons
3-a nedifina	oy	oys
3-a sensubjekta abstrakta	os	os

Verboj

La formo de personaj pronomoj mem povas esti kiel la finiĝo de finitiva verbo. Se oni uzas la pronomon aparte kun la verbo, tio estas por emfazo. La infinitivverba finiĝo estas -ön: binön («esti»).

Aspekttensaj prefiksoj

aspekttenso	Esperanta ekvivalento	Volapuka prefikso
preterito	V-is, estis V-anta	ä-V
perfekta prezenco	estas V-inta	e-V
perfekta preterito	estis V-inta	i-V
futuro	V-os	o-V
perfekta futuro	estos V-inta	u-V

Modaj sufiksoj

modo	Esperanta ekvivalento	Volapuka sufikso
volativo	V-u	V-öd
optativo	bonvolu V-i	V-ös
kondicionalo	V-us	V-öv

Ekzemploj

fidot gudik, manĝaĵo bona.

• fidön. manĝi.
• Fidob. Mi manĝas.
• Ob fidob. Manĝas mi.
• Äfidol. Vi manĝis.
• Äfidol-la. Vi eble manĝis.
• Ifidom. Li estis manĝinta.
• Fidobs. Ni manĝas.
• Obs fidobs. Manĝas ni.
• Fidomöd. Li manĝu.
• Äfidoms. Ili manĝis.
• Oms äfidoms-la. Eble manĝis ili.
• Efidom. Li estas manĝinta.
• Ofidoy. Oni manĝos.
• Fidolöd. Manĝu.
• Fidolös. Bonvolu manĝi.
• Ofidoy-la. Oni eble manĝos.
• Onifos. Neĝos.

Adjektivoj

Adjektivoj finiĝas per -ik: gudik («bona»). Rekte post substantivo, epitetaj adjektivoj akordiĝas nek kaze nek nombre: fiti gudik («fiŝon bonan»).

Adjektivo akordiĝas kaze kaj nombre kiam:

• ĝi troviĝas antaŭ la substantivo: gudikis fitis («bonajn fiŝojn»);
• ĝi disiĝas de substantivo per unu aŭ pluraj vortoj neadjektivaj: fitis vemo gudikis («fiŝojn tre bonajn»);
• ĝi uziĝas sen substantivo: Sumolöd gudikis («Prenu la bonajn»);
• ĝi rilatas kiel epiteta adjektivo al pli ol unu substantivo: fitis e katis gudik («fiŝojn kaj bonajn katojn»), fitis e katis gudikis («bonajn fiŝojn kaj katojn»).

Predikativa adjektivo akordiĝas nombre: Fits ola binons gudiks («Fiŝoj de vi estas bonaj»).

Adverboj

Simile kiel en Esperanto, en Volapuko ekzistas du tipoj de adverboj: la regulaj kun finiĝo -o kaj la neregulaj de variaj formoj: gudo («bone»), tu («tro»).

Literaturo

• Cherpillod, André. Konciza Gramatiko de Volapuko (Gramat brefik Volapüka). Francujo: Memeldono, 1995. esperante
• Cherpillod, André. Vortaro Volapük-Esperanto kaj Esperanto-Volapük (Vödabuk Volapük-Sperantapük e Sperantapük-Volapük). Francujo: Eldonejo La Blanchetière, 2003. esperante volapuke

Vidu ankaŭ

• Arie de Jong
• Volapuka reformo de Jong
• Volapuk-movado
• Kadem Volapüka
• Volapuko kaj Esperanto

Eksteraj ligiloj

• Lernolibroj el la Universala Esperanto-Asocio