Tiazolidinono

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Tiazolidinono
Plata kemia strukturo de la 2-tiazolidinono
Plata strukturo de la 4-tiazolidinono
Alternativa(j) nomo(j)
  • 1,3-tiazolidin-2-ono
Kemia formulo
C3H5NOS
CAS-numero-kodo 2682-49-7
ChemSpider kodo 87940
PubChem-kodo 97431
Fizikaj proprecoj
Molmaso 103.1429 g·mol−1
Denseco 1.277 g cm−3
Fandpunkto 53 °C
Bolpunkto 160 °C
Refrakta indico  1,5508
Ekflama temperaturo 56 °C[1]
Mortiga dozo (LD50) 335 mg/kg (buŝe)
Sekurecaj Indikoj
Risko R36/37/38
Sekureco S24/25
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo-piktogramo
05 – Koroda substanco 06 – Venena substanco
09 – Noca por vivmedio
GHS Signalvorto Damaĝo
GHS Deklaroj pri damaĝoj H302, H314, H317, H331, H335, H400
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P261, P273, P280, P305, P338, P310, P351
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Tiazolidinono estas cikla ketono derivita el la tiazolidino. Ĝi estas konsiderata biologie grava kiel aktiva konstrubloko kiu posedas ĉiujn tipojn da biologiaj aktivecoj. Sukcesoplenaj derivaĵoj tiaj kiaj la ralitolino kiel potenca anti-konvulsiilo, etozolino kiel anti-hipertensio, pioglitazono kiel hipoglikemiagento kaj tiazolidomicino kontraŭ la bakterioj el la streptomyces specioj elmontriĝis potencaj derivaĵoj de la tiazolidinono. Ĉi-diverseco pri la biologia respondo altiris la atenton de multaj sciencistoj kiuj esploras ĉi-strukturon pro ĝia multobla potenco rilate al pluraj aktivecoj.[2]

Literaturo[redakti | redakti fonton]

Kunrilataj kemiaĵoj[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]