Tokia Metropola Muzeo de Arto

Premioj
	• BCS Prize vd

Tokia Metropola Muzeo de Arto
arta muzeo • gubernia muzeo de Japanio
Lando	Japanio vd
Situo	Ueno-kōen
Poŝtkodo	110-0007
Arkitekto(j)	Kunio Maekawa vd
Estiĝo	1926
Koordinatoj	35° 43′ 2″ N, 139° 46′ 23″ O (mapo)35.7172139.773Koordinatoj: 35° 43′ 2″ N, 139° 46′ 23″ O (mapo)
	Tokia Metropola Muzeo de Arto (Tokio) Tokia Metropola Muzeo de Arto
	Situo de Tokia Metropola Muzeo de Arto
	Tokia Metropola Muzeo de Arto
Jaraj vizitantoj:	2 787 770 (2018)
Parto de	Ueno Imperial Grant Park vd
Premioj
	• BCS Prize vd
Retpaĝo	https://www.tobikan.jp/
	v • d • r

La Tokia Metropola Muzeo de Arto (japane 東京都美術餓, Tōkyōto Bijutsukan, mallonge tobikan aŭ simple tobi (都美 [館]) estas artmuzeo en Tokio, Japanio. Ĝi situas en Parko Ueno kaj ĝi estis la unua publika arta muzeo de Japanio ^[1].

Historio[redakti | redakti fonton]

En la mondo de japana arto, la bezono de moderna artmuzeo, kiu povus montri nuntempajn verkojn, kiel ekzemple pentraĵoj kaj filmoj ekde la Meiji-epoko, estis temo kiu estis multe diskutita, precipe kiam la Taiŝo-epoko komenciĝis kun la ĉieliro de la Imperiestro Yoshihito. Tiutempe oni uzis la metodon de multaj rotaciaj ekspozicioj kaj provizoraj muzeoj konstruitaj dum lokaj ekspozicioj, kiam ekzistis sufiĉe da taŭgaj instalaĵoj. La ideo fondi muzeon de la Ministerio pri Edukado aperis kaj estis diskutita dum kelka tempo, sed finfine estis forigita pro manko de taŭga buĝeto.

Finfine, donaco de unu miliono da enoj estis ofertita al la urbo Tokio por la starigo de la muzeo, de riĉa komercisto konata kiel la " karba reĝo" de la Tokia areo, Keitoro Sato. En 1926, la muzeo estis establita laŭ dezajno de la arkitekto Shinichiro Okada, anstataŭe de la Tokia Gubernia Muzeo de Arto. La konstruaĵo estis rekonstruita en 1975 laŭ la dezajno de la japana arkitekto Kunio Maekawa.

En 2010, masivaj renovigadoj okazis en la muzeo. En la parta malfermo de la muzeo, kiu estis okazigita la 1-an de aprilo 2012, la renovigita muzeo inkluzivis publikan ekspoziciejon, restoracion, muzeobutikon, artinformcentron, kaj artsalonon. Post la 30-a de junio, la muzeo estis plene remalfermita al la ĝenerala publiko, kaj speciala ekspozicio estis malfermita en sia ĉefa arthalo.

Priskribo[redakti | redakti fonton]

La konstruaĵo havas areon de 6,796 m² kaj totalan areon de 31,984 m² . De la totala areo, 10,488 m² estas haveblaj por provizoraj ekspozicioj, kaj 1,707 m² estas rezervitaj por la permanenta ekspozicio .

La konstruaĵo estas destinita por regulaj ĉiujaraj ekspozicioj de artistunuiĝoj kaj aliaj organizaĵoj, por siaj propraj provizoraj ekspozicioj kaj por la konstanta ekspozicio de siaj propraj varoj ^[2]. Tio inkluzivis pentraĵojn, skulptaĵojn, kuprogravurojn de la nuntempo, totalo de proksimume 3000 eroj ^[3]. En 1994, aliflanke, la kolekto alvenis ĉe la nova Muzeo de Nuntempa Arto Tokio, kiu poste resendis kelkajn el la skulptaĵoj kaj kaligrafio. Sia propra kolekto nun inkluzivas 12 skulptaĵojn kaj 36 kaligrafiajn verkojn.

Preskaŭ ekde la komenco, la artaĵkolektoj (financitaj ĉefe de komercaj kompanioj, kiel diversaj amaskomunikiloj), kaj la nuntempa franca artkolekto, estis koncentritaj kiel publikaj kolektoj en la centra salono. La muzeo ricevis multajn kritikojn por kompari Eŭropon kaj Usonon, kiuj estas plenplenaj kun muzeoj, kun Japanio, kies muzeokulturo estis multe malpli plenigita. Tial la vizitantoj postulis, ke la muzeo elektu ĉefajn prunteprenantojn, pri kies kolektoj (el Japanio, kompreneble) ĝi povus koncentriĝi.

La malfermo de la muzeo kaj la reagoj al ĝi multe influis la kampon de muzeoj en Japanio kaj aliajn instituciojn kiuj estis fonditaj post ĝi. Ekzemple, la Arta Muzeo de Ohara kiu malfermiĝis en Kurashiki en 1930 kaj estis la unua muzeo en Japanio prezentanta konstantan ekspozicion de okcidenta arto. Alia ekzemplo estas la Kiota Urba Muzeo de Arto (malfermita en 1933) kaj la Nacia Muzeo de Moderna Arto (Tokio), kiu malfermiĝis post la Dua Mondmilito, en 1952.