Tommaso Diplovataccio
| Thomas Diplovatacchius (1468-1541) | ||
|---|---|---|
.png) "Aparato festita tra la mondo", verko publikigita en la 1548-a
| ||
| Persona informo | ||
| Θωμάς Διπλοβατάτζης | ||
| Naskiĝo | 25-an de marto 1468 en Korfuo, Grekio | |
| Morto | 29-an de septembro 1541 en Pesaro, Italio | |
| Etno | grekoj vd | |
| Lingvoj | moderna greka • latina vd | |
| Alma mater | Universitato de Bolonjo Universitato de Padovo Universitato de Ferrara Universitato de Salerno Universitato de Peruĝo | |
| Profesio | ||
| Okupo | verkisto  vd
| |
| Laborkampo | Jurisprudenco vd
| |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Tommaso Diplovataccio aŭ Tommaso Diplovatazio estis bizanca kuracisto, juristo, prijura historiisto, esploristo de la bizanca kaj romia rajto, fondinto de la Historia Filologio de la Rajto kaj antaŭulo de la Historia Lernejo de la Rajto.
Vivanta
[redakti | redakti fonton]Li naskiĝis en Korfuo en 1468. Lia patro, princo Georgo Diplovatatzis, venis el granda trakia familio kaj estis despoto de Lemnos kune kun Nikolos Gatilouzios ĝis 1457. Tiam li transdonis la insulon al la kavaliroj Johano de Rodoso por ke ĝi ne falu en manojn de la otomanoj kun la promeso ke li irus al aliaj lokoj en la Okcidento kiuj estis konceditaj. Frustrita pro la malsukceso kun la malplenumado de la Papa Eklezio, li unue fuĝis al Napolo kaj poste al Hispanio, al reĝo Fernando la 2-a kaj Reĝino Izabela. Li estis finfine mortigita en 1481 batalante kiel kavaleriokomandanto kontraŭ la maŭroj en Granado. La patrino de Thomas Diplovatatzis estis Maria Laskaris, fratino de la akademiulo Konstantinos Laskaris kaj Janus Lascaris.
Laŭ la peto de sia patrino, Diplovatazis studis filozofion kaj juron ĉe la Universitato de Salerno, [[Ferrara kaj Padovo sub la protekto de sia onklo Konstantinos. Li iĝis kuracisto en 1490 kaj eniris la servon de Giovanni Sforza (1466-1510), reganto de la ŝtato Pesaro. Li estis nomumita inspektoro de la kortego de Pesaro; en 1492 li alprenis la devojn kiel prokuratoro kaj en la sekva jaro li estis nomumita konsilisto en la Suverena Konsilio. En 1494 li edziĝis kun la filino de riĉa komercisto kaj danke al la akirita riĉaĵo li sukcesis trovi tempon por dediĉi sin al verkado de siaj historiaj, juraj kaj filozofiaj verkoj.
Okaze de la dekreto de Sforza pri la kunmetaĵo de la Konsilio kaj la relativa prioritato de konsilistoj (laŭleĝaj, medicinaj kaj eventuale klerikalaj), la familio Diplovatazis argumentis ke tiuj tenantaj doktorecon devus antaŭi la militistaron kaj sidi pli proksime al la reganto. Li restis en Pesaro kun la pozicio de generaladvokato de Rumanio kaj post la elpelo de la Sforza-oj fare de Cezaro Borgia.
Li eksiĝis en 1505 kaj ekloĝis en Romo, proksime al papo Julio la 2-a, kiu nomumis lin sia vikario kaj reprezentanto ĉe la grava "Koncilio de Pizo", en novembro 1511, por ekleziaj kaj politikaj disputoj. Ĝis 1517 li estis plenrajta pri la aferoj de la reganto de Pesaro. Li tiam prirezignis sian pozicion kaj fuĝis al Venecio dum 15 jaroj, kie li praktikis juron, rifuzinte la oferton de profesoreco farita al li fare de la Universitato de Padovo. Li verkis la historion de la urbo laŭ peto de la municipo. En la lastaj jaroj de sia vivo, ekde 1532 li vivis en Pesaro kaj estis implikita en la reformo de la Ŝtato kun la titolo de gonfaloniero (aŭ komunuma magistrato).[1]
Verkaro
[redakti | redakti fonton]- De vicariis in temporalibus , id est Sacrosanctae Romanae Ecclesiae et Sancti Imperii, 1504
- Chronicon Pisauri, 1506
- De potentissima Venetiarum urbe deque etiam civitatibus insulis et locis illustrissimo dominio subiectis, 1509
- Tractatus de praestantia doctorum, 1511
- De regulis iuris, 1518
- Tractatus de Venetate urbis libertate et eiusdem Imperii dignitate et privilegiis, Venecio, 1521
- Consilia , quaestiones et tractatus, 1530
- Sanctissimi in Christo patris D. Innocentii Papae IIII, 1548
- Tyberiadis, tractatus de fluminibus tripertitus, 1576
- Kontribuoj al mezepoka jura historio, 1889
- Opus de praestantia doctorum, 1890
- De clariis iurisconsultis, 1919
- De jure Graecorum ("Pri la greka juro")
- Ecthesis canonum Apostolorum
- Explicatio regularum Nicephori CP
- Notae ad sententias sinodales
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Franciscus Accursius (1225-1293)
- Bartolus de Saxoferrato (1313-1357)
- Siksto la 4-a (1414-1484)
- Giorgio Natta (1420-1495) itala juristo
- Niccolò Gattilusio (1420-1462) itala nobelulo
- Alessandro Tartagni (1424-1477) itala juristo
- Giovanni Pontano (1429-1503)
- Konstantinos Laskaris (1433-1501)
- Giasone del Maino (1435-1519)
- Julio la 2-a (1443-1513]]
- Domizio Calderini (1443-1478)
- Pandolfo Collenuccio (1444-1504)
- Ludovico Bolognini (1446-1508) itala juristo kaj diplomato
- Antonio Maria Ciocchi del Monte (1461-1533) itala kardinalo
- Giovanni Sforza (1466-1510)
- Gian Battista Cipelli (1473-1553)
- Leono la 10-a (1475-1521)
- Cezaro Borgia (1475-1507)
- Battista de Tortis (1481-1536)
- Costanzo la 2-a Sforza (1510-1512)
- Guidobaldo la 2-a della Rovere (1514-1574) itala nobelulo kaj duko de Urbino
- Francesco Maria la 2-a della Rovere (1549-1631) itala kondotiero
- Johann Albert Fabricius (1668-1736)
- Gustav Friedrich Hänel (1792-1878) germana juristo kaj prijura historiisto
- Hermann Kantorowicz (1877-1940) germana juristo
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Ĉi-artikolo estis tradukita surbaze de la Greka samnoma Vikipedia dokumento.