Adrien-François Servais
| Adrien-François Servais | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 6-an de junio 1807 en Halle |
| Morto | 26-an de novembro 1866 (59-jaraĝa) en Villa Servais |
| Tombo | Halle Communal Cemetery |
| Lingvoj | franca |
| Loĝloko | Villa Servais |
| Ŝtataneco | Belgio |
| Familio | |
| Infanoj | Joseph Servais • François Servais • Zofia Servais |
| Parencoj | Cyprian Godebski |
| Okupo | |
| Okupo | komponisto • muzikinstruisto • universitata instruisto • violonĉelisto |
Adrien-François Servais (naskiĝis la 6-an de junio 1807 en Halle, mortis la 26-an de novembro 1866 en Halle) estis unu el la plej influaj belgaj violonĉelistoj dum la 19-a jarcento.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Servais komence studis la violonon, antaŭ ol komenci studi la violonĉelon. Li iĝis la posedanto de Stradivari-violonĉelo el la jaro 1701, kiu nun portas lian nomon, la Stradivari Servais. Li ankaŭ iĝis konata por esti inter la unuaj violonĉelistoj kiuj ekuzadis la pikon[1], verŝajne pro la pli granda grandeco de lia instrumento kvankam la uzo de la piko populariĝis nur dum la 20-a jarcento.
Verkaro[redakti | redakti fonton]
Servais komponis multajn komponaĵojn por sia instrumento, inkluzive de kvar koncertoj por violonĉelo kaj proksimume dudek duetojn por du violonĉeloj aŭ por violono kaj violonĉelo. Servais estis influita de Niccolò Paganini kaj Franz Liszt. Servais ankaŭ estis referita siatempe kiel "la Paganini de la violonĉelo" kaj "la Liszt de la violonĉelo". Tamen, li estis pli proksima al la violonisto Henri Vieuxtemps kaj laŭ sia spektaklostilo kaj laŭ sia propra violonĉela ludmaniero. Liaj komponaĵoj daŭre estas studitaj, luditaj kaj registritaj ĉie en la mondo i.a. sur kompaktdisko kiun eldonis la asocio vzw Servais en Halle.
Koncertvojaĝoj[redakti | redakti fonton]
De 1834 ĝis 1866, Servais entreprenis plurajn koncertturneojn ĉie en Eŭropo kaj ĉie atingis triumfojn. En 1837 li unuafoje estis en Nederlando. Dum kortega koncerto en Hago (Den Haag), li estis tiom admirita fare de la princino Anna Paulowna ke ŝi deziris prezenti lin al sia frato, caro Nikolao la 1-a de Rusio. Li havis multajn amikojn, parencojn kaj admirantojn en Rusio. Ekde 1839 Servais plurfoje koncertvojaĝis al Rusio, kie li koncertis interalie por la caro. En 1844 kaj 1846 Servais entreprenis koncertturneojn eĉ ĝis Siberio. En Rusio li ankaŭ renkontis sian edzinon, Sophie Feygin kun kiu li edziĝis en Sankt-Peterburgo en 1849. Li faris sian lastan vojaĝon tien en 1866, baldaŭ antaŭ sia morto.
Persone[redakti | redakti fonton]
Servais estis framasono kaj membriĝis en Bruselo al la loĝio "Les Vrais Amis de l'Union" de la Granda Oriento de Belgio[2].
Misia Godebska, la nepino de Servais, vivis dum sia infanaĝo en la vilao de familio Servais en Halle, edukita fare de sia avino. La paro tie havis vastan italstilan vilaon, kunvenejo por artistoj kaj la plej ŝatata ripozejo de lia amiko Franz Liszt. La domo Servais estis restaŭrite komence de la 2020-ja jaroj kaj funkcias kiel hotelo kaj porokaza koncertejo.
Honoro[redakti | redakti fonton]
Kelkajn jarojn post lia morto en 1866, la urbo Halle starigis monumenton (statuon) en ĝia historia centro honore al li fare de li, fare de la la skulptisto Cyprian Godebski, la bofilo de Servais.
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Lev Ginsburg, Historio de la Violonĉelo, Paganiniana Publications, 1983
- Peter François, Adrien François Servais (1807-1866), de Paganini van de cello (la Paganini de la Violonĉelo), servais-vzw.org.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Violonĉelo
- Halle, Belgio
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- (nl, fr, en, de) Retejo de la asocio senprofitcela vzw Servais
- (plurlingve) Partituroj de Adrien-François Servais en publika domajno ĉe Projekto de Internacia Muzika Biblioteka Poentaro (IMSLP)