Benzoksazolo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Benzoksazolo
Plata kemia strukturo de la Benzoksazolo
Tridimensia strukturo de la Benzoksazolo
Kemia formulo
C7H5NO
CAS-numero-kodo 273-53-0
ChemSpider kodo 8873
PubChem-kodo 9228
Fizikaj proprecoj
Aspekto blanka aŭ flaveca solido
kun piridinodoro
Molmaso 119.123 g·mol−1
Denseco 1.175 g cm−3
Fandpunkto 27 °C
Bolpunkto 182 °C
Ekflama temperaturo 58 °C
Refrakta indico  1,5594
Acideco (pKa) 13.2
Solvebleco Akvo:Nesolvebla
Mortiga dozo (LD50) 750 mg/kg (buŝe)
Sekurecaj Indikoj
Risko R11 R22 R36/37/38
Sekureco S26 S36/37/39
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS etikedigo de kemiaĵoj[1]
GHS Damaĝo-piktogramo
07 – Toksa substanco
GHS Signalvorto Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj H302, H315, H319, H332, H335
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P261, P264, P270, P271, P280, P301+312, P302+352, P304+312, P304+340, P305+351+338, P312, P321, P330, P332+313, P337+313, P362, P403+233, P405, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Benzoksazolo estas organika aromata komponaĵo konsistanta je fenila kaj oksazola ringoj. Ĝi estas ĉefe uzata kiel krudmaterialo por la industrio, esplorado kaj farmaciaĵoj. Ĝia aromateco igas ĝin stabila substanco, kvankam kiel heterociklaĵo, ĝi havas reakciajn punktojn kiuj permesas interagadon.

Benoksazoloj estas trovataj en kemiaj strukturoj de farmaciaj drogoj tia kia la flunoksaprofeno. Benzoksazolaj derivaĵoj estas ankaŭ deirpunkto por fabrikado de optikaj blankigiloj[2] en detergentoj por lavbutikoj. Benzoksazoloj apartenas al tre konata grupo da antifungagentoj kun antioksidaj, antialergenaj, antitumoraj kaj antiparazitaj proprecoj.

Familio de la Furano
Furano
Kvarhidrofurano
Oksazolo
Izoksazolo
Izotiazolo
Oksazolino
Izoksazolino
Oksazolidino
Izoksazolidino
Benzoksazolo

Literaturo[redakti | redakti fonton]

Kunrilataj kemiaĵoj[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. PubChem
  2. Optikaj blankigiloj estas kemiaĵoj kiuj absorbas lumon en la ultraviola kaj viola regionoj (ordinare inter 340-370 nm) de la elektromagneta spetro kaj reeligas lumon en la blua regiono (tipe 420-470 nm) per fluoresko.