Sep Lastaj Eldiroj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Krucumado, fresko de Gaudenzio Ferrari

La Sep Lastaj Eldiroj de Jesuo Kristo venas el la tri evangelioj de la nova testamento. Tiuj dum la krucumado eldiritaj frazoj kaj vortoj havas en la kristana religio apartan signifon. La romkatolika eklezio nomas ĉi tiujn eldirojn oficiale sep lastaj eldiroj, kaj starigas ilin paralele al la pasiona historio en tempan sinsekvo.

Jen la sinsekvo de la Lastaj Eldiroj laŭ la traduko de Zamenhof:

  1. „Patro, pardonu ilin, ĉar ili ne scias, kion ili faras.“ Lk 23|34
  2. „Vere mi diras al vi: Hodiaŭ vi estos kun mi en Paradizo.“ Lk23|43
  3. „Virino, jen via filo!“ kaj: „Jen via patrino!“ Joh 19|26-27
  4. „Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min?“ Mk 15|34
  5. „Mi soifas.“ Joh 19|28
  6. „Estas finite.“Joh 19|30
  7. „Patro, en Viajn manojn mi transdonas mian spiriton.“ Lk 23|46

Muzikigoj[redakti | redakti fonton]

La Sep Lastaj Eldiroj estas ankaŭ temo de multaj komponaĵoj:

Unuaj taktoj el la sepa sonato el Die Sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuze (ardĉkvarteta versio) de Joseph Haydn