Fats Domino

Fats Domino
Persona informo
Fats Domino
Naskonomo	Antoine Dominique Domino Jr.
Naskiĝo	26-an de februaro 1928 (1928-02-26) en Nov-Orleano
Morto	24-an de oktobro 2017 (2017-10-24) (89-jaraĝa) en Harvey
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	Organ dysfunction (en) vd
Tombo	Mount Olivet Cemetery (en) vd
Etno	afrik-usonanoj vd
Lingvoj	angla vd
Loĝloko	Nov-Orleano vd
Ŝtataneco	Usono vd
Profesio
Alia nomo	Fats Domino vd
Okupo	kantisto kantoverkisto ĵazmuzikisto pianisto komponisto vd
Aktiva en	Nov-Orleano vd
Aktiva dum	1949– vd
Honorigoj Honorigoj (1987)  Grammy Lifetime Achievement Award (en) (1986)  Fam-Salono kaj Muzeo de Rokenrolo  stelo sur la Trotuaro de famo en Holivudo  Nacia Medalo de Artoj vd
Membrecoj Membrecoj American Federation of Musicians. Local 496 (New Orleans, La.) (en) vd
En TTT	Oficiala retejo vd
Fats Domino
Fats Domino (1977)
Bazaj informoj
Naskonomo	Antoine Dominique Domino
Alie nomata	Fats
Ĝenroj	ritmenbluso, roknrolo, bluso, popmuziko, pianobluso
Profesio	Kantisto, kantverkisto, muzikisto
Instrumentoj	piano
Aktivaj jaroj	1949-2017
Eldoninto	Imperial, London, ABC, Mercury
Retejo	www.fatsdominoofficial.com
Signifa instrumento
kantado, piano
Influita de Amos Milburn vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Fats DOMINO, naskiĝis kiel Antoine Dominique DOMINO(New Orleans, 26-an de februaro 1928 – Harvey, 24-an de oktobro 2017), estis ritmenblusokantisto-pianisto.

Biografio

La kariero de Fats Domino komenciĝis en 1949 per The Fat Man (La grasa viro), unu el la unuaj roknroldiskoj kaj la kaŭzo de lia kromnomo. Tiu kanto kaj la furoraj kiuj sekvis li verkis kune kun Dave Bartholomew, bandestro kaj produktisto de diversaj ritmenblus-artistoj el New Orleans. La kantoj dum la 1950-aj jaroj ĉiuj estis surdiskigitaj en la studio de Cosimo Matassa en New Orleans kaj eldonitaj sub la Imperial-etikedo. Vendiĝis pli ol unu miliono da diskoj de The Fat Man.

Post nombro da furoretkantoj Fats Domino en 1955 definitive trarompis ĉe la granda publiko per Ain't That a Shame, kiu en Usono atingis la pintdekon. Sekve li faris plurajn kantojn inter kiuj Whole Lotta Loving, Blue Monday kaj Blueberry Hill. Li ankaŭ rolis en la filmoj Shake, Rattle & Rock! kaj The Girl Can't Help It. Dum la 1970-aj jaroj li ankoraŭ daŭre aktivis, sed ne tiel kiel dum la 1950-aj kaj 1960-aj jaroj. En 1980 li por la unua fojo aperis ĉe la North Sea Jazz Festival (Norda-Mara Ĵaz-Festivalo) en Hago, Nederlando.

Post kiam en 2005 la uragano Katrina transpasis lian naskiĝurbon, Fats Domino mallongtempe estis netrovebla, ĝis kiam lia filino rekonis lin sur foto de evakuitoj. Fats Domino perdis dum tiu naturkatastrofo ankaŭ siajn orajn diskojn. De la diskokompanio li pro tio ricevis reproduktaĵojn.

Fats Domino aperis por la lasta fojo je la 19-a de majo 2006 en Tipitina's, ĵazo- kaj blusoklubo en New Orleans. Tiu apero estis surbendigita en 2008 por la dokumenta filmo Walking Back to New Orleans (Retroiro al New Orleans).

Fats Domino estis en 1956 gasto ĉe The Alan Freed Show, kie li disaŭdigis la kanton "Blueberry Hill"

Grafitio sur la domo de Fats Domino post onidiro ke li mortis pro la uragano Katrina en 2005

Fats Domino (maldekstra) manpremas kun la usona prezidento George W. Bush, post kiam li ricevis medalon (29-an de aŭgusto 2006)

Oraj diskoj

Diskoj de kiuj pli ol unu miliono da ekzempleroj estas venditaj:

1951 - The Fat Man (1949) 1952 - Going Home 1953 - Going to the River 1953 - Please Don't Leave Me 1953 - You Said You Love Me 1953 - Don't Leave Me This Way 1955 - Ain't That a Shame 1955 - All by Myself 1955 - I Can't Go On (Rosaly) 1956 - Don't Blame It on Me / Bo Weevil 1956 - My Blue Heaven / I'm in Love Again 1956 - So Long / When My dreamboat Comes Home 1956 - Blueberry Hill / Honey Chile

1956 - Blue Monday 1957 - I'm Walkin' 1957 - It's You I Love / Valley of Tears 1958 - Whole Lotta Lovin' 1959 - I'm Ready / Margie 1959 - I'm Gonna Be a Wheel Someday 1959 - Be My Guest 1960 - Walkin' to New Orleans 1960 - Three Nights a Week 1960 - My Girl Josephine 1961 - Shurah / Fell in Love on Monday 1961 - Let the Four Winds Blow

Fonto: Fats Domino: Big Beat Blues de Paul MacPhail