Ĉen Boda
| Ĉen Boda | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| 陳伯達 | |||||
| Naskiĝo | 29-an de julio 1904 en Hui'an County | ||||
| Morto | 20-an de septembro 1989 (85-jaraĝa) en Pekino | ||||
| Mortis pro | naturaj kialoj vd | ||||
| Mortis per | korinfarkto vd | ||||
| Lingvoj | ĉina vd | ||||
| Ŝtataneco | Popola Respubliko Ĉinio • Respubliko Ĉinio vd | ||||
| Alma mater | Moskva Universitato Sun Jatsen vd | ||||
| Partio | Komunista Partio de Ĉinio vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | politikisto • historiisto vd | ||||
| Laborkampo | politiko • komunismo • Marksismo-leninismo vd | ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Ĉen Boda aŭ Chen Boda (ĉine 陈伯达, Ch'en Po-ta; 29a de Julio 1904 – 20a de Septembro 1989), estis ĉina komunista ĵurnalisto, profesoro kaj politika teoriulo kiu enpoviĝis kiel ĉefa interpretanto de Maoismo (aŭ "Pensaro de Mao Zedong") en la unuaj 20 jaroj de la Popola Respubliko Ĉinio.[1] Ĉen iĝis tre proksima asociato de Mao Zedong en Janan, dum la fino de la 1930-aj jaroj, kiam jam skizis diskursojn kaj teoriajn eseojn kaj direktoris la propagandon.[2]
Post 1949, Ĉen ludis gravan rolon en la superrigardo al la amaskomunikiloj kaj al ideologio; starte de la Kultura Revolucio en 1966, Mao nomumis lin Proparolanto de la Kulturrevolucia Grupo, fidante al li la taskon gvidi la novan homamasan movadon. Tamen, lia ultra-radikala tendenco kaj fortaj ligoj kun Lin Biao finfine kondukis lin al sia falo en 1970.[1][2]
Post la Kultura Revolucio, li estis procesita de la post-Mao registaro pro kunlaborado kun la Bando de la Kvar.[3] Li estis kondamnita al dek ok jaroj de prizono, sed estis liberigita al subkondiĉa libero tuj poste pro malsano, kaj tiu subkondiĉa libero finiĝis en 1988. Li mortis unu jaron poste estante 85-jaraĝa.[2]
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ 1,0 1,1 Chen Boda biography Britannica Concise Encyclopedia
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Guo Jian, Yongyi Song kaj Yuan Zhou, "Historical Dictionary of the Chinese Cultural Revolution", pp. 33-35, The Scarecrow Press, 2006
- ↑ Meisner, M; Mao's China and After: A History of the People's Republic since 1949; Free Press (2006); p. 461