Saltu al enhavo

Katinka Andrássy

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Katinka Andrássy
Persona informo
Naskiĝo 21-an de septembro 1892 (1892-09-21)
en Tiszadob
Morto 12-an de junio 1985 (1985-06-12) (92-jaraĝa)
en Antibes
Tombo Malnova tombejo de Budapeŝto Redakti la valoron en Wikidata
Lingvoj hungara
Ŝtataneco Hungario Redakti la valoron en Wikidata
Familio
Patro Tivadar Andrássy Redakti la valoron en Wikidata
Patrino Eleonóra Zichy Redakti la valoron en Wikidata
Frat(in)oj Klára Andrássy, Ilona Andrássy (flegistino) kaj Borbála Andrássy Redakti la valoron en Wikidata
Edz(in)o Mihály Károlyi (1914–) Redakti la valoron en Wikidata
Infano Judit Károlyi (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Okupo
Okupo verkisto
memuaristo Redakti la valoron en Wikidata
vdr

Grafino Katinka Andrássy [andrAŝi], laŭ la hungarlingve kutima nomordo Andrássy Katinka estis hungara memuaristo. Ŝiaj nobelaj antaŭnomoj estis csíkszentkirályi kaj krasznahorkai [ĉIksentmihAji krasnahorkai], ŝia origina persona nomo estis Katalin, ŝia geedziĝa nomo estis (laŭ la hungarlingve kutima nomordo) Károlyi Mihályné. Ŝi estis konata kiel "ruĝa grafino". Ŝiaj gepatroj estis Tivadar Andrássy kaj Eleonóra Zichy, ŝia edzo estis Mihály Károlyi.

Palaco Károlyi

Katinka Andrássy[1][2] naskiĝis la  21-an de septembro 1892(nun 1892-09-21) en Tiszadob, ŝi mortis la 12-an de junio 1985 en Antibes.

Biografio

[redakti | redakti fonton]

Katinka Andrássy estis edukita hejme. Ŝi edziniĝis frue al Mihály Károlyi en 1914 kaj ŝi trovis sin en politika etoso. Post 4 jaroj ŝi iĝis edzino de ĉefministro, poste mallonge ŝtatestro. Pro politika ŝanĝo ili forlasis la landon kaj vivis en Aŭstrio, Svislando, Britio, Francio, krome ili vizitis ekzemple Sovetunion. Ŝi simpatiis kun la komunismo, eĉ ŝi helpis politikon de Stalino. En 1946 ili hejmenvenis kaj ŝia edzo iĝis ambasadoro en Parizo. La diplomata vivo ne daŭris longe, la geedza paro denove vivis en ekzilo. Károlyi mortis en 1955, baldaŭ Katinka hejmenvenis, ĉar ilia politiko estis plene akceptita en 1963. Ŝi ricevis kompletan ĉambron en iama propra palaco Károlyi, tamen ŝi ofte vojaĝis eksterlande. Ŝi naskis kaj edukis 3 gefilojn, krome ŝi ricevis 2 hungarajn premiojn en 1977 kaj 1982.

Ŝiaj kontribuoj

[redakti | redakti fonton]
  • Együtt a forradalomban (memuaro, 1967)
  • Együtt a száműzetésben (memuaro, 1969)
  • Otthonaim (1978)

Referencoj

[redakti | redakti fonton]