Saltu al enhavo

Benzoizotiazolinono

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Benzoizotiazolinono
Plata kemia strukturo de la Benzoizotiazolinono
Tridimensia strukturo de la Benzoizotiazolinono
Kemia formulo
C7H5NOS
CAS-numero-kodo 2634-33-5
ChemSpider kodo 16567
PubChem-kodo 17520
Fizikaj proprecoj
Aspekto blanka pulvoro
Molmaso 115.186 g·mol-1
Denseco 1.367 g cm−3
Fandpunkto 158 °C
Bolpunkto 204 °C
Refrakta indico  1,6600
Ekflama temperaturo 77 °C
Solvebleco Akvo:
  • 1 g/L
Mortiga dozo (LD50) 1020 mg/kg (buŝe)
Sekurecaj Indikoj
Risko R22 R38 R41 R43 R50
Sekureco S24 S26 S37/39 S61
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS etikedigo de kemiaĵoj[1]

[2]

GHS Damaĝo-piktogramo
05 – Koroda substanco 07 – Toksa substanco
09 – Noca por vivmedio
GHS Signalvorto Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj H229, H317, H319, H332
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P102, P210, P251, P261, P280, P302+352, P337+313, P363, P410+412
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Benzoizotiazolinono estas vaste uzata biocido, cikloketono strukture konsistanta je unu benzena ringo kaj alia izotiazolina ringo. Ĝi estas uzata kiel mikrobiocido, fungicido kaj konservanto. Por homaj estuloj ĝi estas toksa substanco kaj klasita kiel irita al okuloj, haŭto kaj pulmoj. Ĝi ankaŭ estas vaste uzata kiel ingredienco en domaj purigaĵoj tiaj kiaj farboj, lakoj, gluaĵoj, purigagentoj, plastigiloj, sigeloj kaj tekstilaj traktadoj.

Referencoj

[redakti | redakti fonton]

Literaturo

[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]