Saltu al enhavo

Benzoizotiazolo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Benzoizotiazolo
Plata kemia strukturo de la Benzoizotiazolo
Kemia formulo
C7H5NS
CAS-numero-kodo 272-16-2
ChemSpider kodo 8870
PubChem-kodo 9225
Fizikaj proprecoj
Molmaso 135.1863 g·mol-1
Denseco 1.272 g cm−3
Bolpunkto 146.4 °C[1]
Refrakta indico  1,689
Ekflama temperaturo 41.6 °C
Sekurecaj Indikoj
Risko R25 R36/38
Sekureco S26 S45
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS etikedigo de kemiaĵoj[2]
GHS Damaĝo-piktogramo
05 – Koroda substanco 07 – Toksa substanco
09 – Noca por vivmedio
GHS Signalvorto
GHS Deklaroj pri damaĝoj H302, H315, H317, H318, H400
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P261, P264, P270, P272, P273, P280, P301+312, P302+352, P305+351+338, P310, P321, P330, P332+313, P333+313, P362, P363, P391, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Benzoizotiazolo estas duringa heterocikla komponaĵo konsistanta en kunigo de la benzena kaj izotiazolina ringoj. Ĝi uzatas en kosmetikaĵoj kaj ŝampuoj kiel biocido por mortigo de fungoj kaj bakterioj. Kelkaj derivaĵoj de la benzoizotiazolo tia kia la ziprasidono posedas altan higroskopan stabilecon kaj estas termodinamike stabila en akva medio ĉe vivmediaj kondiĉoj. Aliaj derivaĵoj ankaŭ uzatas kontraŭ skizofrenio, anksieco kaj konvulsiaj atakoj.[3]

Literaturo

[redakti | redakti fonton]

Kunrilataj kemiaĵoj

[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]