Elisabeth Langgässer

Elisabeth Langgässer
Persona informo
Elisabeth Langgässer
Naskonomo	Elisabeth Langgässer
Naskiĝo	23-an de februaro 1899 (1899-02-23) en Alzey
Morto	25-an de julio 1950 (1950-07-25) (51-jaraĝa) en Karlsruhe
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	Multloka sklerozo vd
Tombo	Alter Friedhof Darmstadt (en) , IV C 92 vd
Religio	katolika eklezio vd
Lingvoj	germana vd
Ŝtataneco	Germanio Hesio-Darmstadt vd
Familio
Amkunulo	Hermann Heller (mul) vd
Infanoj	Cordelia Edvardson vd
Profesio
Okupo	kantotekstisto verkisto poeto novelisto prozisto instruisto vd
Laborkampo	Poezio vd
Aktiva en	Griesheim • Berlino • Rheinzabern vd
Honorigoj Honorigoj (1950)  Premio Georg Büchner Premiata de Germana Akademio por Lingvo kaj Poezio vd
Membrecoj Membrecoj Germana Akademio por Lingvo kaj Poezio (co-founder (en) ) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Elisabeth LANGGÄSSER (malfraŭlina nomo: Hoffmann; naskiĝinta en la 23-a de februaro 1899 en Alzey, mortinta la 25-an de julio 1950 en Karlsruhe), estis germana verkistino kiu apartenis al la movado de Renouveau catholique, Kune kun Oskar Loerke, Peter Huchel kaj Günter Eich ŝi konsistigis la poetan cirklon Kolonne.

Tombo de Langgässer en Darmstadt.

Vivo

Estante filino de arkitektura konsilisto ŝi unue laboris kiel instruistino. En 1928 ŝi transloĝiĝis kun sia filino al Berlino kie ŝi komence deĵoris kiel docentino pri pedagogiko (1929/30) kaj perlaboris poste la vivon skribante radidramojn. Pro juda deveno malpermesitis al ŝi plua verkpublikigado post la apero de la romano Gang durch das Ried (1936). Ŝia filino taksitis laŭ la Nurenbergaj leĝoj kiel purrasa judino kaj deportitis en koncentrejojn al Aŭŝvico kaj Terezín. Langgässer mem devis fari devigan punlaboron en armiluzino. Ŝi ade suferis ankaŭ por pliakriĝanta malsano (multloka sklerozo) kaj la dummilitaj vivkondiĉoj. Dume ŝi verkis la romanon Das unauslöschliche Siegel (1946). En 1948 ŝi revenis al Rheinzabern situanta proksime de la naskiĝurbo. Tie ĉi estiĝis ŝia lasta romano titole Märkische Argonautenfahrt (1950). Mallonge post la morto oni aljuĝis la Georg-Büchner-premion.

Graveco

Jam kiel instruistino Langgässer verkis naturlirikaĵojn ĉerpantajn el la kristana revelacio sekvante la spurojn de Annette von Droste-Hülshoff. Menciindas tiukuntekste Der Wendekreis des Lammes. Ein Hymnus der Erlösung (1924) kaj kelkaj rakontoj eldonitaj ne antau la 1930-aj jaroj. En la pli malfruaj tekstoj la verkistino temigis - krom religiaĵoj - ankaŭ la spertojn dummilitajn kaj la situacio de Okcidenta Germanio post la Dua mondmilito. Jenas aliaj verkoj: la lirikaĵvolumoj Die Tierkreisgedichte (1935) kaj Der Laubmann und die Rose (1947), la rakontoj Triptychon des Teufels (1932) kaj Glück haben (postmorte, 1968).

Eksteraj ligiloj

• Biografio kaj bildoj
• Informoj pri Elisabeth Langgässer en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)
• Frommholz, Rüdiger: "Langgässer, Elisabeth". Ĉe: Neue Deutsche Biographie 13 (1982), p. 596-599 (tie ĉi interrete)