Erhard Busek
| Erhard Busek | |
|---|---|
_II.jpg)
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 25-an de marto 1941 en Vieno |
| Morto | 13-an de marto 2022 (80-jaraĝa) |
| Tombo | Centra Tombejo de Vieno |
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Aŭstrio |
| Alma mater | Universitato de Vieno |
| Infanoj | 0 |
| Okupo | |
| Okupo | politikisto • universitata instruisto • juristo |
Erhard BUSEK (naskiĝinta la 25-an de aprilo 1941 en Vieno, mortinta la 13-an de marto 2022[1]) estis aŭstra politikisto.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Estante filo de ĉefkonstruisto li trapasis la abiturientan ekzamenon en 1959 antaŭ studoj de jursciencoj. Doktoriĝo fariĝis en 1963. Jam dum siaj lernejaj kaj universitataj tagoj li okupiĝis pri la Katolika Mezlerneja Junularo (KMJ), kies centra sekretario (1959-1961) kaj centra gvidanto (1962-1966) li estis. De 1966 ĝis 1969 li estis prezidanto de la Aŭstra Federacia Junulara Konsilio (ÖBJR).
Post parta kompletigado de la kortumjaro Erhard Busek dediĉis al la profesia vivo kaj laboris de 1964 kiel la dua klubsekretario de Aŭstria Popola Partio (ÖVP) enparlamente. En 1968 li translokiĝis al la federacia administrado de Wirtschaftsbund (ekonomia klubo), kie li komence laboris kiel organiza oficiro, ekde 1969 kiel vicĝenerala sekretario kaj ekde 1972 kiel ĝenerala sekretario.
En 1975 li iĝis membro de la Nacia Konsilio kaj estis nomumita ĝenerala sekretario de ÖVP. En 1976 li transiris al la viena partifilio, al kiu donis verdan bildon komence de la mediprotekta movado. Ĝis 1989 li estis landsekcia prezidanto de ÖVP, de 1978 ĝis 1987 ankaŭ vicurbestro kaj vicgubernatoro de Vieno .
En 1989 Erhard Busek estis nomumita federacia ministro pri scienco kaj esplorado en kabineto de Franz Vranitzky. En 1991 li estis elektita partiprezidanto de la ÖVP kiel la posteulo de Josef Riegler. De 1991 ĝis 1995 li estis vicrektoro kaj samtempe ministro pri scienco kaj esploro (ĝis 1994) kaj ministro pri edukado kaj kulturaj aferoj (1994 ĝis 1995). Speciala zorgo de la fanatika mezeŭropano estis la profundigo de kulturaj kaj sciencaj rilatoj al multaj el la iamaj komunistaj orientbloko-landoj (Pollando, Ĉeĥio, Slovakio, Hungario, Slovenio kaj Kroatio).
Post lia anstataŭaĵo kiel federacia partiprezidanto (de Wolfgang Bowl) en 1995, li dediĉis sin pli al siaj centreŭropaj kaj kulturaj interesoj: li transprenis la estradon de la Instituto por la Danuba Regiono kaj Mezeŭropo (IDM) kaj en 1996 iĝis kunordiganto de la Sudorienta Eŭropa Koopera Iniciato (SECI).
De 2000 ĝis 2002 li estis registara reprezentanto por pligrandigo de Eŭropa Unio, de 2002 ĝis 2008 speciala kunordiganto de la stabilec-pakto por sudorienta Eŭropo kaj de 2008 ĝis 2009 konsilisto de la eksterafera ministro de la ĉeĥa registaro (pri aferoj de Okcidenta Balkanio dum la aŭstria prezidanteco de EU). Krome, Erhard Busek estis prezidanto de la politikdiskutplatformo Eŭropa Forumo Alpbach (Distrikto Kufstein) de 2000 ĝis 2012 (poste honora prezidanto) kaj de 2004 ĝis 2011 la unua rektoro de la Salzburga Universitato de Aplikataj Sciencoj.
Interalie, li estis estro de la Instituto por la Danuba Regiono kaj Mezeŭropo, kunordiganto de la Sudorient-Eŭropa Koopera Iniciato, Prezidanto de la Viena Ekonomia Forumo, Prezidanto de la Universitata Konsilio de la Medicina Universitato de Vieno kaj Jean-Monnet-profesoro. Ekde marto 2012, tiu profesoreco estis sub la ŝirmo de la Universitato de Graz.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
- kun Meinrad Peterlik: Die unvollendete Republik. Verlag für Geschichte und Politik, 1968.
- kun Gerhard Wilflinger: Demokratiekritik – Demokratiereform. 1969.
- kun Christian Festa und Inge Görner: Auf dem Weg zur qualitativen Marktwirtschaft. Oldenbourg, München 1975, ISBN 3-486-44351-8.
- (eld.): Mut zum aufrechten Gang. Beiträge zu einer anderen Art von Politik. Herold, Wien 1983.
- kun Emil Brix: Projekt Mitteleuropa. Ueberreuter, Wien 1986, ISBN 3-8000-3227-9.
- kun Wolfgang Mantl und Meinrad Peterlik: Wissenschaft und Freiheit. Ideen zu Universität und Universalität. Oldenbourg, Wien-München 1989.
- Heimat Politik kun Sitz im Leben. Braintrust, Wien 1994, ISBN 3-901116-10-9.
- kun Rudolf Bretschneider: Mensch in Wort. Reden und Aufsätze. Atelie, Wien 1994, ISBN 3-85308-004-9.
- Mitteleuropa: Eine Spurensicherung. Kremayr & Scheriau, Wien 1997, ISBN 3-218-00633-3.
- kun Martin Schauer (eld.): Eine europäische Erregung. Die „Sanktionen“ der Vierzehn gegen Österreich im Jahr 2000. Analysen und Kommentare. Böhlau, Wien 2000, ISBN 3-205-77121-4.
- Der Grenzgänger. Festschrift für Hans Marte. Wieser, 2000, ISBN 3-85129-323-1.
- kun Georg Winckler, Konrad Paul Liessmann kaj Hans-Uwe Erichsen: Die Zukunft der Universität. Wuv, Wien 2000, ISBN 3-85114-551-8.
- Zentraleuropa Almanach, Ungarn. Molden 2002, ISBN 3-85485-070-0.
- Österreich und der Balkan. Vom Umgang kun dem Pulverfaß Europas. Molden, Wien 2002, ISBN 3-85485-020-4.
- Offenes Tor nach Osten. Europas große Chance. Molden, Wien 2003, ISBN 3-85485-092-1.
- kun Werner Mikulitsch: Die europäische Union auf dem Weg nach Osten. Molden 2003, ISBN 3-85129-405-X.
- kun Dagmar Abfalter: Kultur und Wirtschaft. Studien, 2004, ISBN 3-7065-1906-2.
- Zu wenig, zu spät. Europa braucht ein besseres Krisenmanagement. Körber-Stiftung, 2007, ISBN 978-3-89684-131-5.
- kun Anton Pelinka: UNSERE ZEIT: Vorwärts gedacht. Rückwärts verstanden. GALILA Verlag, Etsdorf am Kamp 2014, ISBN 978-3-902533-63-0.
- Lebensbilder. Kremayr & Scheriau, Wien 2014
- kun Trautl Brandstaller: Republik im Umbruch – Eine Streitschrift in zehn Kapiteln. Kremayr & Scheriau, Wien 2016
- kun Emil Brix: Mitteleuropa revisited: Warum Europas Zukunft in Mitteleuropa entschieden wird. Kremayr & Scheriau, Wien 2018, ISBN 978-3-218-01108-2 (Hardcover), ISBN 978-3-218-01119-8 (EPUB).
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
Bildoj, sonoj kaj videoj pri temo Erhard Busek en Vikimedia Komunejo - Ĉi prie sur parlamenta paĝaro
- Sonregistraĵoj de la voĉo de Busek
