Johann Forster
| Johannes Forsterus (1496-1556) | ||
|---|---|---|
.jpeg) "Dictionarium Hebraicum novum" verko eldonita en (1557) far Johann Forster.
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 10-a de julio 1496 en Aŭgsburgo Germana regno | |
| Morto | 8-a de decembro 1556 en Wittenberg Germana regno | |
| Religio | luteranismo vd | |
| Lingvoj | latina • hebrea vd | |
| Ŝtataneco | Germanio vd | |
| Alma mater | Universitato de Ingolstadt Universitato de Lepsiko Universitato de Tübingen Universitato de Wittenberg | |
| Profesio | ||
| Okupo | teologo • universitata instruisto vd | |
| Aktiva en | Tübingen vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Johann Forster (1496-1556) estis germana luterana teologo, hebreisto, latinisto, orientalisto kaj profesoro pri la hebrea en la Universitato de Wittenberg. Li estis amiko de Marteno Lutero, Melanktono kaj estis lernanto de Johannes Reuchlin.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Johann Forster estis filo de la seruristo en Aŭgsburgo Veit Forster kaj lia edzino Felitzitas Nagler. Frekventinte lernejon en sia hejmurbo, li enskribiĝis en la Universitato de Ingolstadt la 24-an de septembro, 1515.
En 1517 li akiris la akademian diplomon kiel bakalaŭro kaj en januaro 1520 la gradon de magistro en la liberalaj artoj. Li ankaŭ akiris ampleksan scion pri la hebrea lingvo en la "Bavara Ŝtata Universitato" sub gvidado de Johannes Reuchlin.
Kiam Ingolstadt estis frapita de la pesto, Forster translokiĝis al la Universitato de Lepsiko, kie li enmatrikuliĝis en la somera semestro 1521 kaj aŭskultis la havis lecionojn de la humanisto Petrus Mosellanus.
.jpg)
En majo 1525 li estis nomumita de la konsilio en Zwickau por instrui la hebrean lingvon al la tiea kolegio. Post vizito al la preĝejo de Georgo Spalatino, Antono Musa kaj "Anarg zu Wildenfels" (1490-1539), li petis translokigon ĉar li estis preterpasita kiam la rektoreco de la lernejo estis renomumita.
En aprilo 1529 li adiaŭis Zwickau-on kaj sin turnis al la Universitato de Wittenberg, kie li eniris la studentan registron de la universitato la 1-an de junio, 1530. Printempe li ricevis predikan postenon en la kastela preĝejo.
En ĉi tiu posteno li pruvis sin tiel bone, ke laŭ la peto de Marteno Lutero, kiun li helpis kun la traduko de la Biblio, li estis nomumita de la Konsilio de Wittenberg kiel diakono en la urba preĝejo. Forster estis unu el la ĉiutagaj intimaj kunuloj en la domo de Lutero.
En 1535, laŭ la peto de la aŭgsburga konsilio, Forster estis sendita kiel predikisto al la preĝejo de Sankta Johano en Aŭgsburgo. Post kiam li fariĝis predikisto ĉe la Sankta Kruca Preĝejo en Aŭgsburgo la 12-an de julio, 1537, li partoprenis en disputoj kun siaj kolegoj kaj la urbestraro.
Novembro 1538 estis pasinta. Tial, en decembro 1538, li akceptis la inviton de Joachim Camerarius alpreni la katedron por la hebrea lingvo en la Universitato de Tübingen.
Li alvenis tie la 15-an de januaro, 1539, eniris la teologian fakultaton la 7-an de februaro, 1539 kaj fariĝis profesoro pri la hebrea la 17-an de februaro, 1539. Tie, li doktoriĝis la 8-an de decembro samjare. Tamen lia aliĝo al la ideoj de la reformacio rezultis en la perdo de sia posteno en 1541.
En 1541 Forster fariĝis administranto de la rektoro en Sankta Lorenco en Nurenbergo. La 5-an de oktobro, laŭ peto de la urbestraro de Regensburgo, li estis sendita tien por kelkaj monatoj por enkonduki la reformacion. La 5-an de januaro 1543 li revenis al Nurenbergo.
La 25-an de septembro 1543, Forster, kiu estis vokita al la graflando Henneberg-Schleusingen por la Reformacio, ricevis sian atestilon pri servo al la Urba Konsilio de Nurenbergo kaj meze de oktobro sian nomumon kiel reformatoro de la graflando de Henneberg-Schleusingen, subskribita de la tiama katolika grafo Vilhelmo la 4-a (1478-1559).
Ekde 1544 ĝis 1547 Forster enkondukis la reformacion tie per vizitoj kaj enkonduko de respondaj reformaci-ordoj - inkluzive kun partopreno de Veit Dietrichs (1506-1549) - same kiel ordenigoj (almenaŭ ĝis la Pasko 1547).
Disputoj kun la du akuzoj pri eklezia disciplino kaj la sinteno de la grafoj en la alvokoj. La "Milito de Ŝmalkalden" instigis Forster al petado de sia eksigo el la oficejo en 1547. Tamen oficialaj kaj personaj rilatoj, inkluzivante la Domon de la Grafo mem, restis ĝis la lastaj jaroj de Forster.
En marto 1548 Forster alprenis sian postenon kiel inspektoron de la diocezo Merseburgo. Li administris ĉi tiun oficon ĝis ĉirkaŭ Pasko 1549, kiam li denove estis vokita al Wittenberg.
Ĉi tie Forster sukcedis la forpasintan Caspar Cruciger la Maljuna en la katedro de la profesoro pri teologio kaj hebrea lingvo en la Universitato de Wittenberg kaj en la rilata predikista pozicio same kiel sur la predikejo de la kastela preĝejo.
En la lastaj jaroj de sia vivo, Forster povis kompletigi la verkon el sia granda scienca vivo, la plurvoluman "Hebrean-latinan leksikon" ("Dictionarium hebraicum novum", Bazelo, 1557), antaŭ ol morti la 8-an de decembro, 1556.
Verkaro[redakti | redakti fonton]
- Dictionarium Hebraicum novum, 1557
- Commentariorvm in omnes regvlas jvris. ..., 1606
- Consultationum ac disputationum iuridicarum ..., 1604
- Methodus Concionandi, 1638
- Friderico Gvilielmo, Dvci Saxoniae, ..., 1602
- Idranar Ithrott edur. Sa Gyllene Skriptargangur Manassis Kongs,..., 1693
- Theses de naturali humanae animae origine, Georg Renner, 1593
- Commentarius in Esaiam succinctus et perspicuus, 1664
- Exercitationum theologicarum disputatio ..., 1608
- Cynosura utriusque iuris, sive commentariorum in omnes regulas iuris, tam civilis, quam canonici, Johann Ramus, 1604
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Personensuche
- WorldCat Identities
- Deutsche Biographie
- Media Store House Arkivigite je 2021-09-21 per la retarkivo Wayback Machine
- Kalliope-Verbund
- Württembergische LandesBibliothek
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Johannes Reuchlin (1455-1522)
- Marteno Lutero (1483-1546)
- Georgo Spalatino (1484-1545)
- Helius Eobanus Hessus (1488-1540)
- Petrus Mosellanus (1493-1524)
- Filipo Melanktono (1497-1560)
- Joakimo Kameraro la Maljuna (1500-1574)
- Caspar Cruciger la Maljuna (1504-1548)
- Theodor de Bry (1528-1598)
- Jean-Jacques Boissard (1528-1602)
- Johannes Buxtorf (1564-1629)
- Johann Heinrich Zedler (1706-1751)