La princo kaj Betty

The Prince and Betty
literatura verko
Aŭtoroj
Aŭtoro	P. G. Wodehouse
Lingvoj
Lingvo	angla lingvo
Eldonado
Eldondato	14-a de februaro 1912
Eldonejo	Mills & Boon
Ĝenro	komedio
Tradukado
Tradukinto	G. Badash
Eldonjaro de tradukita versio	1938
	v • d • r

La Princo kaj Betty (angle The Prince and Betty'') estas humura romano de la brita verkisto P. G. Wodehouse, publikigita en en 1912.

Intrigo[redakti | redakti fonton]

Betty Silver, dudek kvar, estas la vicfilino de magnato Benjamin Schobell, en victurno la nevo kaj nur vira parenco de sinjorino Jane Oakley, avara multmilionulo. En universitato, Betty renkontis John Maude; la du simpatiis, sed poste perdis de konekto unu la alian. Benjamin Schobell posedas la mediteranean insulon Mervo kaj ŝatus transformi ĝin en luksan turisman feriejon kaj, precipe, dediĉi ĝin al la hazardluda industrio. Krome, por pliigi la turisman allogaĵon, Schobell opinias utila transformi Mervon denove en malgrandan princlandon. Schobell malkovras ke la forpasinta patro de John Maude estis la lasta reganto de la princlando de Mervo, senpovigita kiam la insulo elektis respublikan regadon. Por doni gloron al Mervo, Schobell tial decidas meti John Maude reen sur la tronon, kiel princon, kaj por pli bone kontroli lin, geedziĝi kun li kun lia vicfilino Betty. Betty iras al Mervo, renkontas John Maude denove sed iĝas fervora ke la knabo svatas ŝin por observi ordonon de Schobell. Ŝi tial fuĝas al Novjorko kie ŝi estas bonvenigita fare de ŝia onklino, sinjorino Oakley, kiu konsilas Betty trovi laboron. La juna knabino ŝanĝas sian nomon (ŝi nomas sin "Betty Brown") kaj estas finfine dungita kiel tajpisto ĉe "Peaceful Moments", semajnĵurnalo por familioj. Kiam la direktoro estas forigita de lia laboro por tri-monata periodo pro malbona sano, vicdirektoro Rupert Smith, ankaŭ eks-studento de Harvard, transprenas la direkton de la revuo kaj ŝanĝas ĝian redakcian linion igante ĝin pli agresema. Rupert Smith estas klare klono de la rolulo Psmith: tre alta, maldika, malhela vizaĝkoloro, solena vizaĝo, neriproĉeble vestita, monoklo en maldekstra okulo, alparolas aliajn kun la titolo de "kunulo". Danke al la laboro de Smith, al kiu Betty "Brown" faras validan kontribuon, la gazeto komencas perfortan kampanjon kontraŭ la nekonataj posedantoj de la degradita Novjorka kvartalo de "Brosher Street". Dume John Maud, kiu ne ŝatas la metodojn de Schobell, forlasis Mervon por iri al Novjorko kie ankaŭ li trovas laboron ĉe la semajnaj "Pacaj momentoj" dank'al lia maljuna universitata amiko Rupert Smith. Betty, opinianta ke John Maud estas post ŝi, decidas malaperi de "Peaceful Moments" kaj trovi novan laboron. Ŝi fariĝas kasistino ĉe kafejo posedata de Bat Jarvis, dolĉa kato-ama gangstero. La enketoj de Smith rivelas ke Benjamin Schobell ĉiam posedis kaj "Peaceful Moments", la gazeton nun direktitan fare de Smith, kaj la publikan loĝejon sur "Brosher Street". Enangulita, Schobell deklaras sian penton kaj promesas ke li purigos la domojn sur "Brosher Street". John Maude trovas Betty; la du ŝatus edziĝi, sed ne havas sufiĉe da mono. Sinjorino Oakley intervenas kaj donas al ili la monon por aĉeti bienon en la okcidenta Usono, tiel kompletigante la feliĉan finon.

Rolantaro[redakti | redakti fonton]

Wilton Taylor kiel Benjamin Schobell, riĉa kaj senskrupula financisto
Mary Thurman kiel Betty Keith/ Betty Silver, alloga vicfilino de Schobell
William Desmond kiel John Maude, senscia heredanto de la princlando, kiu estas longe admirita de Betty
Anita Kay kiel S-ino. Wheldon
Georgo Swann kiel Reggie Hayling
Walter Peng kiel la Prezidanto de Mervo
William Levaull kiel Crump
Frank Lanning kiel la ŝafisto
Boris Karloff kiel "bit part"

Adaptaĵoj[redakti | redakti fonton]

La Princo kaj Betty - 1919 muta filmo reĝisorita fare de Robert Thornby . Bedaŭrinde, ekzistas neniuj konataj ekzistantaj kopioj de la filmo kiu estas konsiderita supozeble perdita.

En Esperanto aperis[redakti | redakti fonton]

(La titolo de la eldono de 1938 verŝajne havas majusklon por "Princo": vidu ekzemple la komencon de paĝo 28. Sed la eldono de 2000 certe havas minusklon por "princo": vidu paĝon 1 kaj ĝenerale tra la tuta teksto.)

La Princo kaj Betty, tradukis G. Badash, Rickmansworth: Esperanto Publishing, 1938 (= La Epoko Libro-Klubo 3).
[051] P. G. Wodehouse: La princo kaj Betty. El la angla tradukis G. Badash. Nov 2000. 153 paĝoj. ISBN 91-7303-051-1 (9173030511); ISBN 978-91-7303-051-9 (9789173030519). 894.460 bajtoj. MD5-sumo: ea1415143d292432241599b72f49a19f.