Litia askorbato

Litia askorbato aŭ askorbato de litio estas organika kombinaĵo rezultanta el interagado de la askorbata acido kaj litia hidroksido. Ĝi estas blanka aŭ flaveca solidaĵo, solvebla en akvo. Litia askorbato posedas 6 karbonatomojn, 7 hidrogenatomojn, 6 oksigenatomojn kaj 1 litiatomon. Litia askorbato uzatas en kemiaj sintezoj kaj en la preparado de farmaciaĵoj kaj aliaj derivaĵoj.

Donita la observebla tokseco de litia karbonato, neŭrofarmakologio postulas efikajn kaj ne-toksajn litiajn salojn. Aparte, tiuj saloj povas esti utiligitaj kiel neŭroprotektaj agentoj ĉar litijonoj montras neŭroprotektajn trajtojn per inhibicio de glikogena sintetazokinazo-3β kaj aliaj celproteinoj, pliigante koncentriĝojn de endogenaj neŭrotrofaj faktoroj. La rezultoj de teoriaj kaj eksperimentaj studoj de organikaj litiaj saloj indikas ilian potencialon kiel neŭroprotektantoj. Kemoreaktomia modelado de litiaj saloj ebligas elekti litian askorbaton kiel taŭgan kandidaton por plua esplorado. Neŭrocitologia studo pri cerebelaj grajnecaj neŭronoj en kulturo sub kondiĉoj de modera glutamatstreso montras ke litia askorbato estis pli efika en apogado de neŭrona supervivo ol klorido aŭ karbonato, t.e., neorganikaj litiaj saloj. Biodistribuostudoj indikis amasiĝon de litijonoj en speco de "deponejo", potenciale konsistanta je la cerbo, aorto, kaj femuralo. Litio-askorbato estas karakterizita per ekstreme malalta akra kaj kronika tokseco (LD50> 5000 mg/kg) kaj ankaŭ montras moderan kontraŭtumoralan efikon kiam uzata en studitaj dozoj (5 aŭ 10 mg/kg). Studoj pri la modelo de alkohola tokseco en ratoj montras, ke konsumado de litia askorbato en dozoj aŭ 5, 10 aŭ 30 mg/kg ne nur reduktis cerban damaĝon pro iskemio, sed ankaŭ plibonigis la konservadon de mjelinaj ingoj de neŭronoj.

Litio estas esenca spurelemento kiu elmontras prononcitajn neŭroprotektajn kaj neŭrotrofajn efikojn. Kvankam litia karbonato estis uzata en la farmakoterapio de bipolara malordo dum pli ol 60 jaroj, ĉi tio estas minimuma uzo de litiaj saloj. Multe pli grava estas la fakto, ke litio estas necesa por la normala funkciado de ĉiuj korposistemoj kaj, ĉefe, la nerva sistemo. Litio estas implicita en la metabolo de simplaj sukeroj, lipidoj, reguligo de sangopremo kaj hematopoezo, reguligo de inflamo, en la homeostazo de neŭrotransmisiloj, kaj, ĝenerale, elmontras neŭrotrofajn kaj neŭroprotektajn efikojn. Organikaj litiaj saloj povas plibonigi la efikojn de aliaj neŭroprotektivaj agentoj.

Litijonoj elmontras siajn efikojn aktivigante neŭroprotektajn kaj neŭrotrofajn ĉelkaskadojn. La mekanismoj per kiuj tiuj efikoj de litio estas perataj inkludas inhibicion de glikogena sintetazokinazo-3β (GSK-3β), indukto de aŭtofagio, inhibicio de N-metila-D-aspartato (NMDA) riceviloj, kaj kontraŭ-apoptozaj efikoj. GSK-3β estas negativa reguligisto de la Wnt-kaskado necesa por aksonala kresko. Inhibicio de GSK-3β de litijonoj antaŭenigas aktivigon de la neŭrotrofa kaskado Wnt, akcelas la diferencigon de neŭronaj praĉeloj, stimulas diferencigon de astrocitoj, mjelinsintezon, subtenas neŭronan supervivon, esprimon de cerboderivita neŭrotrofa faktoro (BDNF), kaj de aliaj neŭrotrofaj. faktoroj. Klinikaj studoj montras, ke litioterapio induktas pliiĝon en la volumeno de la griza substanca. Estas rekomendinde uzi litiajn preparaĵojn en pacientoj kun amiotrofa laterala sklerozo. Interesa direkto en evoluigado de neŭroprotektaj drogoj rilatas al la studoj de organikaj litiaj saloj, karakterizitaj per malalta tokseco kaj alta biodisponeco.

Ofte uzata litia karbonato havas signifajn malavantaĝojn, precipe kiam oni prenas dum longa tempo (monatoj) en altaj dozoj (gramoj). Unue, por efika kaj sekura uzo de ĉi tiuj litio-karbonataj drogoj, necesas regule mezuri la koncentriĝon de litio en la sango, kio estas plia invasiva proceduro. Due, litia karbonato estas karakterizita per mallarĝa terapia koridoro de litiaj koncentriĝoj en plasmo (0.6-1.2 mmol/L). Li+-koncentriĝoj de 1.5-2.5 mmol/L estas rilataj al milda tokseco, 2.5-3.5 mmol/L - kun severa veneniĝo, kaj Li+-koncentriĝo en sangoplasmo superanta 3.5 mmol/L povas esti vivminaca. Trie, por atingi la deziratan terapian efikon en psikiatrio, necesas uzi signifajn dozojn de litia karbonato (1-3 g / tago, en la akra periodo - ĝis 9 g / tago), kiu, pro la alta tokseco de la salo, akre reduktas sian spektron de klinikaj aplikoj. Tial, estas signifa al la serĉo de tiaj anjonoj por la sintezo de litiaj saloj kiuj maksimumigas la fluon de litijonoj en neŭronojn, kiuj karakteriziĝas per la plej taŭga spektro de farmakologiaj agadoj, kaj estus ne montras toksajn efikojn eĉ kun longedaŭra uzo.^[1]