Martin Bril
| Martin Bril | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 21-an de oktobro 1959 en Utreĥto |
| Morto | 22-an de aprilo 2009 (49-jaraĝa) en Amsterdamo |
| Tombo | Zorgvlied (en)  
|
| Lingvoj | nederlanda |
| Ŝtataneco | Reĝlando de Nederlando
|
| Okupo | |
| Okupo | poeto verkisto kolumnisto
|
Marten Walther (Martin) Bril (Utrecht, 21-an de oktobro 1959 - Amsterdamo, 22-an de aprilo 2009) estis nederlanda kolumnisto, verkisto kaj poeto.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Martin Bril, naskiĝis en Utrecht kiel la filo de vendoreprezentanto R.M. Bril kaj J. Bril-Pilat, pasigis siajn unuajn tagojn en De Bilt. La familio baldaŭ moviĝis al Livingstonelaan en la Kanaleneiland distrikto de Utrecht. Bril kreskis en Dieren, Drachten kaj 't Harde. Reformita Protestantismo ludis gravan rolon en la gepatra familio.
De 1978 Bril studis filozofion ĉe la Universitato de Groningen. Li ne finis siajn studojn. Li tiam kompletigis la manuskriptokurson ĉe la Nederlanda Filmakademio en Amsterdamo. La televidprogramo de VPRO het Lab elsendis sian diplomiĝan filmon pri flagfabriko. Dum siaj studentaj tagoj en Groningen li verkis por la maldekstra studenta revuo Nait Soez'n kaj konatiĝis kun Dirk van Weelden. En Amsterdamo li aliĝis al la rondo de artistoj, kiuj ankaŭ inkludis pentriston Rob Scholte kaj la pli postan verkiston Joost Zwagerman. Van Weelden kaj Bril formis verkistduopon de 1987 kaj publikigis plurajn kolektojn da noveloj. Dum ĉi tiu periodo Bril luktis kun alkohola, kokaina, hazardluda kaj seksa dependeco. Kiel sendependa publicisto li laboris inter aliaj por Het Parool, Vrij Nederland, NRC Handelsblad, VPRO (radio) kaj De Morgen. Lia bonega ekzemplo estis la usona ĵurnalisto Jimmy Breslin, reprezentanto de New Journalism.
En 1997 li verkis serion da kolumnoj por Het Parool, kie li jam estis dungita en tiu tempo, pri la proceso kontraŭ drogestro Johan Verhoek (De Hakkelaar). Ankaŭ en 1997 li gajnis la Pop Pers Prijs, por serio de artikoloj pri pop-muziko en Vrij Nederland. De ĉi tiu periodo lia produktado rimarkinde pliiĝis, kio estis parte la rezulto de la ĉeso de la konsumo de alkoholo kaj kokaino. Ekde 1998, pluraj libroj de lia mano estis publikigitaj ĉiujare. En septembro 2001 li interŝanĝis Het Parool kontraŭ de Volkskrant, en kiu li verkis ĉiutagan rubrikon. En Vrij Nederland li publikigis la semajnan serion Evelien de la 22-an de decembro 2001, de kiu la televidserio Evelien poste estis farita sub la direkto de Rita Horst. Li publikigis en diversaj revuoj kaj aperis en teatroj kun Ronald Giphart kaj Bart Chabot. Krome, li estis regule vidita kiel gasto de prezentisto Matthijs van Nieuwkerk en la televidprogramo De Wereld Draait Door. Tie li ankaŭ montris sian preferon por la geografio de Nederlando. En 2006 Bril verkis la deksepan Grandan Dikton pri la Nederlanda Lingvo. La teksto, kiun li mem deklamis, temis pri la streketo kaj enhavis vortojn kiel beatjuggelen (bitĵonglado), guppy (gupio) kaj caipirinha (kajpirinjo).
Jara temo en liaj kolonoj estis la tielnomita jupotago, tiu unu tagon en la printempo kiam ĉiuj virinoj subite portas jupon, kun nudaj kruroj sube. La famo kiun Bril donis al tiu koncepto kondukis al la vorto rokjesdag (jupotago) estanta inkludita en la vortaro Dikke Van Dale.
En 2014, ĉirkaŭ la publikigo de biografio pri Bril, ekzistis iu diskuto pri ĉu Bril faris aŭ ne okupiĝis pri kaŝreklamo por la aŭtomarko Volvo.
Ankaŭ en 2014, Coen Verbraak faris la dokumentan filmon Martin Bril - Enfin pri la vivo kaj laboro de Bril.
Malsano kaj morto
[redakti | redakti fonton]En junio 2008, Bril estis diagnozita kun ezofaga kancero. En 2001 li jam estis trafita de kojlokancero. Li estis el cirkulado por iom da tempo, sed poste revenis kiel kolumnisto kaj en televidon kun 'De Wereld Draait Door'. En 2009 Bril ricevis la Max Pam-verkpremion, aljuĝitan fare de ĵurnalisto kaj verkisto Max Pam. Ekde tiam estis klare ke li estas morte malsana kaj en marto 2009 lia sanstato plimalboniĝis rapide. De aprilo 2009 li ricevis konstantan ĉiutagan lokon malsupre dekstre de la fronto de la Volkskrant. La 17-an de aprilo, lia lasta rubriko, titolita "Kolera", estis afiŝita ĉi tie. Kvar tagojn poste, li ricevis la premion Bob den Uyl pro sia libro 'De kleine Keizer' (la eta Imperiestro), sed li ne plu povis ĉeesti la premioceremonion. Li tagon poste mortis en la aĝo de 49. La 23-an de aprilo elsendo de 'De Wereld Draait Door' estis tute dediĉita al lia morto. Sabate la 2-an de majo li estis memorita en 'De Duif', post kio li estis entombigita private en la tombejo 'Zorgvlied'.