Saltu al enhavo

Niccolò Leonico Tomeo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Νικόλαος Λεόνικος Τομαίος
(1456-1531)
"Opuscula nuper in lucem aedita" verko eldonita en Venecio, 1529
"Opuscula nuper in lucem aedita"
verko eldonita en Venecio, 1529
Persona informo
Niccolò Leonico Tomeo
Νικόλαος Λεόνικος Θωμεύς
Naskiĝo 1-a de februaro 1456
en Durrës,  AlbanioVenecio,  Italio
Morto 28-a de marto 1531
en Padovo,  Italio
Lingvoj latina vd
Ŝtataneco Venecia respubliko Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Universitato de Padovo
Profesio
Okupo filozofo
filologo
tradukisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Laborkampo Filozofio, filologio kaj traduko Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva en Padovo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Nicholas Leonicus Thomaeus (14561531) estis venecia erudiciulo kaj profesoro de filozofio ĉe la Universitato de Padovo. Estis unu el la unuaj profesoroj el greka deveno por instrui la grekan en Padovo.[1][2]

Nikolao Tomeo.

Tomaso naskiĝis en Venecio, Italio la 1 de februaro 1456 al greka familio de Epiro.[3][4][5][6]

Dum en Florenco, li studis greka filozofio kaj literaturo sub la kuratoreco de Demetro Ĥalkokondilo.[3][6] En 1497, la Universitato de Padovo nomumita Thomaeus kiel ĝia unua oficiala preleganto en la greka teksto de Aristotelo.[2][4][6]

En 1504, li estis elektita por sukcedi Giorgio Palisaro kiel seĝo de greka en Venecio, sed ĉar Thomaeus ne prenis la postenon serioze, estis okazita en 1512 fare de Marko Musurus.[6]

En 1524, Thomaeus eldonita kolekto de filozofia dialogoj en latina, la unua de kiuj estis titolita "Trophonius, sive, De divinatione".[4] Li estis admirata de kleruloj kiel ekzemple Desiderius Erasmus por lia filologia kapabloj.[5]

Kiam la Universitato de Padua estis remalfermita post la Milito de la Ligo de Cambrai, Thomaeus instruis en la universitato ĝis lia morto la 28 de marto 1531.[6]

  • Aristotelis Stagiritae Parva quae vocant naturalia, Parizo, 1523[7]
  • Autokineton e entelechia
  • De spontaneo (Pri la spontanea generiĝo)
  • Alverotus sive de tribus animorum vehiculis, Venecio, 1524
  • Nicolai Leonici Thomaei de varia historia libri tres, 1532
  • Bembo sive de immortalitate animae, 1524
  • Dialogus de nominum inventione
  • Michaelis Ephesii Scholia in Aristotelis libros aliquot, nempe
  • De Iuventute, senectute, vita et morte
  • De longitudine ac brevitate vitae
  • De divinatione per somnum
  • E Graeco nunc primum conversa
  • Accessit quoq[ue] Nicolai Leonici Thomaei conuersio atq[ue] explanatio primi libri
  • Aristotelis De partibus animalium, lucubratio ualde utilis, nunc primum etiam ex autoris archetypo in lucem edita, Bazelo 1541
  • Moralia de Platono
  • Verkoj de Paŭzanio
  • Verkoj de Klaŭdo Galeno
  • Clavdii Ptolemæi Omnia quæ extant opera, præter geographiam quam non dissimili forma nuperrimè ædidimus, 1551
  • P. Ovidii Nasonis Fastorum libri VI, 1516
  • De motu animalium
  • De incessu animalium
  • Quaestiones mechanicae, 1525[8]
  • De partibus animalium, 1520

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Runciman (1985), p. 212.
  2. 2,0 2,1 Copenhaver & Schmidt (1992), p. 104.
  3. 3,0 3,1 Geanakoplos (1985), p. 358.
  4. 4,0 4,1 4,2 Ossa-Richardson (2013), p. 90.
  5. 5,0 5,1 Parkinson (2003), p. 40.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Bietenholz & Deutscher (1995), pp. 323–324.
  7. Woolfson (1998), p. 179.
  8. Hattab (2005), pp. 105–106.
  9. OMICS International. Arkivita el la originalo je 2017-01-04. Alirita 2017-01-03.

Literaturo

[redakti | redakti fonton]