Radu Lupu
| Radu Lupu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Radu Lupu | |||||
| Naskiĝo | 30-an de novembro 1945 en Galați | ||||
| Morto | 16-an de aprilo 2022 (76-jaraĝa) en Laŭzano | ||||
| Mortis pro | naturaj kialoj vd | ||||
| Lingvoj | rumana vd | ||||
| Ŝtataneco | Rumanio • Unuiĝinta Reĝlando (Britio) vd | ||||
| Alma mater | Moskva Ĉajkovskij Konservatorio vd | ||||
| Familio | |||||
| Edz(in)o | Elizabeth Wilson • Delia Bugarin vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | pianisto • muzikisto vd | ||||
| Laborkampo | piano performance vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Radu Lupu (la 30an de novembro 1945 en Galați, Rumanio - la 17-an de aprilo 2022) estis rumana juda pianisto kiu loĝis en Britio kaj Svislando. Rekonita kiel unu el la plej eminentaj pianistoj de lia generacio [1][2][3].
Lupu registris multajn albumojn. Li estis nomumita por du Grammy-Premio kaj gajnis unu, en 1996, por albumo kiu inkludis du Schubert- piansonatojn. Inter la honoroj kiujn li ricevis estis Komandanto (CBE) en la Ordeno de Brita Imperio.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Radu Lupu estis naskita al advokato Meir kaj instruisto Anna née Gabor. En la aĝo de ses jaroj li komencis lerni pianon, kaj en la aĝo de 12 li unuafoje koncertis en plena programo de verkoj kiujn li mem komponis. En la aĝo de 14 li gajnis stipendion kaj komencis studi ĉe la Bukareŝta Konservatorio, kie li studis inter aliaj kun la instruisto de Dinu Lipatti [4]. En 1961 li gajnis stipendion por studi ĉe la Moskva Konservatorio, kie li studis kun Heinrich Neuhaus kaj poste kun sia filo, Stanislav Neuhaus, ĝis 1969 [5]. Li gajnis unuan premion en tri konkursoj: Van Cliburn en 1966, la George Enescu Internacia Konkurso en 1967, kaj la Leeds Internacia Konkurso en 1969. En 1989 li gajnis la prestiĝan premion "Aviati" de la itala asocio de vizitantoj [6].
Radu Lupu estis regule invitita por ludi kun ĉiuj plej gravaj orkestroj en la mondo, inkluzive de la Berlina Filharmonio, (kun kiu li malfermis la Festivalon de Salcburgo en 1986, kondukita fare de Riccardo Motti), la nederlanda Concertgebouw Orkestro, ĉiuj gravaj Londonorkestroj, kaj ĉiuj. la ĉefaj usonaj orkestroj. Lia unua grava prezento en Usono estis en 1972, kun la Cleveland Orchestra kaj Daniel Barenboim en Novjorko kaj kun la Ĉikaga Simfonia Orkestro kaj Carlo Maria Giolini. Lupu ludis ĉe ĉiuj gravaj muzikaj festivaloj kaj estis regula gasto ĉe la Festivalo de Salcburgo kaj la Festivalo de Lucerno.
En junio 2019, li deklaris sian deziron fini sian artan karieron ĉe la fino de tiu sezono.
Lupu malofte donis intervjuojn al raportistoj pro timo distordi siajn vortojn aŭ citi eksterkuntekston. estis edziĝinta dufoje. Unue edziĝinta al violonĉelisto Elizabeth Wilson en 1971. Li vivis en Laŭzano kun sia dua edzino, Dalia, naskita en Rumanio, violonistino en la loka orkestro.
Lupu mortis en Laŭzano post longa malsano, en la aĝo de 76 jaroj.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Happy 70th birthday, Radu Lupu! (30 November 2015). Alirita 18 December 2018.
- ↑ Duncan, Scott, "A cache of rare gems", 1994-02-13.
- ↑ Maestro di color che sanno. Alirita 10 December 2018.
- ↑ Woodward, Ian, "Wonderboy", 10 September 1970.
- ↑ Radu Lupu (9 April 2013). Arkivita el la originalo je 2018-12-14. Alirita 10 December 2018.
- ↑ Immelman, Niel, "Maria Curcio", 13 April 2009.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Radu Lupu diskografio ĉe Discogs
- Radu Lupu ĉe Interreta filma datumbazo (angle)
- Radu Lupu biografio Arkivigite je 2018-06-23 per la retarkivo Wayback Machine ĉe Decca
- Portretoj de Radu Lupu ĉe la National Portrait Gallery, Londono