António de Oliveira Salazar

Honorigoj
Honorigoj	Kolringo de la ordeno de Izabela la Katolikino • Knight Grand Cross with Collar of the Order of Alfonso X • Granda Kolĉeno de la Ordeno de Princo Henriko • honorary doctor of the University of Madrid Complutense • Granda Meritkruco de la Federacia Respubliko Germanio • Grand Cross of the Military Order of the Tower and Sword • Grand Cross of the Military Order of Saint James of the Sword • Grand Cross of the Order of the Colonial Empire vd

Postenoj
Postenoj	Ĉefministro de Portugalio • Q48879649 vd

**António de Oliveira Salazar**
António de Oliveira Salazar
Persona informo
	António de Oliveira Salazar
Naskiĝo	28-an de aprilo 1889; en Vimieiro (Santa Comba Dão)
Morto	27-an de julio 1970 (81-jaraĝa); en Lisbono
Mortis pro	naturaj kialoj vd
Mortis per	pulma embolio vd
Tombo	Santa Comba Dão vd
Religio	katolika eklezio vd
Lingvoj	portugala vd
Ŝtataneco	Portugalio • Reĝlando Portugalio vd
Alma mater	Universitato de Koimbro vd
Partio	National Union vd
Subskribo
Familio
Edz(in)o	–
Profesio
Okupo	ekonomikisto • politikisto • pedagogo • universitata instruisto vd
Postenoj
Postenoj	Ĉefministro de Portugalio • Q48879649 vd
Honorigoj
Honorigoj	Kolringo de la ordeno de Izabela la Katolikino • Knight Grand Cross with Collar of the Order of Alfonso X • Granda Kolĉeno de la Ordeno de Princo Henriko • honorary doctor of the University of Madrid Complutense • Granda Meritkruco de la Federacia Respubliko Germanio • Grand Cross of the Military Order of the Tower and Sword • Grand Cross of the Military Order of Saint James of the Sword • Grand Cross of the Order of the Colonial Empire vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

António de OLIVEIRA SALAZAR, naskita la 28-an de aprilo 1889 en Santa Comba Dão, mortis la 27-an de julio 1970 en Lisbono, estis portugala universitata profesoro, politikisto kaj diktatoro de Portugalio.

Inter 1928 kaj 1932 li estis ministro pri financoj. Poste ĝis 1968 li estris sian landon kun la titolo de konsilia prezidanto, sed fakte kun diktatoreca povo.

Li sukcesis pli-malpli konservi la neŭtralecon de Portugalio dum la Dua Mondmilito, kvankam li ne povis malhelpi, ke ek de 1943 la aliancanoj utiligu la Acorojn kiel militan bazon.

En 1968 li havis akcidenton, falante de seĝo, kaj iĝis nekapabla regi (verŝajne pro apopleksio). Lia posteulo estis Marcello Caetano. En 1974 la Revolucio de la Diantoj finis la diktatorecan reĝimon.

Malpermeso de Esperanto-asocioj kaj -aktivado[redakti | redakti fonton]

Sub la regado de Salazar Esperanto-aktivado estis plurfoje malpermesita, ekzemple en 1936, kiam la ministro pri internaj aferoj, Cancela de Abreu, malpermesis la disvastigon de Esperanto. En aŭgusto de 1949 oni konfiskis la havaĵon de la Portugala Esperanto-Ligo kaj informis, ke same estos konfiskataj korespondaĵoj el eksterlando kun Esperanto-indikoj^[1]. Aliflanke estis en Portugalio ankaŭ periodoj de vigla Esperanto-aktivado dum la regado de Salazar.