Mahmud la 1-a: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Kani (diskuto | kontribuoj) Kreis novan paĝon kun "{{redaktata}} {{Informkesto homo}} '''Mahmud la 1-a''' (en otomana turka: محمود اول ) (2a de aŭgusto 1696 – 13a de decembro 1754), nomita ankaŭ la Ĝibul..." |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
| Linio 3: | Linio 3: | ||
'''Mahmud la 1-a''' (en [[otomana turka]]: محمود اول ) (2a de aŭgusto 1696 – 13a de decembro 1754), nomita ankaŭ la Ĝibulo, regis kiel [[sultano]] de la [[Otomana Imperio]] el 1730 ĝis 1754. |
'''Mahmud la 1-a''' (en [[otomana turka]]: محمود اول ) (2a de aŭgusto 1696 – 13a de decembro 1754), nomita ankaŭ la Ĝibulo, regis kiel [[sultano]] de la [[Otomana Imperio]] el 1730 ĝis 1754. |
||
Li estis la filo de [[Mustafa la 2-a]] kaj pli aĝa frato de [[Osman la 3-a]]. Li kreskis protektita de sia avino, la Sultanino Gulnus. |
Li estis la filo de [[Mustafa la 2-a]] kaj pli aĝa frato de [[Osman la 3-a]]. Li kreskis protektita de sia avino, la Sultanino Gulnus. Kvankam li vivis malantaŭ la fenestroj de palaco (ora kaĝo) kun la helpo de sia inteligento, bonvolo kaj forta karaktero li evitis fali en frenezo. Li estis instruita de diversaj instruistoj, ĉar li interesiĝis en historio, literaturo kaj poezio, kaj ĉefe pri muziko, sia granda pasio. |
||
Habiendo subido al trono otomano a consecuencia de la rebelión promovida por Halil Paşa, Mahmud rápidamente afirmó su posición persuadiendo a los jenízaros y haciendo asesinar a Halil Paşa. El resto del reinado de Mahmud estuvo dominado por las guerras frente a Persia y Rusia. Las guerras persas no fueron más que un deambular sin sentido de las fuerzas militares otomanas frente al genio militar del Sha Nadir. Los turcos lograron retener el control de Bagdad, pero Armenia, Azerbaiyán y Georgia retrocedieron dentro de la esfera de influencia persa. |
Habiendo subido al trono otomano a consecuencia de la rebelión promovida por Halil Paşa, Mahmud rápidamente afirmó su posición persuadiendo a los jenízaros y haciendo asesinar a Halil Paşa. El resto del reinado de Mahmud estuvo dominado por las guerras frente a Persia y Rusia. Las guerras persas no fueron más que un deambular sin sentido de las fuerzas militares otomanas frente al genio militar del Sha Nadir. Los turcos lograron retener el control de Bagdad, pero Armenia, Azerbaiyán y Georgia retrocedieron dentro de la esfera de influencia persa. |
||
| Linio 9: | Linio 9: | ||
La guerra rusa se combatió primordialmente en la Crimea y los Principados del Danubio (Valaquia y Moldavia). Con esta guerra, el comandante ruso Burkhard Christoph von Münnich derrotó a los Tártaros de Crimea, vasallos de Mahmud, y luego marchó con sus tropas a través del Nistru, haciendo pasar la mayor parte de Besarabia bajo control ruso. Los austriacos, sin embargo, no tuvieron tanto éxito al retirarse, provocando que los otomanos tomaran Belgrado y el norte de Serbia bajo su control. |
La guerra rusa se combatió primordialmente en la Crimea y los Principados del Danubio (Valaquia y Moldavia). Con esta guerra, el comandante ruso Burkhard Christoph von Münnich derrotó a los Tártaros de Crimea, vasallos de Mahmud, y luego marchó con sus tropas a través del Nistru, haciendo pasar la mayor parte de Besarabia bajo control ruso. Los austriacos, sin embargo, no tuvieron tanto éxito al retirarse, provocando que los otomanos tomaran Belgrado y el norte de Serbia bajo su control. |
||
Mahmud ordonis la restaŭradon de [[Hagia Sofia]] en 1739 kaj aldonis [[madraso]]n (nome korana lernejo, aktuale biblioteko de la muzeo), kuirejon por havigi supon al malriĉuloj, bibliotekon kaj, en 1740, [[fontano]] de ritaraj ablucioj (Şadirvan), transformante tiel la konstraĵon en ''külliye'', tio estas, ampleksa socia komplekso. En tiu epoko oni konstruis novan koridoron por la sultano kaj novan [[mihrab]]-on. |
|||
Mahmud confió siempre el gobierno a sus visires y pasó la mayor parte de su tiempo cultivando una de sus aficiones preferidas, la poesía. |
|||
Murió en el Palacio de Topkapi, Constantinopla. |
Mahmud confió siempre el gobierno a sus visires y pasó la mayor parte de su tiempo cultivando una de sus aficiones preferidas, la poesía. Murió en el Palacio de Topkapi, Constantinopla. |
||
==Vidu ankaŭ== |
==Vidu ankaŭ== |
||
Kiel registrite je 10:45, 11 aŭg. 2020
| Mahmud la 1-a | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 2-an de aŭgusto 1696 en Edirne |
| Morto | 13-an de decembro 1754 (58-jaraĝa) en Konstantinopolo |
| Tombo | Istanbulo |
| Ŝtataneco | Otomana Imperio |
| Familio | |
| Patro | Mustafa II |
| Patrino | Saliha Sultan |
| Frat(in)o | Osman III |
| Okupo | |
| Okupo | reganto |
Mahmud la 1-a (en otomana turka: محمود اول ) (2a de aŭgusto 1696 – 13a de decembro 1754), nomita ankaŭ la Ĝibulo, regis kiel sultano de la Otomana Imperio el 1730 ĝis 1754.
Li estis la filo de Mustafa la 2-a kaj pli aĝa frato de Osman la 3-a. Li kreskis protektita de sia avino, la Sultanino Gulnus. Kvankam li vivis malantaŭ la fenestroj de palaco (ora kaĝo) kun la helpo de sia inteligento, bonvolo kaj forta karaktero li evitis fali en frenezo. Li estis instruita de diversaj instruistoj, ĉar li interesiĝis en historio, literaturo kaj poezio, kaj ĉefe pri muziko, sia granda pasio.
Habiendo subido al trono otomano a consecuencia de la rebelión promovida por Halil Paşa, Mahmud rápidamente afirmó su posición persuadiendo a los jenízaros y haciendo asesinar a Halil Paşa. El resto del reinado de Mahmud estuvo dominado por las guerras frente a Persia y Rusia. Las guerras persas no fueron más que un deambular sin sentido de las fuerzas militares otomanas frente al genio militar del Sha Nadir. Los turcos lograron retener el control de Bagdad, pero Armenia, Azerbaiyán y Georgia retrocedieron dentro de la esfera de influencia persa.
La guerra rusa se combatió primordialmente en la Crimea y los Principados del Danubio (Valaquia y Moldavia). Con esta guerra, el comandante ruso Burkhard Christoph von Münnich derrotó a los Tártaros de Crimea, vasallos de Mahmud, y luego marchó con sus tropas a través del Nistru, haciendo pasar la mayor parte de Besarabia bajo control ruso. Los austriacos, sin embargo, no tuvieron tanto éxito al retirarse, provocando que los otomanos tomaran Belgrado y el norte de Serbia bajo su control.
Mahmud ordonis la restaŭradon de Hagia Sofia en 1739 kaj aldonis madrason (nome korana lernejo, aktuale biblioteko de la muzeo), kuirejon por havigi supon al malriĉuloj, bibliotekon kaj, en 1740, fontano de ritaraj ablucioj (Şadirvan), transformante tiel la konstraĵon en külliye, tio estas, ampleksa socia komplekso. En tiu epoko oni konstruis novan koridoron por la sultano kaj novan mihrab-on.
Mahmud confió siempre el gobierno a sus visires y pasó la mayor parte de su tiempo cultivando una de sus aficiones preferidas, la poesía. Murió en el Palacio de Topkapi, Constantinopla.
Vidu ankaŭ
Notoj