Stepnica
| Stepnica | |||
|
| |||
| Blazono | |||
 | |||
| setlejo | |||
|---|---|---|---|
| |||
|
| |||
| Genitivo de la nomo | Stepnicy | ||
| Provinco | Okcidenta Pomerio | ||
| Distrikto | distrikto Goleniów | ||
| Komunumo | komunumo Stepnica | ||
| Speco de komunumo | Urbo-kampa | ||
| Urborajtoj | ekde januaro 2014 | ||
| Koordinatoj | 53° 39′ N, 14° 38′ O (mapo)53.6518714.62555Koordinatoj: 53° 39′ N, 14° 38′ O (mapo) | ||
| Loĝantaro | 2463 (en 30.06.2016) | ||
| Loĝdenso | 724,4 loĝ./km² | ||
| Estro | Andrzej Wyganowski (kiam?) | ||
| Titolo de estro | Urbestro | ||
Stepnica (ekde 1946, antaŭe germane Groß Stepenitz aŭ simple Stepenitz, [ŜTEpenic]) estas urbo en Pollando. Ĝi apartenas al la distrikto Goleniów (historie Gollnow) kaj ekde 1999 al la provinco Okcidenta Pomerio.
Historio
[redakti | redakti fonton]La unua mencio pri Stepenitz devenas el la jaro 1278, kiam la princo de Pomerio Barnim la 1-a "la Bona" (1210-1287) donacis la vilaĝon kiel feŭdon por Gottfried von Breslau. Poste Stepenitz estis la posedaĵo de familio von Flemming. En la jaro 1366 fratoj Tinno, Dietrich kaj Henning von Flemning donacis siajn posedaĵojn en Stepenitz al la Maria monaĥinejo de la cistercianoj en Stettin (nun Szczecin). Aliflanke de rojo situis la pli eta sed pli malnova loĝloko Klein Stepenitz (ekde 1946 pole renomata Stepeniczka), de kiu en 1291 du trionoj donaciĝis al la brandenburga Johanitordeno kaj la tria triono en 1299 donaciĝis al la al la Maria monaĥinejo de la cistercianoj en Wollin (nun Wolin). En 1361 la johanita ordeno venis sian parton de la vilaĝo al la monaĥinejo en Wollin, tiel ke nun ambaŭ loĝlokoj estis posedaĵoj de la du monaĥinejoj. De la Mezepoko estis en Groß Stepenitz preĝejo kaj propra monaĥinejo de la cistercianoj, en Klein Stepenitz estis nur bienejo. Post la reformacio kaj sekularigo de la monaĥinaj posedaĵoj, la vilaĝo eniris al la princaj posedaĵoj kaj poste al la ŝtataj posedaĵoj; la monaĥinejo estis rekonstruita al princa ĉasista kastelo. De la komenco la loĝloko estis fama pro la fiŝkaptado, bredado, pro la haveno kaj la ligno-industrio. Jam en la 13a jarcento oni menciis en la skribaj dokumentoj pri la fiŝista karaktero de la setlejo Stepenitz. La nomo devenas de la vorto „stop”, kiu signifas la marĉa rivero aŭ lago kun la kreskantaj tie junkoj (scirpoj).
.jpg)
En la jaro 1628 en la vilaĝo estis du gastejoj (tavernoj) kaj forĝejo, kaj laŭ la informo el la jaro 1721 la loĝloko jam estis nomata urbeto. Oni la loĝlokon rekonstruadis post la brulegoj (incendioj) kiuj aperis en la jaroj: 1564, 1739, 1794. Post la incendio en la jaro 1739 oni faris grandajn ŝanĝojn en la setlej-planadoj, ekz. oni establis kvadratan placon apud la preĝejo kaj la ĉefa strato ricevis la saman larĝecon, la vilaĝo evoluis al la multstrata. En la jaro 1741 oni konstruis la novan preĝejon kun la uzo de trabfakaĵo (aŭ: framskeletaĵo). La regiono apartenis al la germana reĝlando Prusio, kaj ekde 1871 al la Germana Regno. Dum la intermilita periodo en Stepenitz ekestis la turisma centro. Venadis ĉi-tien la loĝantoj de Stettin (nun Szczecin) kaj Gollnow (nun Goleniów). Estis tie plaĝo, jaĥtejo, tranoktejoj, al la moleo venadis la turisma floto (ŝipetoj). Al la okcidenta bordo de rivero Odro, al la haveno en Pölitz (nun Police) navigis la pramo „Randow”. Funkcias ankaŭ la etŝpura fervojo (mallarĝa) al Greifenberg (nun Gryfice). La ligna moleo kun la la kafejeto, al kiu navigadis la turismaj ŝipetoj, jaĥtejo kaj pasaĝer-haveno, de kiu ĉiutage venadis la turisma ŝipeto al Stettin, granda plaĝo, ĉirkaŭ 6000 da tranokt-lokoj, tio estis atuto (avantaĝo) de Stepenitz.
La vivo tie bone floris. Funkciis ankaŭ tie la pasaĝera etŝpura fervojo (mallarĝa). Regule navigadis la pasaĝer-ŝipetoj al la urboj ĉe la Laguno de Szczecin (vidu la apudan foton de la satelito de la laguno). Tute ne estis problemoj alveni al Stepenitz kaj same kun reveno. Dum la Dua Mondmilito la urbeto Stepenitz ne estis multe detruita. Tiun lokon kaj regionon en marto 1945 ekokupis la Ruĝa Armeo de Sovetunio, kiu tamen de tie ne sukcesis konkeri la insulon Wollin, kaj sekve ĝis la fino de la milito en majo 1945 en Stepenitz okazis fortaj bataloj, kiuj komplete detruis la urbeton kaj apudajn vilaĝojn; la lokuloj kiuj restis estis mortitaj en tio, sed multaj antaŭe sukcesis fuĝi per boatetoj al Stettin. Post la fino de Dua Mondmilito Groß Stepenitz doniĝis al la nove kreita komunisma Pola Popola Respubliko laŭ la decido de la Potsdama konferenco kaj ankaŭ laŭ la decidoj de la konferenco efektiviĝis la forpelo de la germana loĝantaro kaj anstataŭigo de ĝi per poloj de la centra Pollando kaj de orienta Pollando oriente de la Curzon-linio - kvankam ĉi tie estis pli simple kaj sufiĉis ne permesi al la fuĝintoj reveni al siaj detruitaj domoj en Stepenitz. Dum la jaroj 1945-1946 la urbeto estis provizore novnomita Stobnica. La nuna nomo ekestis laŭ la decido de la pola popola ministro de publika administrado de la 12-a de novembro 1946. Tiam ankaŭ aldona vilaĝo, kiu novembre 1946 ricevis polan nomon Czerwonak, estis kunligita kun Stepnica. En la jaro 1973 oni inaŭguris la monumenton omaĝe al la 1-a divizio de infanterio de Tadeusz Kościuszko kiu batalis en la jaro 1945 je la bordo de la Laguno de Szczecin. Dum la jaroj 1975-1998 Stepnica estis en vojevodio de Szczecin. En la jaro 1996 oni fermis la funkciadon de la etfervojo (mallarĝa), kaj komence de la 21-a jarcento oni malkonstruis ĝin. En junio 2008 en la haveno Roterdamo oni donis la nomon „MS Maersk Stepnica” al la ŝipo de dana firmao Maersk. La 1-an de januaro 2014 Stepnica akiris la urborajton.[1]
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Czesław Czubryt-Borkowski, Zygmunt Czarnocki, Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939-1945, Varsovio: Wydawnictwo Sport i Turystyka.
Notoj kaj referencoj
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Oficiala retejo de la komunumo (pole)