Saltu al enhavo

José Joaquín de Olmedo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
José Joaquín de Olmedo
Persona informo
José Joaquín de Olmedo
Naskonomo José Joaquín Eufrasio de Olmedo y Maruri
Naskiĝo 20-an de marto 1780 (1780-03-20)
en Guajakilo,  Hispana Imperio
Morto 19-an de februaro 1847 (1847-02-19) (66-jaraĝa)
en Guajakilo, Provinco Guayas,  Ekvadoro
Tombo San Francisco Church, Guayaquil (en) Traduki (1847–1899) Redakti la valoron en Wikidata vd
Lingvoj hispana vd
Ŝtataneco Ekvadoro (1830–)
Free Province of Guayaquil (en) Traduki (1820–1822)
Hispanio (1780–1820) Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Ĉefa Nacia Universitato de San Marcos - Doktoro de Juro (1799–1808)
Real Convictorio de San Carlos (en) Traduki (1794–1799) Redakti la valoron en Wikidata vd
Subskribo José Joaquín de Olmedo
Familio
Patro Miguel Agustín de Olmedo (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Patrino Ana Francisca Maruri Salabaría (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Edz(in)o María Rosa Icaza (en) Traduki (1817–nekonata valoro) Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo poeto
verkisto
advokato
politikisto
terposedanto Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva en Madrido vd
Verkado
Verkoj Song of October Ninth ❦
coat of arms of Guayaquil ❦
Flag of Guayaquil ❦
Blazono de Ekvadoro ❦
La victoria de Junin vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

José Joaquín de Olmedo y Maruri (20-a de marto de 178019-a de februaro de 1847) estis poeto, advokato kaj politikisto el Ekvadoro kaj Hispanio, naskiĝinta en la urbo Guajakilo. Li estis unu el ĉefaj gravuloj de la Historio de Ekvadoro. Lia figuro elstaris dum la sendependentista epoko, en la integrigo bolivara kaj en la respublika komenco de Ekvadoro.

En la kolonia hispana epoko, Olmedo elstaris kiel granda oratoro en la parlamento de Kadizo, cele la abolo de hispanamerikaj mitas. Devis fuĝi dum mallonge pro absolutisma persekutado fare de la reĝo Fernando la 7-a. Ll revenis al Guajakilo kaj dediĉis sin al la preparado por la Sendependigo de Guajakilo, kio okazis la 9-a de oktobro de 1820. Li estis proklamita unua (kaj ununura) Prezidento de la Respubliko Guajakilo, kaj apogis Antonio José de Sucre por la sendependigo de la restantaj popoloj de la mondoregiono. Protestis kontraŭ Simón Bolívar kiu aligis Guajakilon, per "manu militari", al la Granda Kolombio; kaj poste luktis kontraŭ la reĝimo centralista de tiu lando, defendante la disigon de la Granda Kolombio.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]