Miĥail Pokrovskij
| Miĥail Pokrovskij | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 17-an de aŭgusto 1868 en Moskvo |
| Morto | 10-an de aprilo 1932 (63-jaraĝa) en Moskvo |
| Mortokialo | kancero |
| Tombo | Nekropolo en la muro de la Kremlo |
| Lingvoj | rusa |
| Ŝtataneco | Rusia Imperio • Rusia Soveta Federacia Socialisma Respubliko • Sovetunio |
| Alma mater | Faculty of History and Philology of Moscow University |
| Okupo | |
| Okupo | historiisto • politikisto |
Miĥail Nikolajeviĉ Pokrovskij (ruse Михаи́л Никола́евич Покро́вский) estis marksisma historiisto, bolŝevika revoluciulo kaj publika kaj politika figuro. Unu el la plej fruaj profesie trejnitaj historiistoj kiuj aliĝis al la rusa revolucia movado, Pokrovskij estas rigardita kiel la plej influa sovetia historiisto de la 1920-aj jaroj kaj estis konata kiel “la kapo de la marksisma historia lernejo en Sovet-Unio”.[1]
Pokrovskij estis nek bolŝevisto nek menŝevisto dum preskaŭ jardeko antaŭ la oktobra Revolucio de 1917, male vivanta en eŭropa ekzilo kiel sendependa radikalulo proksima al filozofo Aleksandr Bogdanov. Sekvanta la bolŝevistan kapton de potenco, Pokrovskij realiĝis al la Bolŝevika Partio kaj translokiĝis al Moskvo, kie li fariĝis la dua ĉefo de nova departemento de la sovetia registaro de edukado, la Popola Policejo de Klerigado.
Pokrovskij ludis eminentan rolon en la frua sovetia eduka establo, redaktante plurajn de la gravaj historiaj revuoj de la periodo kaj gvidante la restrukturadon de la alta edukada sistemo kaj ties personaroj kiel kapo de la Instituto de Ruĝaj Profesoroj. Li estis ankaŭ la aŭtoro de influaj kaj pioniraj laboroj de rusa historio, prezentanta duonoficialaj reinterpretoj de la rusa pasinteco prezentita tra la lenso de klasa lukto kaj de la progreso de historio tra konkretaj stadioj de evoluado. Pokrovskij estis akre kritikanta la naturon de la plurnacia carisma imperio kaj malemfazis la propran rolon luditan de individuoj kiel la moderniganta caro Petro la Granda.
Fruaj jaroj[redakti | redakti fonton]
Miĥail Pokrovskij naskiĝis la 29an de aŭgusto, 1868 en Moskvo en la familio de ŝtata funkciulo kiu akiris heredan nobelecon de la Caro.[2] Li estis bone edukita kiel knabo, kompletiganta laboron ĉe klasika gimnazio antaŭ enskribiĝanta en la Historia Departemento de Moskva Universitato ĉe la aĝo de 19, kie li studis sub Vasilij Kljuĉevskij kaj Paul Vinogradov, du el la plej famaj historiistoj de la epoko.[3] Li diplomiĝis ĉe tiu institucio en 1891, daŭriganta plutrakti la gradon de Mastro kun Kljuĉevskij; ĉi tiu laboro ne estis kompletigita pro propraj diferencoj.[3]
Senigita de altnivela akademia grado, Pokrovskij komencis instrui en mezlernejoj kaj universitataj etendaĵaj programoj, plutraktante sian ambicion fariĝi profesia historiisto.[3] Li ne akiris universitatan instrupostenon, tamen, male estanta devigita vivteni sin per instruado ĉe historiaj kursoj en mezlernejoj, vesperaj etendaĵaj kursoj kaj ne-universitataj kursoj por virinoj.[4] Kiel juna viro de progresaj kunsentoj, finfine oni malpermesis Pokrovskij doni publikajn lekciojn en 1902 pro liaj radikalaj vidoj.[3]
Informo pri frua politika aktiveco de Pokrovskij estas malabunda, kaj Pokrovskij mem agnoskis multajn jarojn poste la fakton, ke li partoprenis en la Unio de Liberigo, mezklasa organizo serĉanta la establon de konstitucio por Rusio kiu estis antaŭaĵo de la Konstitucia Demokratia Partio (Kadetoj).[2]
Verkoj[redakti | redakti fonton]
- 7 lasita proletarskoi diktaturij (7 jaroj de proleta diktatorado). Moskvo: Gosudarstvennoe Izdatel'stvo, n.D. (1924).
- Historio de Rusio De la Plej Fruaj Tempoj al la Altiĝo de Komerca Kapitalismo. D.S. Mirsky, trans. Nov-Jorko: Internaciaj Eldonejoj, 1931.
- Nelonga Historio de Rusio, Voluma II. D.S. Mirsky, trad. Nov-Jorko: Internaciaj Eldonejoj, 1933.
- Izbrannye proizvedeniia v chetyrekh knigakh (Elektitaj verkoj en kvar volumoj). Moskvo: Mysl, 1966.
- Rusio en Monda Historio: Elektitaj Eseoj. Roman Szporluk kaj Mary Ann Szporluk, ed. kaj trad. Ann Arbor, MI: Eldonoj de Universitato de Miĉigano, 1970.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Tiel prezentita dum lia elekto al la Akademio de Sciencoj en 1929.
- ↑ 2,0 2,1 Roman Szporluk, "Introduction" al Roman Szporluk kaj Mary Ann Szporluk (eld. kaj trad.), Russia in World History: Selected Essays. Ann Arbor, MI: University of Michigan Press, 1970; p. 3.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 George Jackson kun Robert Devlin, Dictionary of the Russian Revolution. Westport, CT: Greenwood Press, 1989; pp. 451-453.
- ↑ Szporluk, "Introduction," p. 4.
Kroma legado[redakti | redakti fonton]
- John F. Barbiro, sovetiaj Historiistoj en Krizo, 1928-1932. Londono: Palgrave Macmillan, 1981.
- David Brandenberger, "Politiko Projektita en la Pasinteco: Kio Ekigis la Anti-Pokrovskii Kampanjo?" En Ian D. Thatcher (ed.), Reinterpreting Revolucia Rusio: Eseoj en Honoro de James D. Blankulo. Houndmills, Anglio: Palgrave, 2006; pp. 202–214.
- David Brandenberger, "Kiu Mortigis Pokrovsky (la Dua Tempo)? La Preludo al la Kondamno de la Patro de sovetia Marksisma Historiografio, januaro 1936," Revolucia Rusio, vol. 11, ne. 1 (1998), pp. 67–73.
- D.Dorotich, Malhonoro kaj Rehabilitado de M.N.Pokrovsky, kanada Slavonic Paperoj, v.8 (1966), pp. 169 - 181
- Bernard W. Eissenstat, "M.N. Pokrovsky kaj sovetia Historiografio: Kelkaj Reconsiderations," Slavic Revizio, vol. 28, ne. 4 (Dec. 1969), pp. 604–618. En JSTOR
- Georgo M. Enteen, "sovetiaj Historiistoj Revizias ilian Propran Pasintecon: La Rehabilitado de M.N. Pokrovsky," sovetiaj Studoj, vol. 20, ne. 3 (1969).
- Georgo M. Enteen, La sovetia Sciencula Burokrato: M.N. Pokrovskii kaj la Socio de Marksismaj Historiistoj. Universitata Parko, PA: Pensilvanio Ŝtata Universitata Gazetaro, 1978.
- Jonathan Frankel, "Partia Genealogio kaj la sovetiaj Historiistoj (1920-1938)," Slavic Revizio, vol. 25, ne. 4 (Dec. 1966), pp. 563–603. En JSTOR
- Boris Dmitrievich Grekov, Против исторической концепции М.Н. Покровского; сборник статей. (Kontraŭ la Historiaj Konceptoj de M.N. Pokrovsky: Kolekto de Artikoloj). En du volumoj. Moskvo: Izdatel'stvo Akademii nauk SSSR, 1939-1940.
- John Tenas, "La Rehabilitado de M.N. Pokrovskii," Potenco kaj la Homoj: Eseoj sur rusa Historio. Boulder, CO: Orientaj eŭropaj Monografioj, 1995; pp. 383-404.
- Alexandr Mazour, Moderna rusa Historiografio. Princeton, NJ: D. Furgono Nostrand Firmao, 1958.
- M.V. Nechkina, "Vopros o M.N. Pokrovskom v postanovleniiakh partii i pravitel'stva 1934-1938 gg." (La demando de M.N. Pokrovsky en la reguligoj de la partio kaj registaro 1934-1938), Istoricheskie zapiskie, ne. 118 (1990), pp. 232–246.
- Konstantin Shteppa. Rusaj Historiistoj kaj la sovetia Stato. Nova Brunswick, NJ: Rutgers Universitata Gazetaro, 1962.
- Oleg Dmitrievich Sokolov, М.Н. Покровский и советская историческая наука (M.N. Pokorovsky kaj sovetia Historia Scienco). Moskvo: Misl', 1970.
- Roman Szpoluk, "Pokrovsky kaj rusa Historio," Enketo, oktobro 1964.
Eksteraj ligoj[redakti | redakti fonton]
- Boris Kagarlitsky - Разгадка сфинкса Забытая история Михаила Покровского Arkivigite je 2011-11-27 per la retarkivo Wayback Machine (en la rusa)