Ajub Ĥan

Ajub Ĥan
Persona informo
محمد ایوب خان
Naskiĝo	14-an de majo 1907 (1907-05-14) en Rehana
Morto	19-an de aprilo 1974 (1974-04-19) (66-jaraĝa) en Rawalpindi
Mortis per	korhalto vd
Tombo	Rehana vd
Religio	islamo • Ŝijaismo vd
Lingvoj	urduo vd
Ŝtataneco	Brita Hindio • Pakistano vd
Alma mater	Universitato de Aligarh • Royal Military College, Sandhurst • Command and Staff College • Minto Circle vd
Partio	Pakistana Islamana Ligo vd
Familio
Infanoj	Gohar Ayub Khan vd
Profesio
Okupo	politikisto • militisto • financisto • aŭtobiografo vd
Aktiva dum	1928– vd
Postenoj Postenoj Prezidento de Pakistano • Defence Minister of Pakistan • Commander in Chief (Pakistan Army) • Ĉefministro de Pakistano • Federal Minister of the Interior of Pakistan • Defence Minister of Pakistan vd
Honorigoj Honorigoj Membro de la Ordeno de la Brita Imperio • Kavaliro Granda Kruco de la ordeno de Sankta Miĥaelo kaj Sankta Georgo • Royal Victorian Chain • Ordeno de Pakistano • Order of Ojaswi Rajanya vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Muhammad Ajub Ĥan (en urdua: محمد ایوب خان‬‎; 14a de Majo 1907 – 19a de Aprilo 1974), amplekse konata kiel Ajub Ĥan, kun medaloj ekzemple de Ordeno de la Brita Imperio, estis pakistana politikisto kaj armea generalo kiu servis kiel la dua Prezidento de Pakistano el 1958 ĝis esti devigita rezigni meze de 1969 pro la ribelo de Orienta Pakistano. Li estis fama ĉar estis la unua kaj nura mem-nomumita kampomarŝalo, same kiel la unua reganto laŭ militleĝo kiu ekhavis la prezidentecon post la ekziligo de la Prezidento Iskander Mirza kiam tiu lasta deklaris la militleĝon kontraŭ la registaro de Feroz Ĥan Nun en 1958.

Trajnita en la Reĝa Militakademio Sandhurst, Ajub Ĥan luktis en la Dua Mondmilito kiel kolonelo en la Brithindia Armeo. Li decidiĝis al Pakistano kaj aliĝis al aremo post ties establado kiel sekvo de la dispartigo de Hindio en 1947. Li servis kiel stabestro de la Orientpakistana Komando en Orienta Bengalio kaj li estis plialtigita kiel unua indiĝena ĉefkomandanto de la Pakistana Armeo en 1951 fare de la tiam Ĉefministro de Pakistano Liakat Ali Ĥan en polemika promocio super kelkaj pli aĝaj oficiroj. El 1953–58, li servis en la civila registaro kiel Ministro pri Defendo kaj Internaj Aferoj kaj subtenis la decidon de Iskander Mirza deklari la militleĝon kontraŭ la registaro de la Ĉefministro Feroze Ĥan en 1958. Post du semajnoj, li elprenis la prezidentecon el Mirza post la fandiĝo de la civilaj kaj militistaj rilatoj inter la militista kaj la civila Prezidentoj.

Post la nomumo de la Generalo Musa Ĥan kiel armeestro en 1958, la politiko kliniĝis al la alianco kun Usono rezultis en permeso al usona aliro al instalaĵoj ene de Pakistano, ĉefe ĉe la aerbazo ekster Peŝavaro, el kie oni lanĉis misiojn de spionado super Sovetunio. La rilatoj kun najbara Ĉinio estis plifortigitaj sed deterioriĝis tiuj kun Sovetunio en 1962, kaj kun Barato en 1965. Dum lia prezidenteco okazis milito kontraŭ Barato en 1965 kiu finis kiam Sovetunio faciligis la Taŝkentan Deklaron inter du landoj. Enlande, la politiko de privatigo kaj industriigo estis enkondukita tiel ke tio faris la landan ekonomion unu el plej kreskantaj ekonomioj de Azio. Dum sia regotempo, oni konstruis kelkajn infrastrukturajn programojn kiuj konsistis en la finkompletigo de elektrejoj, akvobaraĵoj kaj baraĵlagoj, same kiel la prioritatigo de la spaca programo sed reduktante atombombojn.