Barclays
| Barclays | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| |||||
| universala banko • banko • negoco • publika kompanio vd | |||||
| Dum | 1690 - nekonata/nuntempe | ||||
| Jura formo | public limited company | ||||
| Ĉefestro(j) | Nigel Higgins vd | ||||
| Sidejo | One Churchill Place | ||||
| Lando | Unuiĝinta Reĝlando (Britio) | ||||
| Estr(ar)o | Jes Staley | ||||
| Dungitoj | 79 900 (stato: 2017) | ||||
| Agokampo | porprofita banko | ||||
| ISIN-kodo | GB0031348658 | ||||
| filiaj kompanioj | Barclays Bank • Barclays Bank PLC France vd | ||||
| Posedataj kompanioj | ABSA Group Limited • Barclays Investment Bank vd | ||||
| |||||
| TTT | Oficiala retejo | ||||
Barclays (IFA: /ˈbɑːrkliz, -leɪz/) estas internacia financa servo kompanio, bazita en Londono, Unuiĝinta Reĝlando. Laŭ Forbes revuo, en 2010, la firmao estis la 10-a plej granda banko en la mondo, kaj la 21-a en la mondo en liverado de financaj servoj [1].
Agado[redakti | redakti fonton]
La kompanio havas proksimume 48 milionojn da klientoj en pli ol 50 landoj kaj teritorioj tra Afriko, Azio, Eŭropo, Nordameriko kaj Sudameriko. En junio 2010, la firmao havis totalajn aktivaĵojn de 1.94 duilionoj da eŭroj, kio igas ĝin la tria plej granda banko en la mondo, post BNP Paribas kaj HSBC.
La investadministrada areto ĉe Barclays inkluzivas tri komercsekciojn: Barclays Capital (investbankado), Barclays Companies (komerca bankado) kaj Barclays Capital (kapitaladministrado) [2].
Barclays estas komercita ĉe la London Stock Exchange kaj estas parto de la FTSE 100. Ĝi ankaŭ estas komercita malĉefa sur la Novjorka Borso [3]. La ĉefsidejo de la firmao estas en la nubskrapulo ĉe 1 Churchill Street en Londono.
Historio[redakti | redakti fonton]
En 1968 ĝi estis la kvara plej granda banko en la mondo, kaj la plej granda ekster Usono. En 1970 la grupo havis ĉirkaŭ 5000 filiojn en 50 landoj. En 1974 la banko falis al la sesa loko en la mondo.
La banko estis implikita en la forex-skandalo kaj pagis monpunon de 2.3 miliardoj USD [4].
En 2012, skandalo ekestis en la banko kiam evidentiĝis ke la banko ne sekvis la regulojn, la banko manipulis la LIBOR-interezokvoton (la interbanka interezoprocento en Anglio) same kiel la Euribor-interezokvoto (la interbanka interezokvoto en Eŭropo). Post la eksplodo de la afero, la ĉefoficisto de la banko, Bob Diamond, kaj la prezidanto de la banko, Marcus Agius, eksiĝis de iliaj pozicioj. la Libor-afero kaŭzis ondojn en Usono kaj Britio kaj kelkaj postulis, ke ili estu enprizonigitaj [5][6][7].
En 2012 la banko akiris la agadojn de la ING Grupo en Britio kaj integris ĝin en ĝian komercon [8].
Fontoj[redakti | redakti fonton]
- Gamble, Audrey Nona. (1924) A History of the Bevan Family. London: Headley Brothers. OCLC 18546896.
- Raychaudhuri, Tappan, Irfan Habib, & Dharma Kumar, eds. (1983) The Cambridge Economic History of India: Volume 2, c.1751-c.1970. (CUP Archive). (ISBN 9780521228022)ISBN 9780521228022
- Top 1000 World Banks 2010. The Banker. Alirita 18 April 2011.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Our Firm. Barclays Capital.
- ↑ Structure and Leadership. Barclays.
- ↑ 2021 List of Global Systemically Important Banks (G-SIBs) (en-US) (23 November 2021). Alirita 20 March 2022.
- ↑ "Foreign exchange: The big fix", 12 November 2013.
- ↑ "CFTC Orders Barclays to pay $200 Million Penalty for Attempted Manipulation of and False Reporting concerning Libor and Euribor Benchmark Interest Rates".
- ↑ "Barclays Bank PLC Admits Misconduct Related to Submissions for the London Interbank Offered Rate and the Euro Interbank Offered Rate and Agrees to Pay $160 Million Penalty", Department of Justice, 27 June 2012.
- ↑ "Barclays fined £59.5 million for significant failings in relation to Libor and Euribor". Arkivigite je 2012-06-28 per la retarkivo Wayback Machine
- ↑ "Barclays to acquire ING Direct UK", BBC News, 9 October 2012.