Costas Simitis

Honorigoj
Honorigoj	Ordeno de la Blanka Stelo de Estonio, Unua Klaso vd

Postenoj
Postenoj	prezidanto • Ĉefministro de Grekio • member of the Hellenic Parliament • Minister of National Education and Religious Affairs of Greece • ministro pri agrikulturo de Grekio • Minister of Trade of Greece • Minister of the National Economy of Greece vd

**Costas Simitis**
Costas Simitis
Persona informo
	Κωνσταντίνος Σημίτης
Naskiĝo	23-an de junio 1936 (87-jaraĝa); en Pireo
Religio	ortodoksismo vd
Etno	grekoj vd
Lingvoj	greka • angla • franca • germana • moderna greka vd
Ŝtataneco	Grekio vd
Alma mater	Universitato de Marburg • Londona Lernejo de Ekonomiko vd
Partio	Tutgrekia Socialista Movado vd
Subskribo
Familio
Patro	Georgios Simitis vd
Gefratoj	Spiros Simitis vd
Edz(in)o	Daphni Simitis vd
Profesio
Okupo	politikisto • ekonomikisto • universitata instruisto • advokato vd
Aktiva en	Marburg vd
Postenoj
Postenoj	prezidanto • Ĉefministro de Grekio • member of the Hellenic Parliament • Minister of National Education and Religious Affairs of Greece • ministro pri agrikulturo de Grekio • Minister of Trade of Greece • Minister of the National Economy of Greece vd
Honorigoj
Honorigoj	Ordeno de la Blanka Stelo de Estonio, Unua Klaso vd
Membrecoj
Membrecoj	Panhellenic Liberation Movement vd
En TTT	Oficiala retejo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Konstantinos G. SIMITIS (ankaŭ konata kiel Kostas) (greke Κωνσταντίνος Γ. Σημίτης; la 23-an de junio 1936 en Piraeus), estas greka politikisto, advokato kaj akademia instruisto, parlamentano kaj ministro, kiu servis kiel ĉefministro de Grekio kaj estis gvidanto de la tutgrekia socialista movado (PASOK) de 1996 al 2004.

Vivo[redakti | redakti fonton]

Diplomiĝinto pri juro ĉe la Universitato de Marburg (1959), en 1961-1963 li studis ĉe la London School of Economics. Ekde 1961 li praktikis kiel advokato. En 1965 li kunfondis la sciencan societon nomitan laŭ Alexandros Papanastasiu. En la jaroj 1967–1969 li estis en opozicio al la ĥunto de nigraj koloneloj. Por eviti areston (kio okazis al sia edzino), li elmigris al Germanio. Tie li laboris kiel profesoro pri komerca kaj civila juro ĉe la Universitato de Gießen. Ekde 1970 li estis membro de la enmigra konsilio de la opozicia PAK-organizo gvidata de Andreas Papandreou .

En 1974 li revenis al Grekio, en la sama jaro li estis inter la fondintoj de la Tutgreka socialisma movado. En 1977 li alprenis profesorecon ĉe la Panteion Universitato en Ateno. En oktobro 1981 li fariĝis ministro pri agrikulturo, en julio 1985 li fariĝis ministro pri nacia ekonomio, kiun li tenis ĝis oktobro 1987 . En 1985, unuafoje, li estis elektita membro de la helena parlamento en la balotdistrikto Pireo A. Li sukcese kandidatiĝis por reelekto en la elektoj en junio 1989, novembro 1989, 1990, 1993, 1996, 2000, 2004 kaj 2007, funkciante kiel deputito ĝis 2009 . De junio ĝis novembro 1989, li denove estis parto de la registaro kiel la ministro de eduko. En oktobro 1993 li iĝis la ministro de industrio, energio, teknologio kaj komerco. En septembro 1995, li abdikis de tiu funkcio kaj de sia sidloko post kiam li estis kritikita de la ĉefministro pro malsukceso privatigi grekan ŝipkonstruadfirmaon.

En januaro 1996 Andreas Papandreou eksiĝis kiel ĉefministro. La 22-an de januaro de la sama jaro, Kostas Simitis, ricevinte partian nomumigon, transprenis la oficejon. La 30-an de junio tiun jaron, li ankaŭ iĝis la nova prezidanto de PASOK (Andreas Papandreou gvidis la partion ĝis sia morto semajnon pli frue) . La socialistoj, gviditaj fare de Kostas Simitis, venkis en la elektoj en 1996 kaj 2000. Ilia gvidanto restis ĉefministro post tiuj elektoj, kreante du pliajn oficojn. Li estris la grekan registaron ĝis la 10-an de marto 2004. Monaton antaŭe, li estis anstataŭigita per Jorgos Papandreou ĉe la estro de la partio .

Poste li estis membro de la Agada Komitato por Eŭropa Demokratio , kiu preparis la supozojn por nova traktato por la Eŭropa Unio. En 2008, interpartia disputo ekestis inter li kaj Yorgos Papandreou pri la ratifiko de la Lisbona Traktato . Sekve, la antaŭa ĉefministro retiriĝis de la partia agado, kaj en 2009 li ne kandidatiĝis por alia parlamenta periodo.