Edgar Neville

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Edgar Neville
Persona informo
Naskonomo Edgar Neville y Romrée
Aliaj nomoj Edgar Neville
Naskiĝo 28-an de decembro 1899 (1899-12-28)
en Madrido
Morto 23-an de aprilo 1967 (1967-04-23) (67-jaraĝa)
en Madrido
Lingvoj hispanaangla
Ŝtataneco Hispanio
Alma mater Colegio Nuestra Señora del Pilar
Familio
Edz(in)o Ángeles Rubio Argüelles
Amkunulo Conchita Montes
Okupo
Okupo verkisto • pentristo • filmreĝisorodramaturgodiplomatoscenaristofilmproduktoro • reĝisoro
vdr

Edgar NEVILLE Romrée (Madrido, 28a de decembro 1899 - Madrido, 23a de aprilo 1967) estis hispana diplomato, verkisto kaj kinreĝisoro.

Biografio kaj kariero[redakti | redakti fonton]

Li estis filo de anglo kaj de filino de gegrafoj, kaj tial ankaŭ li iam iĝis grafo de Berlanga de Duero. Li studis juron kaj en la 1920-aj jaroj li konatiĝis kun intelektuloj kaj artistoj, kelkaj el ili membroj de la nomita generacio de 1927, inter kiuj menciindas José López Rubio, la poeto Federico García Lorca, la komponisto Manuel de Falla, la pentristo Salvador Dalí, la poetoj Manuel Altolaguirre, Emilio Prados, José María Hinojosa ktp. Ekde 1922 li ekkarieris kiel diplomato, nome kiel sekretario de la ambasadejo en Vaŝington. Tiel li veturis ankaŭ al Los-Anĝeleso, en kiu li kontaktis kun la etoso de la kinarto. Tiukadre li amikiĝis kun Charles Chaplin, kiu dungis lin kiel duaranga aktoro (policano) en sia filmo City Lights. Krome la Metro Goldwyn Mayer dungis lin kiel dialogisto kaj scenaristo, ĉar en tiu epoko oni produktis versiojn de la filmoj en hispana lingvo cele al la hispanamarika merkato. Jam en Holivudo, li altiris tien konatojn kiel José López Rubio, Eduardo Ugarte, Tono, Luis Buñuel kaj Enrique Jardiel Poncela, inter aliaj. En la 1930-aj jaroj li separiĝis kaj ekrilatis amafere kun Conchita Montes, aristokrata, intelektulo, artistino kaj falangisto.

Je la starto de la Hispana Enlanda Milito li havis rilatojn kun respublikanaj medioj, kaj tiel li estante de altrangaj tavoloj evitis reprezaliojn, helpis dekstrulojn kaj eĉ estis sendita kiel diplomato al Londono, kie li agadis kiel spiono favore al la partio de la generalo Francisco Franco. Poste li translokiĝis al la teritorio kontrolita de frankistoj, aliĝis al Falange Española (tiel li evitis reprezaliojn estinte respublikano) kaj al armeo. Li aktivis kiel propagandisto kaj kiel kinreĝisoro de la frankisma diktaturo. Tiukadre li ricevis favorojn kaj honorojn, inter kiuj kelkajn altajn postenojn kaj helpojn por siaj filmoj.

Verkoj[redakti | redakti fonton]

Kun Tono, Antonio Mingote kaj Miguel Mihura li verkis en la humorgazeto La Codorniz. Liaj komedioj estis popularaj en la 1950-aj jaroj. En kino menciindas La torre de los siete jorobados (La turo de la sep ĝibuloj, 1944) kaj El crimen de la calle de Bordadores (La murdo de la strato B., 1946).

Reĝisoritaj filmoj[redakti | redakti fonton]

  • El presidio (1930)
  • Yo quiero que me lleven a Hollywood (1931)
  • Do, Re, Mi, Fa, Sol, La, Si aŭ La vida privada de un tenor (1934)
  • El malvado Carabel (1935)
  • La señorita de Trévelez (1936)
  • Juventudes de España (1938)
  • La Ciudad Universitaria (1938) - dokumenta filmo pri la sieĝo al Madrido
  • Vivan los hombres libres (1939)
  • Santa Rogelia (1939)
  • Frente de Madrid (1939)
  • Verbena (1941)
  • Sancta Maria (1942)
  • La parrala (1942)
  • Correo de Indias (1942)
  • Café de París (1943)
  • La torre de los siete jorobados (1944)
  • Domingo de carnaval (1945)
  • La vida en un hilo (1945)
  • El crimen de la calle de Bordadores (1946)
  • El traje de luces (1946)
  • Nada (1947)
  • El Marqués de Salamanca (1948)
  • El señor Esteve (1948)
  • El último caballo (1950)
  • Cuento de hadas (1951)
  • El cerco del diablo (1951)
  • Duende y misterio del flamenco (1952)
  • La ironía del dinero (1955)
  • El baile (1959)
  • Mi calle (1960)

Literaturaj verkoj[redakti | redakti fonton]

  • Frente de Madrid, Madrid, Espasa-Calpe, 1941
  • Marramiau, Madrid, Escelicer, 1958
  • La vida en un hilo, Madrid, Escelicer, 1959
  • Alta fidelidad, Madrid, Escelicer, 1960
  • Teatro de Edgar Neville, Madrid, Biblioteca Nueva, 1963
  • Amor huido, Madrid, Taurus, 1965
  • El día más largo de Monsieur Marcel, Madrid, Afrodisio Aguado, 1965
  • La familia Mínguez, Madrid, Afrodisio Aguado, 1967
  • Prohibido en otoño, Madrid, Escelicer, 1968
  • Teatro selecto de Edgar Neville, Madrid, Escelicer, 1968
  • Margarita y los hombres, Madrid, Escelicer, 1969
  • Judith y Holofernes, Madrid, Ediciones El Observatorio, 1986
  • Su último paisaje, y otros poemas. Ayuntamiento de Málaga, 1991
  • El baile. Cuentos y relatos cortos, Madrid, Castalia, 1996
  • Don Clorato de Potasa, Madrid, Espasa Calpe, 1998
  • Eva y Adán, Zaragoza, Libros del Innombrable, 2000

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

  • Burguera Nadal, María Luisa: Edgar Neville: entre el humorismo y la poesía, Málaga, Servicio de Publicaciones de la Diputación de Málaga, Biblioteca Popular Malagueña, 1994, ISBN 84-7785-110-7.
  • Burguera Nadal, María Luisa: Edgar Neville. Entre el humor y la nostalgia. Institució Alfons el Magnànim, Valencia, 1999, ISBN 84-7822-284-7.
  • Franco Torre, Christian: "Edgar Neville: Duende y Misterio de un Cineasta Español" Asociación SHANGRILA, 2015, ISBN 9788494254581.
  • Ríos Carratalá, Juan A. (kunord.): Universo Neville. Ayuntamiento de Málaga. Málaga, 2007, ISBN 9788496055827.
  • Sánchez Castro, Marta: El humor en los autores de la "otra generación del 27“: Análisis lingüístico-contrastivo - Jardiel Poncela, Mihura, López Rubio y Neville. Frankfurt am Main: Peter Lang, 2007. ISBN 978-3-631-56395-3.
  • Torrijos, José María: Edgar Neville (1899-1967): la luz en la mirada, Ministerio de Educación y Cultura, Madrid, 1999, ISBN 9788487583278.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]


  • En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Edgar Neville en la hispana Vikipedio.