Edward Duyker

Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de la Ordeno de Palmoj Akademiaj • Centenary Medal • Medalo de la ordeno de Aŭstralio vd

**Edward Duyker**
Edward Duyker
Persona informo
Naskiĝo	21-an de marto 1955 (69-jaraĝa); en Melburno
Lingvoj	angla vd
Loĝloko	Sylvania vd
Ŝtataneco	Aŭstralio vd
Alma mater	Universitato de Melburno vd
Profesio
Okupo	historiisto • verkisto vd
Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de la Ordeno de Palmoj Akademiaj • Centenary Medal • Medalo de la ordeno de Aŭstralio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Edward DUYKER (naskiĝinta la 21an de marto 1955) estas aŭstralia historiisto kaj verkisto naskiĝinta en Melburno, Viktorio. Lia patro estis de Nederlando kaj patrino de Maŭricio. Malgraŭ lastatempaj enmigrintoradikoj, lia patrino havas prapatrojn de Kornvalo kiuj elmigris al Adelajdo, Sudaŭstralio, en 1849, kaj li estas rilatigita al la aŭstralia pejzaĝisto Lloyd Rees. Li ricevis sian PH. D. de la Universitato de Melburno en 1981, pro tezo pri la partopreno de la triba Santals en la Maoista Naxalita ribelo en Hindio.

Duyker estis rekrutita fare de la aŭstralia Sekcio de Defendo en Canberra frue en 1981 kaj poste laborita en la Joint Intelligence Organisation. Li forvojaĝis en julio 1983 por preni supran postenon kiel Teaching Fellow ĉe Universitato Griffith, Brisbano, sed finfine ekloĝis en Sidnejo kiel plentempa verkinto en 1984. Inter 1996 kaj 2002 li ankaŭ funkciis kiel la Honora Konsulo de la Respubliko de Maŭricio (Republic de Mauritius) en Novsudkimrio.

Studoj[redakti | redakti fonton]

Edward Duyker ekzamenis la lernejon de St Joseph, Malvern, en la sama klaso kiel la virtuoza pianisto Geoffrey Tozer kun kiŭ li konservis fragmentan sed dumvivan amikecon. Li kompletigis siajn sekundarajn studojn ĉe De La Salle College, Malvern (De La Salle-kolegio, Malvern). Tie, ĉe Tim O'Hearn (poste Profesoro kaj Dekano de Studentoj de Aŭstralia Katolika Universitato), li estis unu el la unuaj studentoj en Viktorio se temas pri studi azian historion je sekundara nivelo (National Library of Australia/Nacia Biblioteko de Aŭstralio-Oral History kolekto, ORAL TRC 3101). En 1970 li konkuris en la It's Academic kvizoprogramo de la Sepa Reto kaj la sekvantan jaron atingis la duonfinalon kiel individua konkursanto en la aŭstralia versio de la kvizprezentado Jeopardy!. Kiel studento ĉe La Trobe University, li studis filozofion, anglan literaturon, historion kaj kelkaj interfakajn fakojn. Unu el liaj formaj influoj estis la eminenta aŭstralia historiisto profesoro Alan Frost (vidu 'Exploring the Explorers', Agora, 2004, p. 48). Kiel doktora kandidato ĉe la University of Melbourne (Universitato de Melbourne) (kie li ankaŭ studis bengalan lingvon), li estis kontrolita fare de la estimata hinda filozofo kaj literaturrecenzisto Sibnarayan Ray. Kvankam liaj fruaj skribaĵoj estis enfokusigitaj en la subjektoj de Suda Azio kaj en multaj kazoj estis publikigita en la Australian Defence Force Journal (Aŭstralia defendtrupo Ĵurnalo), Duyker baldaŭ rifuzis esti limigita kiel akademiulo kaj verkinto.

Verkado[redakti | redakti fonton]

La libroj de Edward Duyker inkludas plurajn etno-historiojn - Tribal Guerrillas (1987), The Dutch in Australia (La nederlandanoj en Aŭstralio) (1987) ÷ Of the Star and the Key (1988) kaj multaj libroj traktantaj fruan aŭstralian esploradon.

Uzante la nederlandajn kaj francajn lingvajn resursojn de lia familio, li redaktis The Discovery of Tasmania (La Eltrovo de Tasmanio) (1992) kiu alportis kune ĉiujn konatajn ĵurnaloplukaĵojn de la unuaj du eŭropaj ekspedicioj ĝis Van Diemen's Land. An Officer of the Blue (1994), la danĝernivele aklamita biografio de Duyker de Marc-Joseph Marion Dufresne (la unua esploristo post tiu de Abel Tasman atinginta Van Diemen's Land), estis lanĉitaj fare de iama Ĉefministro de Aŭstralio Gough Whitlam. Unu el la recenzistoj de la libro, profesoro Michael Roe, komentis: "En konstruado de sia rakonto, Duyker devas alfronti aferojn de milito, politikon, geografion, navigacion, antropologion - la listo povis daŭri. Certe tion kun konstanta kapablo kaj aŭtoritato. Same liaj fontoj varias vaste kiel al kaj tipo kaj loko. . . " ( The Mercury, Hobart, 28 majo 1994, p. 38). An Officer of the Blue ankaŭ estus la temo de eseo, "The Tortoise Wins Again! (La Testudo-Venkoj Denove!)" , de profesoro Greg Dening, publikigis en liaj kolekto Legadoj/Skribado (Melbourne University Press, 1998, pp. 201–4).

Nature's Argonaut (1998), la biografio de Edward Duyker de la naturalisto Daniel Solander pri HM Bark Endeavour kaj la unua svedo kiu rondiris la globon, estis prioritatitaj por la New South Wales Premier's History Awards (Novsudkimrio ĉefrangaj Historio-Premioj) en 1999. Duyker ankaŭ estas la kunredaktoro, kun Per Tingbrand, de tiu de Daniel Solander: Collected Correspondence 1753-1782 (1995), kiun Paul Brunton priskribis kiel "gravan kontribuon al teksta stipendio" ( The Sydney Morning Herald, 24 junio 1995, Spektro, p. 13A). Kun lia patrino Maryse Duyker, li publikigis la unuan anglan tradukon de la revuo por la esploristo Bruny d'Entrecasteaux en 2001. Ĝi fariĝis grava tasmania historia fonto kaj, kun ĝiaj notoj kaj enkonduko, informanta publikan diskuton koncerne la heredaĵo-liston de Recherche Bay.

Citizen Labillardière (2003), la biografio de Duyker de la naturalisto Jacques Labillardière, estis simile influa kaj gajnis la Ĝenerala Historio-Premion inter la New South Wales Premier's History Awards. Profesoro Arthur Lucas, antaŭe Rektoro de King's College, skribis ke Citizen Labillardière estis "escepte legebla, riĉe stukturigis laboro. . . La vivo kiun Duyker rekreas estas tiel riĉa kiel tiu de la heroo de iu aventurromano, kaj la kunteksto estas komprenema historio, ne ĵus la historion de grava naturhistoriisto" ( Reviews in Australian Studies, vol. 1, nr. 1, 2006).

Veturoj kaj naturo[redakti | redakti fonton]

Kvankam longatempa loĝanto en Novsudkimrio, Edward Duyker dufoje estis loĝanto de la Cité-internacionale des Arts en Parizo kaj estas ofta vizitanto al Tasmanio. Kun aŭstralia 'Greens' Senator de Bob Brown kaj dissendilo Peter Cundall li estis sincera kampanjanto por la protekto de Recherche Bay, de arbodehakado (senarbarigo). Li ankaŭ estis dungita en kelkaj kampanjoj por konservi kaj protekti restarbustteron ĉe la Rivero Georges kaj plurajn historiajn konstruaĵojn en Sidnejo. Kune kun sia edzino Susan Duyker, heredaĵarkitekto kaj brutarbredisto, li estas membro de la 'National Trust'.

François Péron: An Impetuous Life (2006), la biografio de Duyker de la kontestata zoologo de la ekspedicio de Nicolas-Thomas Baudin al aŭstralia akvoamasoj (1800 - 1803), gajnis la Frank Broeze Maritime History Prize en 2007. Robert Willson, priskribis ĝin kiel rakonton kiu rakontis "imagive kaj kun grandioza esplorado. . . grandioza kaj absorbanta biografion de talenta sciencisto kun mortiga difekto." ( Canberra Times, 19a de aŭgusto 2006, p. 17). Ripetiĝanta temo ĉe Edward Duyker, skribi pri frua naturhistorio, estas provo rekapti la senson de miro ĉe la unika vegetaĵaro kaj faŭno renkontita fare de fruaj eŭropaj esploristoj en Aŭstralio. Li ankaŭ igis omaĝon al klarvidaj fruaj naturalistoj kiuj ofertis "novan fokuson sur la natura ekvilibro, la finhavecon de resursoj en limigitaj lokoj kaj la altvalora kvalito de unika kaj riska specio kiu povus facile esti movita al malapero per homa avideco aŭ la enkonduko de sovaĝaj bestoj" (vidu Duyker, François Péron, p. 9).

Edward Duyker ankaŭ verkis 'A Woman on the Goldfields' (1995), traktante la vivon de Emily Skinner sur la 19jarcentaj Viktoriaj orkampoj. Konsiderante la malriĉeco je tiaj fontoj pri virinoj dum la Orimpetego, ĝi estis unu el 100 speciale elektitaj libroj por esti registrita fare de la 'Victorian Institute for the Blind' por la Centjara Jubileo de Aŭstralia Federacio.

Kune kun Coralie Younger, li verkis 'Molly and the Rajah' (1991) la vivon da Esme Mary Fink, aŭstralia virino kiu geedziĝis kun la Raĝo de Pudukottai, Hindio, en 1915. Priskribite kiel " memoriga pri. . . Anna kaj la Reĝo de Tajlando " (Canberra Times, 2 novembro 1991), tiu libro tiris la atenton de kelkaj kinoaŭtoroj. Kvankam la filmorajtoj baldaŭ estis anoncitaj venditaj (The Good Weekend, 3 aprilo 1993, p. 43), tiuj rajtoj nun pasis kaj la filmo ankoraŭ ne estis produktita.

En 2007 Edward Duyker publikigis A Dictionary of Sea Quotations kun profunde persona enkonduko en la ligiloj de lia familio kun la maro. Efektive, Duyker ofte disponigas fortan personan orientiĝon en sia skribo, ĉu temas pri referencoj al la severeco kaj malfacilaĵoj de lia katolika infanaĝo (li estas la plej aĝa de ok infanoj kaj lia nederlanda patro laboris ĉe la Melbourne-akvorando dum 37 jaroj), aŭ la travivaĵoj de liaj prapatroj en Eŭropo kaj la insuloj de la Hinda Oceano.

Edward Duyker estas progresema humanista historiisto; li skribis grandan interkonsenton kun la Klerismo kaj la Franca Revolucio kiel fono. Tamen, en liaj biografioj de Jacques Labillardière kaj François Péron li montris sin esti terurigita fare de La Regado de Teruro kaj la trudaj ekcesoj de la Revolucio. Li ankaŭ estas amara kritikanto de Napoleono Bonaparte, precipe pro lia subpremado de demokrataj liberecoj, forigo de liaj respublikanaj engaĝiĝoj, procesigo de tutmonda milito kaj reteno de servuteco kiel institucio en francaj kolonioj. Ironie, kaj Duyker kaj lia edzino Susan estas posteuloj de maristoj kiuj estis ĉe kontraŭpartioj ĉe la Batalo apud Trafalgar ("Perspective", ABC Radio National, 21 septembro 2007).

Multe de la laboro de Edward Duyker serĉas kompensi la anglo-centrismon de aŭstralia historio kaj li faris gravan kontribuon al scio kaj kompreno de la francaj vojaĝoj al la Hinda Oceano kaj Pacifiko en la 18a kaj komenco de la 19a jarcentoj. Liaj biografioj de naturalistoj estas plejparte konvenciaj liniaj rakontoj, sed ili estas ambaŭ riĉe broditaj kaj trompe simplaj. Laŭ profesoro Greg Dening, "Edward Duyker en simpla, rekta frazo povas meti senkaŝan la plej kompleksan temon" (Australian Book Review, aprilo 1998, pp. 8–9). La libroj de Duyker estas karakterizitaj per zorgema esplorado kaj granda atento detaligi - "skriba kun entuziasmo, sed fortikigitaj kun timinda stipendio" kiel Dymphna Clark metis ĝin en ŝia revizio de Nature's Argonaut (Canberra Times, 16 majo 1998, pp. 7–8). Li substrekas vizitadon de la lokoj pri kiuj li skribas koncerne kaj sugestas orientajn esplormapojn kaj ĵurnalojn al moderna pejzaĝo aŭ marbordo. Tio foje estis sub malfacilaj cirkonstancoj, kiel ekzemple kiam li priesploris la naturaliston kaj la vojaĝojn de Labillardière en Sud-Okcidenta, inkluzive de militdetruita Lebanono. Lia plej lastatempa libro estas biografio de la franca esploristo Jules Dumont d'Urville.

Historio, etnologio kaj antropologio[redakti | redakti fonton]

En aŭgusto 2005 Duyker liveris la inaŭguran Theo Barker Memorial Lecture ĉe Charles Sturt University en Bathurst kaj prenis kiel sia temo rimarkon atribuitan al R. H. Tawney kiun historiisto bezonas "korpulentan paron de botoj". Dum lia prelego, li rakontis kiel dum kampo-esplorado en Okcidenta Bengalo por sia libro Tribal Guerrillas, li perdis 20 kilogramojn en pezo pro disenterio kaj subnutrado. Tio estis sufertesto kiun li ankaŭ rakontis per humura detalo en plejparte aŭtobiografia artikolo La Vorto en la Kampo (National Library of Australian News, majo 1999, pp. 15–17).

En septembro 1983 Edward Duyker publikigis artikolon 'Land Use and Ecological Change in Central New South Wales' (Journal of the Royal Australian Historical Society, vol. 69, parto 2, pp. 120–132). Ĝi signalis lian fortan intereson en la uzo de historio kaj etnografio por kompreni antropogenan median ŝanĝon kaj proponi solvojn kiel ekzemple fajro kiel estrilon. La sekvantan jaron li publikigis artikolon en 'Historio kaj Antropologio' (Man in India, vol 64, nr. 1, marton 1984, pp. 74 – 81) kiu esploris kelkajn filozofiajn kaj metodikajn temojn rilatigantajn al tiuj koincidantaj disĉiplinoj kaj kiujn li montris en sia libro Tribal Guerrillas. T. J. Nossiter laŭdis la Tribal Guerrillas de Duyker ĉar "ĝi ekzempligas la valoron de sintezo de antropologio kaj historio; kaj, pli ĝenerale, ĝi estas scienca kontribuo al literaturo sur triba ribelo kaj ribelo multe pli larĝe ol Hindio, kiu ĉirkaŭbrakas Grekion, Vjetnamion kaj Alĝerion same kiel sub-saharan Afrikon kie tribaj respondoj al imperiismo kaj modernigo estis signifaj" (Third World Quarterly', vol. 11, nr. 2, aprilo 1989, pp. 226–7).

Simile, Marius Damas, en sia libro ( Approaching Naxalbari, Radical Impression, Calcutta, 1991, p. 68) komentis ke 'Duyker alportas same historiajn kaj antropologiajn ilojn en ludon . . . Uzante larĝan gamon de historiaj kaj nuntempaj fontoj, inkluzive de personaj intervjuoj. . . [kaj] provizas nin per riĉe detala klarigo'. En la ĉefa hinda gazetaro, Kalyan Mukherjee komentis ke Edward Duyker generis atenton en Hindio ĉar li povis "kombini nuntempan intereson kun historio. . . en tiu hardita grundo nur la plej plentaŭgaj verkistoj pluvivas". (Hindustan Times [Delhi], 22a de novembro 1987). Tiu renkontiĝogrundo inter historio kaj antropologio ankaŭ povas esti vidata en An Officer of the Blue, la biografio de Duyker de Marc-Joseph Marion Dufresne, en kiu li lerte uzis misiiston kaj aliaj klarigoj de Maoria buŝa historio kaj francaj ĵurnaloj por klarigi la cirkonstancojn de la morto de la esploristo en la Bay of Islands (Golfetoj de Insuloj) de Nov-Zelando en 1772. Barrie Macdonald, skribante en la New Zealand Herald (Sidis. 14a januaro 1995), priskribis ĝin kiel 'bonan pecon de esplorado - biografio skriba kun empatio kun ĝia subjekto ankoraŭ kritika okulo kiu helpas meti en kunteksto morton kiu daŭre havas sian signifon en Nov-Zelanda historio'.

Kiu Duyker indikas ke "Rigora kampa laboro aŭ rekta kursano observaĵo komence ŝajnus anatemo al la analizo de la neobservebla pasinteco, se la rango de la pasinteco estis ne tiel vole reprezentita en la nuntempo. Inter ne-kleraj homoj, buŝa tradicio ofte formas la ĉeffonton por historia rekonstruo de la pasinteco. La plej bazaj rimedoj de akirado de tiaj buŝaj informoj estas tra kampa laboro. . . La historiisto devas ekzerci singardon kaj diskriminacion, la troigon kaj misprezenton de pasintaj okazaĵoj ankaŭ formoparton de la pensprocesoj kaj societa vivo de homoj. . . Se reprezentite en strukture stabilaj buŝaj formoj kiel ekzemple kantoj aŭ baladoj aŭ eĉ politikaj sloganoj, la kampesploristo povas kolekti datumojn de bonega utilo. " (Duyker "A Stout Pair of Boots: Reminiscences of an Historian in the Field", Theo Barker Memorial Lecture, aŭgusto 2005).

Malgraŭ liaj teoriaj reflektadoj, Duyker estas esence rakonta historiisto kiu rakontas rakonton. Ironie, li ofte produktas egale dungi "rakontojn de esplorado", kiel ekzemple ĉe lia klarigo de la detektivoserĉo implikita en identigado de la artisto de la ekspedicio de d'Entrecasteaŭs al Aŭstralio kaj la Pacifiko (vidu Duyker, "En Serĉo de Jean Piron", National Library of Australia News (Nacia biblioteko de Aŭstralio-Novaĵo), marto 2006, pp. 7 – 10) kaj lia klarigo de lia serĉo pri la tombo da Nicolas-Thomas Baudin en Maŭricio ( National Library of Australia News, vol. IX, nr. 12, septembro 1999, pp. 8 – 10). Multaj el liaj librorecenzoj ekhavas similan markon kaj kiam li liveris la 2007 Vaughan Evans Memorial Lecture ĉe la Australian National Maritime Museum (Aŭstralia Nacia Mara Muzeo), li elektis paroli pri malkovrado de la vivo de Daniel Solander ( Signals, Nr. 81, decembro 2007-februaro 2008).

Maŭricio kaj Nederlando[redakti | redakti fonton]

Krom liaj kontribuoj al la Australian Dictionary of Biography, ekde 1985 Duyker skribis proksimume 70 enirojn en la dulingva Dictionnaire de Biographie Mauricienne kaj publikigis pri la indiĝena insulo de sia patrino. Efektive Duyker donis al Maŭricianoj senton de ilia loko en aŭstralia historio. William Bostock nomis Mauritian Heritage "altega atingo inter la etnografiaj kaj genealogiaj studoj de enmigrintoj al Aŭstralio" ( Journal of Intercultural Studies (Melbourne), Vol. 8, Nr. 1, 1987). Kvankam Eric Rolls (1923-2007) neĝuste asertis ke Duyker estis naskita en Maŭricio, li notis ke Nenio estis konata de eventualaj maŭriciaj kondamnitoj ĝis Dr Ed Duyker . . . decidis skribi libron sur siaj samlandanoj en Aŭstralio (Rolls, Sojourners, 1992, p. 34).

James Cowan skribis ke al Duyker zorgeme esplorita etnohistoria Of the Star and the Key, "ni inkludas eskapintajn kondamnitojn sur la stratoj de Haveno-Ludoviko, pardonitajn sklavojn sur la stratoj de Sydney, kaj mondo de revuloj ĝenitaj per orfebro" paŝetadanta laŭ ŝaktoj sur la orminaj regionoj. Li aldonis: Al malkovro de tio la Aŭstralia sukerindustrio ŝuldas multon al tiuj fruaj maŭricianaj migrantoj kiuj venas kiel surprizo. (Sutherland Shire Historical Society Quarterly Bulletin (Sydney), novembro 1990, pp. 607–8). Maŭricius ankaŭ rolas forte en ĉio el la libroj de Duyker traktantaj nederlandan kaj francan esploradon de la aŭstralia marbordo.

Ĵus ĉar Duyker donis al maŭricianoj lokon en aŭstralia historio, li faris la saman por la nederlandanoj en kelkaj pioniraj libroj kaj monografioj. Tiuj foje generis surprizajn, viv-ŝanĝante, emociajn respondojn, kiam unu enmigrinto Johan Kruithof rivelis en 1997: 'estis 1988 kiam mi unue legis la libron The Dutch in Australia verkita fare de Dr Edward Duyker, kaj liaj ĉapitroj sur postmilita migrado malfermis miajn okulojn. . . vortoj perfidas min en provado priskribi kiel mi sentis kiam mi legis. . . Lumoj daŭriĝis, vualoj estis levitaj kaj en unu momento kiujn miaj sentoj estis pravigitaj kaj ĉiuj duboj solvitaj. . . mia Aŭstralia-eco estis nemezureble pli riĉa por mia ekzistokapablo al malkaŝe kaj ĝojige agnoski mian nederlandan heredaĵon kiel decida kaj nekontestebla parto de ĝi. . . neniu ŝtelos ajnan parton de mi iam denove. ' (vidu Johan Kruithof, "A Case of Cultural Theft", en Calwell, p. kaj Johnson, D. (ed. ) There is More to Life than Sex & Money, Penguin, Ringwood, 1997, p. 87. )

Finfine, la skribaĵoj de Duyker - inkluzive de centoj de artikoloj, recenzoj kaj kontribuoj al biografiaj vortaroj kaj enciklopedioj - estas tiel diversspecaj kiel la subjektoj kaj disĉiplinoj kiuj evidente fascinas lin. Ĉar Manning Clark metis ĝin en sia antaŭparolo supre Of the Star and the Key (1988): "Edward Duyker. . . havas okulon por la aĵoj de la menso". En multaj vizitoj li konstruis sian legantaron sur liaj eklektikaj interesoj kaj faris forton de ili. CSIRO-sciencisto Richard Groves, ekzemple, demandis en la Historical Records of Australian Science (14, 2003): "ke mi scivolas kiun Edward Duyker elektos por sia venonta scienca biografio? Sendependa de kiu povas esti elektita, mi antaŭĝojas pri legado same bone rakontita tiel ĉarme, dum ĉe la sama tempo estanta laboro de konsiderinda stipendio.'

Duyker estas membro de la redakcia estraro de Doryanthes, revuo por historio kaj heredaĵo por suda Sidnejo, kaj Explorations publikigis de la Instituto por la Studo-de-Franca-Aŭstraliaj-Rilatoj. Li estas Honorary Senior Lecturer en la Lernejo de Lingvoj kaj Kulturoj ĉe la Universitato de Sidnejo. Inter 2009 kaj 2018 li ankaŭ funkciis kiel adjunct professor de la Aŭstralia Katolika Universitato.

Honoroj[redakti | redakti fonton]

Edward Duyker estis igita Chevalier de l'Ordre des Palmes Académiques fare de la franca registaro en 2000. Oni premiis al li Centjara Jubileo-Medalon fare de la aŭstralia Registaro en 2003 kaj la Medalo de la Order of Australia (Ordo de Aŭstralio) en 2004. Li estis elektita ulo de la Australian Academy of the Humanities en novembro 2007 (vidu ankaŭ Who's Who in Australia (Who's Who in Australia, Crown Content, Melbourne 2008, p. 676). La forpasinta Profesoro Greg Dening foje priskribis lin kiel "la historiiston de historiistoj" (Australian Book Review, junio/julio, 2003, p. 10).

Libroj kaj Monografioj de Edward Duyker[redakti | redakti fonton]

Mauritian Heritage: An Anthology of the Lionnet, Commins and Related Families, Australian Mauritian Research Group, Ferntree Gully, 1986, pp. 368, ISBN 0-9590883-2-6.
Tribal Guerrillas: The Santals of West Bengal and the Naxalite Movement, Oxford University Press, New Delhi, 1987, pp. 201, SBN 19 561938 2.
The Dutch in Australia, AE Press, Melbourne, 1987, pp. 181, ISBN 0-86787-215-2.
(kun Maryse Duyker) Beyond the Dunes: A Dutch-Australian Story, Sylvania, 1987, pp. 41, ISBN 0 731600584.
Of the Star and the Key: Mauritius, Mauritians and Australia, Australian Mauritian Research Group, Sylvania, 1988, pp. 129, ISBN 09590883 4 2.
(kun Coralie Younger) Molly and the Rajah: Race, Romance and the Raj, Australian Mauritian Press, Sylvania, 1991, pp. xii, 130, ISBN 0-646-03679-3
The Discovery of Tasmania: Journal Extracts from the Expeditions of Abel Janszoon Tasman and Marc-Joseph Marion Dufresne 1642 & 1772, St David's Park Publishing/Tasmanian Government Printing Office, Hobart, 1992, pp. 106, ISBN 0-7246-2241-1.
A French Trading Expedition to the Orient: The Voyage of the Montaran 1753—1756, Stockholm University Center for Pacific Asia Studies Working Paper, No.30, August 1992, pp. 20.
New Voices in the Southland: Multiculturalism, Ethno-history and Asian Studies in Australia, Stockholm University Center for Pacific Asia Studies Working Paper No.31, September 1992, pp. 15.
(kun Hendrik Kolenberg) The Second Landing: Dutch Migrant Artists in Australia, Erasmus Foundation, Melbourne, 1993, pp. 56, ISBN 0646 135937.
An Officer of the Blue: Marc-Joseph Marion Dufresne 1724—1772, South Sea Explorer, Miegunyah/Melbourne University Press, Melbourne, 1994, pp. 229, ISBN 0-522-84565-7.
(kun Barry York) Exclusions and Admissions: The Dutch in Australia 1902-1946, Studies in Australian Ethnic History, No. 7, Centre for Immigration and Multicultural Studies, Research School of Social Sciences, Australian National University, Canberra, 1994, pp. 11, ISBN 07315 1913 2/ISSN 1039-3188.
(kun Per Tingbrand) Daniel Solander: Collected Correspondence 1753—1782, Miegunyah/Melbourne University Press, Melbourne, 1995, pp. 466, ISBN 0-522-84636-X [Scandinavian University Press, Oslo, 1995 ISBN 82-00-22454-6]
A Woman on the Goldfields: Recollections of Emily Skinner 1854—1878, Melbourne University Press, Melbourne, 1995, pp. 129, ISBN 0-522-84652-1.
Nature's Argonaut: Daniel Solander 1733—1782, Naturalist and Voyager with Cook and Banks, Miegunyah/Melbourne University Press, Melbourne, 1998, pp. 380, ISBN 0-522-84753-6
[Enkonduka eseo & biografia noto] Mirror of the Australian Navigation by Jacob Le Maire: A Facsimile of the ‘Spieghel der Australische Navigatie . . .’ Being an Account of the Voyage of Jacob Le Maire and Willem Schouten 1615-1616 published in Amsterdam in 1622, Hordern House for the Australian National Maritime Museum, Sydney, 1999, pp. 202, ISBN 1-875567-25-9.
(kun Maryse Duyker) Bruny d’Entrecasteaŭ: Voyage to Australia and the Pacific 1791—1793, Miegunyah/Melbourne University Press, Melbourne, 2001, pp. xliii, pp. 392, ISBN 0-522-84932-6 (2006, ISBN 0-522-85232-7).
Citizen Labillardière: A Naturalist’s Life in Revolution and Exploration (1755—1834), Miegunyah/Melbourne University Press, Melbourne, 2003, pp. 383, ISBN 0-522-85010-3 (2004, ISBN 0-522-85160-6).
‘A French Garden in Tasmania: The Legacy of Félix Delahaye (1767—1829)’, in Glynnis M. Cropp, Noel R. Watts, Roger D. J. Collins and K. R. Howe (eds.) Pacific Journeys: Essays in Honour of John Dunmore, Victoria University Press, Wellington, 2005, pp. 21–35.
‘Isle de France and Baudin’s Precursors in Australian Waters’, in Rivière, M. S. & Issur, K. R. (ed.) Baudin–Flinders dans l’Océan Indien: Voyages, découvertes, rencontre: Travels, Discoveries, Encounter: Actes du colloque international organisé par l’Université de Maurice, octobre 2003, L’Harmattan, Paris, 2006, pp. 137–155.
François Péron: An Impetuous Life: Naturalist and Voyager, Miegunyah/MUP, Melb., 2006, pp. 349, ISBN 978-0522-85260-8.
[ed. & kompilil] A Dictionary of Sea Quotations: From Ancient Egypt to the Present, Miegunyah/Melbourne University Press, Melbourne, 2007, pp. 439, ISBN 0-522-85371-4.
Marc-Joseph Marion Dufresne, un marin malouin à la découvertes des mers australes, traduction française de Maryse Duyker (avec l'assistance de Maurice Recq et l'auteur), Les Portes du Large, Rennes, 2010, pp. 352, ISBN 978-2-914612-14-2.
Père Receveur: Franciscan, Scientist and Voyager with Lapérouse, Dharawal Publications, Engadine (NSW), 2011, pp. 41, ISBN 978-0-9870727-0-2.
Dumont d’Urville: Explorer and Polymath, Otago University Press, Dunedin, 2014, pp. 671, ISBN 978 1 877578 70 0, University of Hawai’i Press, Honolulu, 2014, ISBN 9780824851392.
Dumont d’Urville: Explorer and Polymath, Otago University Press, Dunedin, 2014, pp. 671, ISBN 978 1 877578 70 0, University of Hawai’i Press, Honolulu, 2014, ISBN 9780824851392.
Horace Street Green: Persona Pasinteco, Sylvania, NSW, 2023, pp. 230, (ISBN 978-0-6484209-0-3), [Rekondo, 2023 Victorian Community History Awards]^[1].

Fontoj[redakti | redakti fonton]

Marius Damas, Approaching Naxalbari, Radical Impression, Calcutta 1991, pp. 68–70 ISBN 81 85 459 01 0
Greg Dening,'The Tortoise Wins Again!', in Greg Dening, Readings/Writings, Melbourne University Press, Melbourne, 1998, pp. 201–4, ISBN 10 0 522 848419*[1] Arkivigite je 2009-11-12 per la retarkivo Wayback Machine
Greg Dening, 'Too Many Captain Cooks', Australian Book Review, June/July, 2003, pp. 10–11.*[2]
Gunew, S., L. Houbein, A. Karakostas-Seda. & J. Mahyuddin (eds) (1992) A Bibliography of Australian Multicultural Writers, Deakin University Press (Centre for Studies in Literary Education), Geelong, 1992, pp. 71–2.
Wallace Kirsop, 'Edward Duyker, or the Achievements of Independent Scholarship', Explorations (Institute for the Study of French-Australian Relations), no. 36, June 2004, pp. 17–18.
Johan Kruithof, 'A Case of Cultural Theft', in Sue Calwell and Daniel Johnson, There's More to Life than Sex & Money, Penguin, Ringwood 1997, pp. 85–7 ISBN 0-14-026359-4
'Multiethnic histories', La Trobe University Record, December 1987, p. 8.
Sydney Selvon, 'Interview du Dr Edward Duyker, chercheur Australien d'origine mauricienne', Le Mauricien, jeudi, 5 juillet 1984, p. 3 & 5.
'The Author and the Book: An Interview with Dr Edward Duyker', Vogelvlucht (Uitgave voor Australie en Nieuw Zeeland van de Koningsklijke Luchtvaart Maatschappij), 4/1988, p. 11.
Vivienne Skinner, 'A man for the times: Edward Duyker', Sydney Morning Herald, Weekend Edition, 16-17 September 2006, My Career, p. 2.
Who's Who in Australia, Crown Content, Melbourne 2008, p. 676.
Who's Who of Australian Writers, Thorpe/National Centre for Australian Studies, Second Edition, 1995, pp. 193–4.