Ferdinand Cheval

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Ferdinand Cheval
Persona informo
Naskiĝo 19-an de aprilo 1836 (1836-04-19)
en Charmes-sur-l'Herbasse
Morto 19-an de aŭgusto 1924 (1924-08-19) (88-jaraĝa)
en Hauterives
Tombo Tomb of Ferdinand Cheval
Lingvoj franca
Ŝtataneco Francio
Subskribo Ferdinand Cheval
Okupo
Okupo arkitektoskulptistoleterportistoartistokonstruestro
vdr
"Le Palais idéal" la vivprojekto de Cheval
La maŭzoleo konstruita fare de Cheval, kie li estas entombigita
La "Palais Idéal" de Cheval.

Ferdinand Cheval (naskiĝinta la 19-an de aprilo 1836, mortinta la 19-an de aŭgusto 1924) estis franca leterportisto kiu pasigis 33 jarojn de sia vivo konstruante Le Palais idéal (la ideala palaco) en Hauterives [1] [2]. Li komencis ties konstruadon en aprilo de 1879. Li kolektis ŝtonojn dum sia ĉiutaga laborvojo. La palaco estas konsiderita klara kaj unika ekzemplo de naiva arkitekturo [3].

La "Palais idéal"[redakti | redakti fonton]

Li komencis konstrui sian "palacon" en aprilo 1879. Li diris ke li malsukcesis kaj stumblis sur ŝtono kaj desegnis inspiron de ĝia unika formo. La sekvan tagon li revenis al la sama loko kie li falis, kaj komencis kolekti ŝtonojn [4].

Dum la venontaj tridek tri jaroj, Cheval kolektis ŝtonojn dum sia ĉiutaga poŝta livervojaĝo, kaj konservis ilin en sia hejmo, por esti utiligita kiel krudaĵo en la konstruado de la "ideala palaco". Dum la unuaj 20 jaroj li konstruis la eksterajn murojn de la konstruaĵo. Komence li portis la ŝtonojn en siaj poŝoj, kaj poste li komencis kolekti ilin en korbo. poste il uzis ĉarumon. Li ofte laboris nokte, ĉe la lumo de olelampo.

La arkitektura stilo de la "Palais idéal" estas miksaĵo de malsamaj stiloj, inkluzive de influoj de kristana arkitekturo ĝis hindua arkitekturo. Cheval kungluis la ŝtonojn uzante kalkon, morteron kaj cementon [1].

Lia entombigo[redakti | redakti fonton]

Cheval eĉ petis esti entombigita en "Palais idéal". Tamen, ĉar tio estas malkongrua kun la franca juro, li konstruis por si dum ok pliaj jaroj, inter 1912 kaj 1920, Maŭzoleo en entombejo Otrib. Li mortis la 19-an de aŭgusto 1924, kaj estis entombigita en la maŭzoleo [1].

Agnosko kaj publikigo[redakti | redakti fonton]

Ĉe la fino de lia vivo, Cheval estis rekonita fare de kulturaj figuroj kiel ekzemple Andre Breton kaj Pablo Picasso. Lia laboro estis eternigita en verkaĵo de Anaïs Nin. En 1932, la germana Dada artisto Max Ernst kreis glumozaikaĵon nomitan "La Leterportisto Cheval". La verko estas elmontrita en la Peggy Guggenheim Collection muzeo en Venecio, Italio. En 1958, la greka reĝisoro Ado Kyrou

kreis la mallongan filmon "Le Palais idéal", pri la konstruaĵo de la palaco kreita de Cheval.

En 1969, André Malraux, Ministro de Kulturo en la registaro de Charles de Gaulle, deklaris la "Palais idéal" kiel kulturheredaĵon, kaj tiel ĝi ricevis la oficialan statuson de konstruaĵo por konservado [2]. En 1986, la portreto de Cheval eĉ aperis sur oficiala franca poŝtmarko [2]. La maŭzoleo kiun Cheval konstruis por si ankaŭ estis rekonita en 2011 kiel historia monumento, kondiĉigita de konservado fare de la franca Ministerio de Kulturo [2].

La arkitektura kreaĵo de Cheval nun estas turisma loko, malfermita al vizitantoj ĉiutage krom Kristnasko kaj silvestro.

En la libro Choke de Chuck Palahniuk (2001; surbaze de la libro, la filmo Deep in the Throat estis farita en 2007) estas rolulo de Cheval, neklera leterportisto nomita Denny, kiu malrapide kolektas ŝtonojn kiujn li uzas por konstrui lian "revdomon".

Notoj[redakti | redakti fonton]

  1. 1,0 1,1 1,2 Palais Idéal: The postman’s palace, Interesting Thing of the Day Arkivigite je 2014-12-23 per la retarkivo Wayback Machine, 15a de Aŭgusto 2007. [1] Arkivigite je 2014-12-23 per la retarkivo Wayback Machine Alirita la 29an de Februaro 2016.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Mary Blum. "The postman who delivered a palace", New York Times, 3a de Majo 2007 [2] Alirita la 29an de Februaro 2016
  3. Palais Ideal, Hauterives, France: A Fantasy Castle, Unusual Travel Destinations
  4. Becker, Howard S.  ''Art Worlds''. University of California Press (1982), pp. 263–64.

Bildaro[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]