Ferenc Münnich

Ferenc Münnich
Persona informo
Naskonomo	Münnich Ferenc Nándor Ede
Naskiĝo	18-an de novembro 1886 (1886-11-18) en Seregélyes
Morto	29-an de novembro 1967 (1967-11-29) (81-jaraĝa) en Budapeŝto
Tombo	Malnova tombejo de Budapeŝto vd
Lingvoj	hungara vd
Ŝtataneco	Hungario vd
Alma mater	Universitato Eötvös Loránd (–1910) vd
Partio	Partio de Hungaraj Laboristoj (1948–1956) Hungara Socialista Laborista Partio Hungara Komunista Partio vd
Profesio
Okupo	politikisto vd
Postenoj Postenoj Ĉefministro de Hungario (1958–1961) member of Central Committee of the Hungarian Socialist Workers' Party (en) (1957–1967) Minister of Defence of Hungary (en) (1956–1957) ambassador of Hungary to Yugoslavia (en) (1956–1956) ambassador of Hungary to Mongolia (en) (1954–1956) Hungarian ambassador to the Soviet Union (en) (1954–1956) ambassador of Hungary to Bulgaria (en) (1950–1954) ambassador of Hungary to Finland (en) (1949–1950) police chief captain (en) (1946–1949) vd
Honorigoj Honorigoj (1967)  Ordeno de Lenin  Order of Merit of Hungarian Freedom (en)  Jubilea Medalo “Dudek Jaroj de Venko en la Granda Patriota Milito 1941–1945” vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

MÜNNICH Ferenc (16-a de novembro 1886 Seregélyes – 29-a de novembro 1967, Budapeŝto) estis hungara komunista politikisto; ĉefministro inter 1958-1961.

Ferenc Münnich

Li studis juron, en la unua mondmilito (1915) li estis militkaptita kaj transportita al Siberio, kie li enpaŝis la Bolŝevikan Partion (1917). Li hejmenvenis en 1918 kaj partoprenis en la fondo de la Hungara Komunista partio. Dum la Hungara Sovetrespubliko (1919) li estis politika komisiito ĉe la (hungara ruĝa) armeo. Post la fiasko de la Sovetrespubliko, li fuĝis eksterlanden kaj poste partoprenis eĉ en la Hispana Enlanda Milito. Li vivis 1939-1945 en la Sovetunio. En la jaro 1945 li hejmen veturis kaj iĝis ĉefpolicestro de Budapeŝto (1946-1949). Li laboris kiel diplomato en diversaj ĉefurboj (195-1956 Helsinki, Sofio, Moskvo), ĉefministro inter 1958-1961, poste ĝis 1966 ano de la PK (Politika Komitato).

Li estis forta apoganto, inicianto de invito de rusaj trupoj por superi la Hungaran revolucion de 1956. Nikita Ĥruŝĉov apogis lin kiel estontan ĝeneralan sekretarion por Hungario, sed Tito kontraŭis tion kaj apogis János Kádár-on.

Vidu ankaŭ

• Listo de hungaraj ĉefministroj