Saltu al enhavo

Kombinaĵo de 5 kvaredroj

Nuna versio (nereviziita)
El Vikipedio, la libera enciklopedio
Kombinaĵo de kvin kvaredroj
Pliaj nomoj UC5
W24
Bildo
Bildo
Speco Regula pluredra kombinaĵo
Verticoj 20
Lateroj 30
Edroj 20 trianguloj
Komponantoj 5 kvaredroj
Kerno Dudekedro
Konveksa koverto Dekduedro
Geometria simetria grupo Nememspegulsimetria dudekedra I
Geometria simetria grupo de komponanto Nememspegulsimetria kvaredra T
Duala Sia la alia spegula varianto
vdr

En geometrio, kombinaĵo de kvin kvaredroj estas uniforma pluredra kombinaĵo, simetria ordigo de 5 kvaredroj. Ĝi estas ankaŭ steligo de la regula dudekedro.

Ĝi estas nememspegulsimetria kaj do havas du formojn. Ambaŭ formoj metitaj kune kreas la reflekte simetrian kombinaĵon de 10 kvaredroj.

Ĝi havas la saman situon de verticoj kiel regula dekduedro.

Ĉi tiu kombinaĵo estis unue priskribita de Edmund Hess en 1876.

Kiel kombinaĵo

[redakti | redakti fonton]

Ĝi povas esti konstruita per aranĝo de kvin kvaredroj en dudekedra simetrio I. Ĝi estas unu el kvin regulaj kombinaĵoj kiuj povas esti konstruitaj el identaj platonaj solidoj.

Kiel steligo

[redakti | redakti fonton]

Ĝi povas esti ricevita ankaŭ per steligo de dudekedro, kaj estas tiel pluredro de Wenninger W24.

La steligaj facetoj por la konstruado estas:

Nekutima dualeca propraĵo

[redakti | redakti fonton]

Ĉi tiu kombinaĵo estas nekutima, ĉar ĝia duala figuro estas la la alia spegula varianto de la originalo. Ĉi tio estas ĝenerale sufiĉe malofta okazo, kutime la duala havas la saman turnecon kiel la originalo. Ekzemple se pluredro havas dekstran tordon, tiam ĝia duala ankaŭ havas dekstran tordon.

Ĉe la kombinaĵo de kvin kvaredroj, se la edroj estas torditaj dekstren tiam la verticoj estas torditaj maldekstren. Kiam oni dualigas ĝin, la edroj iĝas, dekstren torditajn verticojn kaj la verticoj iĝas maldekstren torditajn edrojn, donante la spegulitan ĝemelon. Figuroj kun ĉi tiu propraĵo estas ege maloftaj.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  • Wenninger, Magnus. (1974) Polyhedron Models - Pluredraj modeloj. Cambridge University Press. ISBN 0-521-09859-9.
  • Harold Scott MacDonald Coxeter, Regular Polytopes - Regulaj hiperpluredroj, 3-a red., Dover Publications, Inc., 1973, Novjorko.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]