Listo de Romiaj diaĵoj: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Linio 20: Linio 20:
Diaj maskl-inaj komplementoj kiaj tiuj, same kiel la [[Antropomorfismo|antropomorfa]] influo de Greka mitologio, kontribuis al tendenco en Latina literaturo reprzsenti la diojn kiel "geedzaj" paroj aŭ (kiel en la okazo de Venuso kaj Marso) geamantoj.
Diaj maskl-inaj komplementoj kiaj tiuj, same kiel la [[Antropomorfismo|antropomorfa]] influo de Greka mitologio, kontribuis al tendenco en Latina literaturo reprzsenti la diojn kiel "geedzaj" paroj aŭ (kiel en la okazo de Venuso kaj Marso) geamantoj.


[[File:Altar twelve gods Louvre Ma666.jpg|thumb|left|''Di Consentes'' sur altaro.]]
[[File:Altar twelve gods Louvre Ma666.jpg|thumb|dekstre|''Di Consentes'' sur altaro.]]
{{redaktata}}
{{redaktata}}


====''Dii Consentes''====
====''Dii Consentes''====
[[Varro]] uses the name ''[[Dii Consentes]]'' for twelve deities whose gilded images stood in the [[Forum (Roman)|forum]]. These were also placed in six male-female pairs.<ref>[[Varro]], ''De re rustica'' 1.1.4: "eos urbanos, quorum imagines ad forum auratae stant, sex mares et feminae totidem.''</ref> Although individual names are not listed, they are assumed to be the deities of the lectisternium. A fragment from [[Ennius]], within whose lifetime the lectisternium occurred, lists the same twelve deities by name, though in a different order from that of Livy: ''Juno, Vesta, Minerva, Ceres, Diana, Venus, Mars, Mercurius, Jove, Neptunus, Vulcanus, Apollo.''<ref>[[Ennius]], ''Annales'' frg. 62, in J. Vahlen, ''Ennianae Poesis Reliquiae'' (Leipzig, 1903, 2nd ed.). Ennius's list appears in poetic form, and the word order may be dictated by the metrical constraints of [[dactylic hexameter]].</ref>
[[Marko Terencio Varono]] uzas la nomon ''Dii Consentes'' por dekdu dioj kies bildoj staris en la [[Roma Forumo]]. Ankaŭ tiuj estis metitaj laŭ ses maskl-inaj paroj.<ref>[[Marko Terencio Varono]], ''De re rustica'' 1.1.4: "eos urbanos, quorum imagines ad forum auratae stant, sex mares et feminae totidem.''</ref> Kvankam individuaj nomoj ne estis listigitaj, oni supozas ke ili estas la diaĵoj de ''lectisternium''. Fragmento el [[Kvinto Ennio]], ene de kies vivodaŭro okazis la ''lectisternium'', listigas la samajn dekdu diaĵoj laŭnome, kvankam en diferenca ordo el tiu de Livio: ''Juno, Vesta, Minerva, Cereso, Diana, Venuso, Marso, Merkuro, Jupitero, Neptuno, Vulkano, Apolo.''<ref>[[Kvinto Ennio]], ''Annales'' frg. 62, en J. Vahlen, ''Ennianae Poesis Reliquiae'' (Leipzig, 1903, 2a eld.). La listo de Ennio aperas en poezia formo, kaj la vortordo povas esti rilata al la metrikaj postuloj de la [[Daktilo (poetiko)|daktila]] [[heksametro]].</ref>


The ''Dii Consentes'' are sometimes seen as the Roman equivalent of the Greek [[Twelve Olympians|Olympians]]. The meaning of ''Consentes'' is subject to interpretation, but is usually taken to mean that they form a council or consensus of deities.
La ''Dii Consentes'' estas foje vidataj kiel la Roma ekvivalento de la Grekaj [[Olimpanoj]]. La signifo de ''Consentes'' estas ankoraŭ celo de interpretado, sed estas kutime komprenita kiel indiko ke ili formas kvazaŭ konsilantaron konsenton de gedioj.


== Vidu ankaŭ ==
== Vidu ankaŭ ==

Kiel registrite je 17:40, 28 maj. 2018

Jupitero en 1811-a pentraĵo de Jean Auguste Dominique Ingres.

Granda nombro de antikvaj Romiaj diaĵoj estas konataj laŭnome. La plej familiaraj nuntempe estas tiuj kiujn la Romianoj identigis kun Grekaj similuloj, integrante Grekajn mitojn, ikonaron, kaj foje religiajn praktikojn en la Romia kulturo, inkludante Latinan literaturon, Romian arton, kaj religian vivon kiel ĝi estis spertita tra la tuta Imperio. Multaj el la Romiaj propraj diooj restas malhele, konataj nur laŭ la nomo kaj funkcio, tra surskribaĵoj kaj tekstoj kiuj estas ofte fragmentaj. Tio estas partikulare vera pri tiuj dioj kiuj apartenas al la arkaika religio de la Romianoj date reen el la epoko de la reĝoj, nome la tiel nomita "religio de Numa," kio estis retenita aŭ revivigita laŭlonge de la jarcentoj. Kelkaj arkaikaj diaĵoj havas ItalikajnEtruskajn similulojn, kiel estis identigitaj kaj de antikvaj fontoj kaj de modernaj fakuloj. Laŭlonge de la Imperio, la diaĵoj de popoloj de la provincoj ricevis novajn teologiajn interpretojn laŭ la funkcioj aŭ atributoj kiujn ili kunhavis kun Romiaj diaĵoj.

Triopoj

Bronza statueto de Mars Balearicus (Baleara Marso).

Grupoj de dekdu

Lectisternium de 217 a.K.

Lectisternium estis bankedo por dioj, je kiu ili aperas kiel bildoj sidantaj sur kuŝejoj, kiel ĉeestantaj kaj partoprenantaj. Priskribante lectisternium de la Dekduaj Grandaj dioj en 217 a.K., la Aŭgustepoka historiisto Tito Livio metiss la diaĵojn en saks-ekvilibrajn parojn:[3]

Diaj maskl-inaj komplementoj kiaj tiuj, same kiel la antropomorfa influo de Greka mitologio, kontribuis al tendenco en Latina literaturo reprzsenti la diojn kiel "geedzaj" paroj aŭ (kiel en la okazo de Venuso kaj Marso) geamantoj.

Di Consentes sur altaro.

Dii Consentes

Marko Terencio Varono uzas la nomon Dii Consentes por dekdu dioj kies bildoj staris en la Roma Forumo. Ankaŭ tiuj estis metitaj laŭ ses maskl-inaj paroj.[4] Kvankam individuaj nomoj ne estis listigitaj, oni supozas ke ili estas la diaĵoj de lectisternium. Fragmento el Kvinto Ennio, ene de kies vivodaŭro okazis la lectisternium, listigas la samajn dekdu diaĵoj laŭnome, kvankam en diferenca ordo el tiu de Livio: Juno, Vesta, Minerva, Cereso, Diana, Venuso, Marso, Merkuro, Jupitero, Neptuno, Vulkano, Apolo.[5]

La Dii Consentes estas foje vidataj kiel la Roma ekvivalento de la Grekaj Olimpanoj. La signifo de Consentes estas ankoraŭ celo de interpretado, sed estas kutime komprenita kiel indiko ke ili formas kvazaŭ konsilantaron aŭ konsenton de gedioj.

Vidu ankaŭ

Notoj

  1. Tito Livio, 1.38.7, 1.55.1–6.
  2. Dionizo de Halikarnaso 6.17.2
  3. Livy, 22.10.9.
  4. Marko Terencio Varono, De re rustica 1.1.4: "eos urbanos, quorum imagines ad forum auratae stant, sex mares et feminae totidem.
  5. Kvinto Ennio, Annales frg. 62, en J. Vahlen, Ennianae Poesis Reliquiae (Leipzig, 1903, 2a eld.). La listo de Ennio aperas en poezia formo, kaj la vortordo povas esti rilata al la metrikaj postuloj de la daktila heksametro.