Cirilo de Aleksandrio: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e +Bibliotekoj per AWB
informkesto reganto kun informkesteroj
Linio 1: Linio 1:
{{Informkesto reganto
[[Dosiero:Cyril of Alexandria.jpg|200px|eta|dekstra|Cirilo de Aleksandrio]]
| titolo = [[Patriarko de Aleksandrio]]
| dato de naskiĝo = ĉ. [[370]]/[[373|3]]
| dato de morto = [[444]]
| kesteroj =
{{Informkestero sinsekvo
| titolo = [[Patriarko de Aleksandrio]]
| periodo = [[412]] ĝis [[444]]
| antaŭ =
| post =
}}
{{Informkestero sanktulo
| titolo = [[Sanktulo]], [[Doktoro de la Eklezio]]
| adorita en = [[Katolika Eklezio]], [[Ortodoksa Eklezio]], [[Kopta Eklezio]]
}}
}}
'''Sankta Cirilo de Aleksandrio''' (n. en [[Aleksandrio]], ĉ. [[370]]/[[373|3]] - m. samurbe en [[444]]) estis [[Romia Imperio|romia]] religiulo el la nuna [[Egiptio]], [[Patriarko de Aleksandrio]] ekde [[412]] ĝis la forpaso.
'''Sankta Cirilo de Aleksandrio''' (n. en [[Aleksandrio]], ĉ. [[370]]/[[373|3]] - m. samurbe en [[444]]) estis [[Romia Imperio|romia]] religiulo el la nuna [[Egiptio]], [[Patriarko de Aleksandrio]] ekde [[412]] ĝis la forpaso.


Cirilo estis nevo de la pova kaj influa [[Teofilo de Aleksandrio|episkopo Teofilo]], li akompanis sian onklon al la [[Sinodo de la Anzino]] ([[403]]) kiu elpelis al [[Johano Krisostomo]], al kiu li poste sukcedis en la aleksandria seĝo en [[412]]). Multaj oponiĝis al lia nomumado, eble pro lia forta karaktero kaj lia akra regemo. Lia episkopa regado karakteriziĝis pro la premo kontraŭ la judoj, paganoj kaj aliaj kristanaj grupoj, ankaŭ pro liaj disputoj kontraŭ la imperia aŭtoritato kaj la batalo por la regado en la [[Patriarko de Konstantinopolo|Patriarkato de Konstantinopolo]].
Cirilo estis nevo de la potenca kaj influa [[Teofilo de Aleksandrio|episkopo Teofilo]], li akompanis sian onklon al la [[Sinodo de la Anzino]] ([[403]]) kiu elpelis al [[Johano Krisostomo]], al kiu li poste sukcedis en la aleksandria seĝo en [[412]]). Multaj oponiĝis al lia nomumado, eble pro lia forta karaktero kaj lia akra regemo. Lia episkopa regado karakteriziĝis pro la premo kontraŭ la judoj, paganoj kaj aliaj kristanaj grupoj, ankaŭ pro liaj disputoj kontraŭ la imperia aŭtoritato kaj la batalo por la regado en la [[Patriarko de Konstantinopolo|Patriarkato de Konstantinopolo]].


Liaj verkaĵoj atestas pri lia ampleksa kono, krom la [[Biblio]] de la ekleziaj verkistoj, de la nekristanaj aŭtoroj de tiu epoko. Verŝajne dum tempo retiriĝis al la dezerto, kie ricevis de la monaĥoj, la edukadon kiel [[asketo]], laŭ dedukto de la kvar leteroj kiun verkis [[Isidoro de Pelusio]]. Li estas konsiderata [[sanktulo]] de la Eklezioj [[Katolika Eklezio|Romkatolika]], [[Ortodoksa Eklezio|Ortodoksa]] kaj [[Kopta Eklezio|Kopta]].
Liaj verkaĵoj atestas pri lia ampleksa kono, krom la [[Biblio]] de la ekleziaj verkistoj, de la nekristanaj aŭtoroj de tiu epoko. Verŝajne dum tempo retiriĝis al la dezerto, kie ricevis de la monaĥoj, la edukadon kiel [[asketo]], laŭ dedukto de la kvar leteroj kiun verkis [[Isidoro de Pelusio]]. Li estas konsiderata [[sanktulo]] de la Eklezioj [[Katolika Eklezio|Romkatolika]], [[Ortodoksa Eklezio|Ortodoksa]] kaj [[Kopta Eklezio|Kopta]].

Kiel registrite je 06:40, 10 jun. 2019

Sankta
Cirilo de Aleksandrio
Patriarko de Aleksandrio
Persona informo
Naskiĝo ĉ. 370/3
en Al-Mahalla al-Kubra
Morto 444
en Aleksandrio
Religio ortodoksismo vd
Lingvoj antikva greka vd
Ŝtataneco Roma regno vd
Profesio
Okupo Papo de Kopta Ortodoksa Eklezio de Aleksandrio • kleriko vd
Patriarko de Aleksandrio
Dum 412 ĝis 444
Sanktulo, Doktoro de la Eklezio
Honorata en Katolika Eklezio, Ortodoksa Eklezio, Kopta Eklezio
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Sankta Cirilo de Aleksandrio (n. en Aleksandrio, ĉ. 370/3 - m. samurbe en 444) estis romia religiulo el la nuna Egiptio, Patriarko de Aleksandrio ekde 412 ĝis la forpaso.

Cirilo estis nevo de la potenca kaj influa episkopo Teofilo, li akompanis sian onklon al la Sinodo de la Anzino (403) kiu elpelis al Johano Krisostomo, al kiu li poste sukcedis en la aleksandria seĝo en 412). Multaj oponiĝis al lia nomumado, eble pro lia forta karaktero kaj lia akra regemo. Lia episkopa regado karakteriziĝis pro la premo kontraŭ la judoj, paganoj kaj aliaj kristanaj grupoj, ankaŭ pro liaj disputoj kontraŭ la imperia aŭtoritato kaj la batalo por la regado en la Patriarkato de Konstantinopolo.

Liaj verkaĵoj atestas pri lia ampleksa kono, krom la Biblio de la ekleziaj verkistoj, de la nekristanaj aŭtoroj de tiu epoko. Verŝajne dum tempo retiriĝis al la dezerto, kie ricevis de la monaĥoj, la edukadon kiel asketo, laŭ dedukto de la kvar leteroj kiun verkis Isidoro de Pelusio. Li estas konsiderata sanktulo de la Eklezioj Romkatolika, Ortodoksa kaj Kopta.

En 1882 Cirilo estis proklamata Doktoro de la Eklezio fare de la Papo Leono la 13-a, kiu ankaŭ samtempe doktorigis alian gravulon de la eklezio: Cirilo de Jerusalemo.