Tibeta lingvo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Tibeta lingvo
Priskribo de la mapo
natura lingvomoderna lingvo
Tibetaj lingvoj
Parolata en Tibeto, Ĉinghajo, Siĉŭano, Gansuo kaj Junano
Parolantoj 1 200 000
Denaskaj parolantoj 1.2 milionoj
Skribo Tibeta alfabeto
Lingvistika klasifiko
Ĉinotibeta
Oficiala statuso
Oficiala lingvo en Tibeto[1]
Reguligita de Komitato por la Normigado de la Tibeta Lingvo (tibete བོད་ཡིག་བརྡ་ཚད་ལྡན་དུ་སྒྱུར་བའི་ལ ས་དོན་ཨུ་ཡོན་ལྷན་ཁང་གིས་བསྒྲིགས)
Lingvaj kodoj
Lingvaj kodoj
  ISO 639-1 bo
  ISO 639-2 tib
  ISO 639-3 bod
  Glottolog tibe1272
Angla nomo Tibetan
Franca nomo tibétain
vdr

La tibeta lingvo (tibete ལྷ་སའི་སྐད་, lha-sa'i skad) estas parolata ĉefe en Tibeto, Ĉinghajo, Siĉŭano, Gansuo kaj Junano de Ĉinio, kaj parte en Butano, Sikimo kaj Nepalo[2] .

La tibeta lingvo apartenas al tibetobirma grupo de la familio de la ĉinotibeta lingvaro.

La tibeta skribo estis kreita en 7-a jarcento. Kaj konsistas el entute 30 silabsimboloj kaj 4 kromsignoj por indiki la vokalmodifojn[3].

Troviĝas multaj dialektoj, inter kiuj la Lasaa dialekto estas la plej multe uzata.

Esperanto[redakti | redakti fonton]

Ekzistas neniam eldonita "Kompleta Gramatiko de la Tibeta Lingvo" klarigita en Esperanto[4].

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Local languages such as Tibetan have official status "according to the provisions of the self-government regulations for ethnic autonomous areas" ("What is the right of self-government of ethnic autonomous areas?" Updated August 12, 2009). With specific reference to the Tibetan Autonomous Region (TAR), the use of Tibetan (no dialect specified, taken to mean all dialects) is given priority over the Han Chinese language Arkivigite je 2015-12-08 per la retarkivo Wayback Machine ("Fifty Years of Democratic Reform in Tibet", official Chinese government site, retrieved October 15, 2010).
  2. Maslak, Mary Ann. "School as a site of Tibetan ethnic identity construction in India". China: An International Journal. Volume 60, Number 1, February 2008, pp. 85–106
  3. Elliot Sperling, "Exile and Dissent: The Historical and Cultural Context", in TIBET SINCE 1950: SILENCE, PRISON, OR EXILE 31–36 (Melissa Harris & Sydney Jones eds., 2000).
  4. (eo, en) Carolien Stolte, La Esperantaj Lernolibroj Kiuj Neniam Estis, ESFConneted, la 5-an de aprilo 2023.

Literaturo[redakti | redakti fonton]

(Original from Oxford University)

  • Jäschke, Heinrich August. (1883) Heinrich Wenzel: Tibetan grammar, 2‑a eldono, Trübner's collection of simplified grammars 7, London: Trübner & co..
  • Naga, Sangye Tandar. (2010). "Some Reflections on the Mysterious Nature of Tibetan Language" In: The Tibet Journal, Special issue. Autumn 2009 vol XXXIV n. 3-Summer 2010 vol XXXV n. 2. "The Earth Ox Papers", edited by Roberto Vitali, pp. 561–566.
  • Sandberg, Graham. (1894) Hand-book of colloquial Tibetan: A practical guide to the language of Central Tibet. Kolkato: Thacker, Spink and co.. (Original from Harvard University)