Travellers Club
| Travellers Club | |||
|---|---|---|---|
| |||
| klubo de ĝentlemanoj clubhouse (en)  
| |||
| Komenco | 1819 vd | ||
| Geografia situo | 51° 30′ 25″ N, 0° 7′ 59″ U (mapo)51.5069-0.13316699999999Koordinatoj: 51° 30′ 25″ N, 0° 7′ 59″ U (mapo) | ||
| Lando(j) | Unuiĝinta Reĝlando (Britio) vd | ||
| Situo | Civito de Vestminstro | ||
| |||
 Travellers Club | |||
| Retejo | Oficiala retejo | ||
La Travellers Club, esperantigite Klubo de Vojaĝantoj estas fama londona klubo kiu estis fondita en 1819 [1].
Celo
[redakti | redakti fonton]La klubo kunigas britojn kun forta internacia vojaĝa sperto kaj, male, bonvenigas eminentajn eksterlandajn vizitantojn por interŝanĝi ideojn. La origina postulo por agnosko estis ke la koncerna persono vojaĝis eksterlanden almenaŭ unufoje kaj estis ene de 500 mejlojn de Londono laŭvole - kriterio kiu estis neniel donita en la tempo kiam la klubo estis fondita, eĉ inter la supraj klasoj. Tamen, kompletigi la tielnomitan Grandan Turneon estis kutime sufiĉe. Hodiaŭ, almenaŭ neformale, estas atendite, ke la kandidato povas nomi almenaŭ kvar ŝtatojn, kiujn li vizitis [2].
Foje la klubo ankaŭ estis la sceno de neformalaj internaciaj intertraktadoj, kiel ekzemple inter Britio kaj Libio en 2003.
Membreco
[redakti | redakti fonton]Nur tiuj rekomenditaj de du membroj kaj poste subtenataj de kvin pliaj membroj estos akceptitaj en la Klubo de Vojaĝantoj kiel plenaj membroj. Por rilata membreco - kiu nun estas malfermita ankaŭ al virinoj - sufiĉas subteno de membro, kiu jam apartenas al la klubo. La supra limo estas nuntempe 1200 membroj.
Bone reprezentataj en la Klubo de Vojaĝantoj estas famaj vojaĝantoj, elstaraj esploristoj, adventuristoj kaj vojaĝverkistoj, sed ankaŭ diplomatoj. Honoraj membroj inkluzivas reprezentantojn de la britaj kaj eksterlandaj reĝaj familioj, same kiel la aktuala ministro pri eksteraj aferoj kaj diversaj ambasadoroj akredititaj en Londono. La plej famaj membroj inkluzivis la Dukon de Wellington, Lord Russell, Arthur Balfour, Stanley Baldwin, Francis Beaufort, Graham Greene, Jules Verne, William Makepeace Thackeray, Edmund Hillary, John le Carré kaj Douglas Hurd [3].
Klubejo
[redakti | redakti fonton]La ĉefsidejo estis komence ĉe 12 Waterloo Place. En 1821 la translokiĝo al 49 Pall Mall okazis en konstruaĵo kiu antaŭe gastigis Brooks's Club. Post kiam tiu ejo fariĝis tro malgranda, Charles Barry, kiu poste iĝis fama kiel la arkitekto de la Parlamento, estis komisiita en 1826 por konstrui novan konstruaĵon ĉe 106 Pall Mall, proksime de Carlton Gardens. Ĝi prenas la formalan arkitekturan stilon de la itala Renesanca palaco kaj estis kompletigita en 1832, la turo nur en 1842. La biblioteko ankaŭ estas fama kun ampleksa kolekto de vojaĝa literaturo kaj dekorita de rolantaro de greka templa friso.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Touring the manly realm of London's Travellers Club Los Angeles Times, November 7, 2004
- ↑ Victorian London - Entertainment and Recreation - Clubs - Travellers Club; (Peter Cunningham, Hand-Book of London, 1850). Alirita 25 May 2018 .
- ↑ Club History and Building. The Travellers Club. Arkivita el la originalo je 2008-07-26. Alirita 2008-09-23 .
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Oficiala retejo
- Fotoj de klubejaj internoj Arkivigite je 2016-03-04 per la retarkivo Wayback Machine
- Enketo de Londono - detalita, ilustrita arkitektura historio
- Fotoj de la Pall Mall alteco de la Veturanta Klubo
- Deknaŭaj jarcentaj tekstoj pri la Veturanta Klubo
- T.H.S. Escott, "Ĉapitro oka", Club Makers and Club Members, Sturgis & Walton Firmao, Nov-Jorko, 1914