Salonta
| Salonta | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Municipo | |||||
| municipo de Rumanio • limurbo | |||||
| |||||
| Lando |  Rumanio
| ||||
| Distrikto |  distrikto Bihor
| ||||
| Alinome | Nagyszalonta (hungare), Großsalontha (germane) | ||||
| Iama hungara departemento | Bihar | ||||
| Situo | 46° 48′ N, 21° 39′ O (mapo)46.821.65Koordinatoj: 46° 48′ N, 21° 39′ O (mapo) | ||||
| |||||
| |||||
| Alto super maro | 90 m | ||||
| Poŝtkodo | 415500 | ||||
| Loĝantaro | 15 792 (en 2021, 20 500 en 2002) | ||||
Salonta - jen rumane, hungare Nagyszalonta, [NADJsalonta], germane Großsalontha, [GROSsalonta] - estas urbo kaj municipo en Rumanio sudokcidente de Oradea.
Situo[redakti | redakti fonton]
Ĝi situas tute okcidente en Rumanio, en la sud-okcidento de la distrikto Bihor. 14 km okcidente la nacia vojo DN 79B atingas la lim-transirejon al Méhkerék. Ankaŭ la fervojo al Gyula tie transiras la limon. La Eŭropa Vojo E 671 trairas la urbon nord-sude.
Loĝantaro[redakti | redakti fonton]
En 1910 ĝi havis 15 943 loĝantojn (95 % da hungaroj), en 1992 20 660 (61 % da hungaroj), kaj laŭ la stato de 2021 en la urbo vivis 15 792 loĝantoj sur areo de 170,04 kvadrataj kilometroj, kio rezultigas loĝdenson de 93 loĝantoj/km².
Historio[redakti | redakti fonton]
Ĝia unua skriba mencio estas el 1332 kiel ekleziejo. Ĝis 1919 kaj inter 1940 kaj 1944 Nagyszalonta apartenis al Hungario (Bihar).
Fonto[redakti | redakti fonton]
- Magyar nagylexikon, 1–18, 1993–2004, Budapeŝto.
Vidindaĵoj[redakti | redakti fonton]
- turo
- muzeo pri János Arany
- skulptaĵo pri Lajos Kossuth
- kalvinana preĝejo de 1785, en 1847 pro incendio difektiĝis, en 1865 renoviĝis, la turo estas 47 metrojn alta
Ĝemelurboj[redakti | redakti fonton]
Nagykőrös, Hungario- Túrkeve, Hungario
- Sarkad, Hungario
- Békéscsaba, Hungario
- Csepel, Hungario
- Hajdúböszörmény, Hungario
Rimavská Sobota, Slovakio- Derecske, Hungario
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Dánielisz Endre: Nagyszalonta jeles szülöttei(Renomaj naskitoj de Nagyszalonta). Gyula, 2001.
- Dánielisz Endre: Nagyszalonta évszázadai (Jarcentoj de Nagyszalonta). Salonta, 2003.
- Dánielisz Endre: Nagyszalontai nyomdák és hírlapok (Presejoj kaj gazetoj de Nagyszalonta) . Pro-Print Könyvkiadó, 2002.