Radikala Partio (Francio)
| Radikala Partio (PR) | |
|---|---|
| Parti radical (PR) | |
| (partio) | |
| Emblemo de Radikala Partio (PR) | |
| partio | |
| Lando |  Francio
|
| Estro | Jean-Louis Borloo |
| Ĝenerala sekretario | Laurent Hénart |
| Unua vicprezidanto | Rama Yade |
| Dua vicprezidanto | Yves Jégo |
| Adjunktaj ĝeneralaj sekretarioj | Arlette Fructus kaj Jean-Paul Alduy |
| Nacia kasisto | Jean-Marc Gabouty |
| Ĉefa sidejo | 1, place de Valois 75001 Parizo |
| Koloro(j) | blua, blanka, ruĝa |
| Ideologio | radikalismo, respublikismo, eŭropa federalismo, humanismo, laikeco |
| Nacia Asembleo |
Jean-Louis Borloo (UDI 7 / 577 |
| Senato |
François Zocchetto (UDI-UC) 8 / 348 |
| Eŭropa parlamento |
Joseph Daul (Eŭropa Popola Partio kaj Eŭropaj Demokratoj (PPE)) 3 / 74 |
| Retejo | www.partiradical.net |
La Radikala Partio kromnomita « Parti radical valoisien », estas la plej malnova franca politika partio, nun lokita en centra-dekstra pozicio en la politika spektro. Oficiala sekvo de la historia radikala partio, kreita en 1901, ĝi arigis unue la maldekstrajn respublikistojn, la socialistoj estis klasitaj ekstreme maldekstraj[1]. kape de la bloko de maldesktroj en la deputitaj balotoj de 1902, ĝi partoprenis en la registaro de Émile Combes kaj faris aparte, post la falo de Combes, la apartigon de eklezioj disde ŝtato en 1905. Post diversaj misokazaĵoj en la 4-a kaj 5-a Respubliko kaj pro la skismo, okazinta en 1971, de la « maldesktraj radikaluloj », ĝi nun situas en centra-dekstra pozicio de la politika spektro. Ĝi estas ano, kial asociita partio al Unuiĝo por Franca Demokratio (UDF), inter 1979 kaj 2002, poste al Unuiĝo por Popola Movado (UMP), inter novembro 2002 kaj majo 2011. Poste ĝi refariĝis politike sendependa kaj estis je la origino, en 2012, de Unuiĝo de Demokratoj kaj Sendependuloj (UDI).
Nuna politika programo[redakti | redakti fonton]
- Akceli la adaptiĝon de la lernejoj al la moderna mondo kaj plifortigi la rimedojn por helpi la lernantoj kun malfacilaĵoj ;
- Malpezigi la koston de la ŝtato kaj rekoncentri ĝin al ĝiaj ŝtataj roloj por fronti la evoluojn de la mondo ;
- Relanĉi la socialan dialogon kaj organizi solidarecon inter generacioj ;
- Ekfari fiskan reformon, kiu favoro deziron entrepreni kaj kreskigos aŭtonomecon de lokaj kolektivumoj;
- Redoni al la loĝantoj ĉiutagan sekurecon ;
- Doni al la ministerio pri defendo la rimedojn por plenumi siajn novajn taskojn fronte al la internacia terorismo ;
- Integri la mediteranean sudon al la eŭropa projekto per unuiĝo de eŭropaj entreprenoj kun entreprenoj de norda Afriko ;
- Krei eŭropan civitanecon kaj federacion de nacioj en Eŭropo.
Historio[redakti | redakti fonton]
En la 5-a Respubliko : evoluo al centra-dekstra pozicio[redakti | redakti fonton]
La 5-a Respubliko estis tute malbona por la radikala partio, kiu forte malprogresis okaze de la deputitaj balotoj ( 8,4 % en 1958 kaj 7,1 % en 1962 ekaj 6,0 % en la municipaj balotoj de 1964), post akra kontraŭstaro al la reveno de generalo De Gaulle kaj al adopto de la nova konstitucio.
La partio gajnis 2 senatanojn okaze de la senatanaj balotoj de la 25-a de septembro 2011 dank'al venko de Vincent Delahaye kaj Christian Namy, sed la eksiĝanta senatano Jean-Paul Alduy ne estis reelektita kaj Alain Merly, Yves Jégo kaj Gérard Trémège estis venkitaj, tiel estas 7 radikalaj senatanoj.
Por la deputitaj balotoj de junio 2012, estis 89 oficialaj kandidatoj (78 sub la standardo de la partio, 8 sendependaj Unuiĝo por Popola Movado (UMP) kaj 3 sendependaj diverse dekstraj aŭ centrismaj. De 2011, la kandidatoj ne plu estas alligitaj al Unuiĝo por Popola Movado (UMP) sed al La Trifolio - La Novaj Ekologiistoj kadre de la ŝtata financado de la partioj. Por plilarĝigi kaj fini tiun interkonsenton, estis kreita Unuiĝo de Radikaluloj, Centristoj, Sendependuloj kaj Demokratoj, asocio laŭ leĝo de 1901, en aprilo 2012.
Elektitoj[redakti | redakti fonton]
Post sia 113-a kongreso, la partio enhavas en la 8-a de decembro 2012 : 7 deputitojn, 8 senatanojn, 3 eŭropajn deputitojn, 22 regionajn konsilianojn, 60 departementajn konsilianojn, 198 urbestrojn, 700 lokajn elektitojn[2].
La deputitoj[redakti | redakti fonton]
Okaze de la 14-a parlamenta periodo de la kvina Respubliko[2] 7 deputitoj de la Radikala Partio estis elektitaj, ili aliĝis al la parlamenta grupo "Unuiĝo de Demokratoj kaj Sendependuloj" (UDI) :
- Jean-Louis Borloo : deputito de la 21-a distrikto de Nord
- Yves Jégo : deputito de la 3-a distrikto de Seine-et-Marne, urbestro de Montereau-Fault-Yonne
- Bertrand Pancher : deputito de la 1-a distrikto de Meuse
- Franck Reynier : deputito de la 2-a distrikto de Drôme, urbestro de Montélimar
- Arnaud Richard : deputito de la 7-a distrikto de Yvelines
- Michel Zumkeller : deputito de la 2-a distrikto de Teritorio de Belfort (forlasis la grupon Grupo "Unuiĝo por Popola Movado" (UMP) por tiu de "Unuiĝo de Demokratoj kaj Sendependuloj" (UDI) la 18-an de septembro 2012).
- François Scellier (aliancita) : deputito de la 6-a distrikto de Val-d'Oise, 1-a vicprezidanto de la departementa konsilio de Val-d'Oise
Post la deputitaj balotoj de la 10-a kaj 17-a de junio 2012, Jean-Louis Borloo anoncis la 19-an de junio la kreon de parlamenta grupo nomita « Grupo "Unuiĝo de Demokratoj kaj Sendependuloj" » (UDI) sur la bazo de Unuiĝo de Radikaluloj, Centristoj, Sendependuloj kaj Demokratoj (URCID) konsistigitaj la antaŭan 11-an de aprilo. Ariganta « sendependulojn, radikalojn kaj centristojn », tiu grupo enhavas 30 anojn « sed celas akcepti aliajn parlamentanojn »[3].
La senatanoj[redakti | redakti fonton]
De la senatanaj balotoj de 2011, la Radikala Partio enhavas 8 senatanojn[2] el kiuj :
- ses sidas en la parlamenta grupo "Centrisma kaj Respublika Unuiĝo" (UCR) :
- Vincent Delahaye : senatano de Essonne
- Sylvie Goy-Chavent : senatano de Ain
- Pierre Jarlier : senatano de Cantal (vicprezidanto de la grupo), urbestro de Saint-Flour
- Aymeri de Montesquiou : senatano de Gers, urbestro de Marsan
- Christian Namy : senatano de Meuse (vicprezidanto de la grupo)
- Jean-Marie Bockel : senatano de Haut-Rhin
- du sidas en la parlamenta grupo "Unuiĝo por Popola Movado" en Senato (UMP) :
- Alain Chatillon : senatano de Haute-Garonne, urbestro de Revel
- Sophie Joissains : senatano de Bouches-du-Rhône
La eŭropaj deputitoj[redakti | redakti fonton]
La tri radikalaj eŭropaj deputitoj aliĝis al la parlamenta grupo Eŭropa Popola Partio kaj Eŭropaj Demokratoj(PPE-DE)[2] :
La regionaj konsilianoj[redakti | redakti fonton]
La departementaj konsilianoj[redakti | redakti fonton]
Nur unu departementa konsilio, tiu de departemento Meuse, havas radikalan prezidanton,li estas Christian Namy.
Prezidantoj de la Radikala Partio[redakti | redakti fonton]
- 1901-1902 : Gustave Mesureur
- 1902-1903 : Fernand Dubief
- 1903-1904 : Maurice-Louis Faure
- 1904-1905 : Maurice Berteaux
- 1905-1906 : Émile Combes
- 1906-1907 : Camille Pelletan
- 1907-1908 : Auguste Delpech
- 1908-1909 : Louis Lafferre
- 1909-1910 : Ernest Vallé
- 1910-1913 : Émile Combes
- 1913-1914 : Joseph Caillaux
- 1917-1918 : Charles Debierre
- 1918-1919 : André Renard
- 1919-1926 : Édouard Herriot
- 1926-1927 : Maurice Sarraut
- 1927-1931 : Édouard Daladier
- 1931-1936 : Édouard Herriot
- 1936-1939 : Édouard Daladier
- 1939-1944 : vaka
- 1944-1945 : Théodore Steeg
- 1945-1955 : Édouard Herriot
- 1955-1957 : Édouard Herriot (Unua vicprezidanto : Pierre Mendès France)
- 1957-1957 : Pierre Mendès France, provizore
- 1957-1958 : Édouard Daladier
- 1958-1961 : Félix Gaillard
- 1961-1965 : Maurice Faure
- 1965-1969 : René Billères
- 1969-1971 : Maurice Faure
- 1971-1975 : Jean-Jacques Servan-Schreiber
- 1975 - 1977 : Gabriel Péronnet
- 1977 - 1979 : Jean-Jacques Servan-Schreiber
- 1979 - 1983 : Didier Bariani
- 1983 - 1988 : André Rossinot
- 1988 - 1993 : Yves Galland
- 1993 - 1997 : André Rossinot
- 1997 - 1999 : Thierry Cornillet
- 1999 - 2003 : François Loos
- 2003 - 2005 : André Rossinot
- 2005 - 2007 : Jean-Louis Borloo kaj André Rossinot
- depuis 2007 : Jean-Louis Borloo
Sekve de la nova regularo de julio 2009, la prezidanto de la Radikala Partio estas elektita de la partianoj por tri jaroj.
Notoj kaj referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Cf. Mémoires de Romain Rolland, eldono ?, p. 296 : pri la socialisma partio, kiu estis ekstreme maldekstra tiam, kaj de kiu li estis proksima
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Listo de la elektitoj de la Radikala Partio sur ties oficiala retpaĝo, alirita la 24-an de septembro 2012[rompita ligilo]
- ↑ AFP, « Borloo kreas grupon en la nacia Asembleo kaj kaptas la desktran centron », Le Parisien, la 19-an de junio 2012. Arkivita el la originalo je 2012-08-05. Alirita 2014-04-03.
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Listo de la deputitoj de la 14-a parlamenta periodo de la kvina Franca Respubliko
- Franca nacia Asembleo
- 14-a parlamenta periodo de la kvina Franca Respubliko
- Francaj deputitaj balotoj de 2012
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Oficiala TTT-ejo de la Radikala Partio Arkivigite je 2011-02-22 per la retarkivo Wayback Machine
