Enrico Berlinguer

Postenoj
Postenoj	membro de la Eŭropa Parlamento • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj vd

**Enrico Berlinguer**
Enrico Berlinguer
Persona informo
	Enrico Berlinguer
Naskiĝo	25-a de majo 1922; en Sassari, Italio
Morto	11-a de junio 1984; en Padovo, Italio
Mortis per	cerba sangado vd
Tombo	Cimitero Flaminio vd
Religio	ateismo vd
Lingvoj	itala vd
Ŝtataneco	Italio • Reĝlando Italio vd
Alma mater	Universitato de Sassari vd
Partio	Itala Komunista Partio
Subskribo
Familio
Patro	Mario Berlinguer vd
Gefratoj	Giovanni Berlinguer vd
Edz(in)o	Letizia Laurenti
Infanoj	Bianca Berlinguer • Marco Berlinguer vd
Profesio
Okupo	politikisto vd
Laborkampo	politiko vd
Aktiva en	Strasburgo • Bruselo • Romo vd
Postenoj
Postenoj	membro de la Eŭropa Parlamento • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj • Membro de la Itala Ĉambro de Deputitoj vd
2-a Ĝenerala sekretario de la Itala Komunista Partio
Dum	1972 – 1984
Antaŭulo	Luigi Longo
Sekvanto	Alessandro Natta
Eŭropdeputito ĉe la komunista grupo
Dum	1979 – 1984
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Enrico Berlinguer ([Enriko Berlingŭer], Sassari, 25-a de majo 1922 – Padovo, 11-a de junio 1984) estis itala politikisto. Li estis elektita kiel ĝenerala sekretario de la Itala Komunista Partio ĝis 1984, kiam mortis.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Enrico naskiĝis en Sassari dum 1922 kaj liaj gepatroj estis Mario Berlinguer kaj Maria Loriga. La familio permesis lin kreskadi en kultura medio multe evoluinta (la avo, kiu havas la saman nomon, estis fondinto de ĵurnalo La Nuova Sardegna kaj estis amiko de Garibaldi kaj de Mazzini) kaj profiti de lia familiaj kaj politikaj rilatoj, kiu influis tre multe liajn ideologiojn kaj lian politikan karieron. Li estis kuzo de Francesco Cossiga, kiu estis prezidanto de Italio - kaj ambaŭ estis rilataj al Antonio Segni, ankaŭ li prezidanto.

Dum 1943 Berlinguer aliĝis al Itala Komunista Partio (PCI) kaj fondis la sekcio de Sassari, diskonigante ĝin tia intense, ke iĝis atentulo de kvestorecoj. Dum januaro de 1944 la malsato igis la popolon prirabi la bakejojn de la urbo kaj Berlinguer estis erare akuzita ke li estis instiganto. Berlinguer estis arestita kaj detenita en malliberejo je tri monatoj, do li estis absolvita el akuzo kaj liberigita.