Sādhanā

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Sādhanā (Japanio)

Sādhanā (sanskrite साधना; tibete: སྒྲུབ་ ཐབས་, THL: druptap; ĉine: 修行; pinjine: xiūxíng) aŭ simple Sadhana estas (mal)agado farita por ekhavado de malligo de sekularaj aĵoj, kio povas esti celo de Sadhuo.

Priskribo[redakti | redakti fonton]

Ankaŭ Karma jogo povas esti priskribita kiel Sadhana, do ankaŭ Bhakti Jogo kaj Gnyan jogo, konstantaj klopodoj atingi maksimuman nivelon de perfekteco en ĉiuj fluoj en la ĉiutaga vivo povas esti priskribitaj kiel Sadhana.[1] Ĝi estas ĝenerala termino devenanta de la joga tradicio kaj ĝi rilatas al iu ajn spirita ekzercado celanta progresigi la sādhaka[2] al la plej fina esprimo de onia vivo en ĉi tiu realaĵo[3]. Ĝi inkluzivas diversajn disciplinojn en hinduaj,[4] budhanaj,[5] ĝajnaj [6] kaj siĥaj tradicioj, kiuj sekvas por atingi diversajn spiritajn aŭ ritajn celojn.

Sādhanā ankaŭ povas rilati al tantra liturgio aŭ liturgia manlibro, t.e., la instrukcioj por aranĝi certan praktikon.

Nuntempa spirita instruisto kaj jogano, Jaggi Vasudev, difinas sādhanā jene:[7]

Citaĵo
 Ĉio povas esti sādhanā. Kiel vi manĝas, kiel vi sidas, kiel vi staras, kiel vi spiras, kiel vi kondukas vian korpon, menson kaj viajn energiojn kaj emociojn - jen sādhanā. Sādhanā ne signifas ian specifan agadon, sādhanā signifas, ke vi uzas ĉion kiel ilon por via bonfarto. 

La historiisto N. Bhattacharyya disponigas funkcian difinon de la avantaĝoj de sādhanā jene:

Citaĵo
 Religia sādhana, kiu malhelpas troan mondecon kaj muldas la menson kaj emon (bhāva) en maniero, kiu disvolvas la scion pri senpasio kaj ne-alligiteco. Sādhanā estas rimedo per kiu sklaveco fariĝas liberigo.[8] 

B. K. S. Iyengar (1993: p. 22), en sia traduko kaj komentaĵo al la Jogo-Sutroj de Patanjali, difinas sādhanā rilate al abhyāsa kaj kriyā:

Citaĵo
 Sādhanā estas disciplino entreprenita por serĉi celon. Abhyāsa ripetas praktikon faritan kun observado kaj pripensado. Kriyā, aŭ ago, ankaŭ implicas perfektan ekzekuton kun studo kaj esploro. Tial, sādhanā, abhyāsa, kaj kriyā ĉiuj signifas unu samon. Sādhaka, aŭ praktikanto, estas tiu, kiu lerte aplikas... menson kaj inteligenton praktike al spirita celo.[9] 

Vojoj[redakti | redakti fonton]

La termino sādhanā signifas "metoda disciplino por atingi deziratan scion aŭ celon". Sadhana ankaŭ estas farita por ekhavado de malligo de sekularaj aĵoj, kio povas esti celo de persono entreprenanta tian praktikon, konata en sanskrito kiel sādhu (ina sādhvi), sādhaka (ina sādhakā) aŭ jogano (tibeta pawo; ina joginidakini, Tibeta hanandromo). La celo de sādhanā estas atingi iun nivelon de spirita realiĝo[10], kiu povas esti aŭ klerismo, pura amo al Dio (prema), liberigo (mokŝa) de la ciklo de naskiĝo kaj morto (saṃsāra), aŭ aparta celo kiel la benoj de diaĵo kiel en la Bhakti-tradicioj.

Sādhanā povas impliki meditadon, ĉantadon de mantro foje kun la helpo de preĝaj artperloj, puĵa al diaĵo, jajna, kaj en tre maloftaj okazoj hontigo de la karno aŭ tantraj praktikoj kiel ekzemple elfarado de onies speciala sādhanā ene de kremaciejo.

Tradicie en iuj hinduaj kaj budhanaj tradicioj por komenci specifan vojon de sādhanā, guruo eble devos doni la necesajn instrukciojn. Ĉi tiu aliro estas karakterizita de iuj tantraj tradicioj, en kiuj iniciato de guruo estas iam identigita kiel specifa stadio de sādhanā[11]. Aliflanke, individuaj rezignitoj povas disvolvi sian propran spiritan praktikon sen partopreni organizitajn grupojn.[12]

La sādhana de Tantra[redakti | redakti fonton]

La tantraj ritoj nomiĝas "sādhanā". Iuj el la konataj sādhanā-oj estas:

  1. śāva sādhanā (sādhanā farita dum bildigado sidanta sur kadavro).
  2. śmaśāna sādhanā (sādhanā farita dum bildigado de estado en kremaciejo aŭ kremaciejo).
  3. pañca-muṇḍa sādhanā (sādhanā farita dum bildigado sidanta sur sidloko de kvin kranioj).

Budhismo[redakti | redakti fonton]

Sādhanā Shugendō (Japanio)

En Budhismo Vajrayana kaj la Nalanda tradicio, ekzistas dek kvin gravaj tantraj sādhanās:

  1. Śūraṅgama/Sitātapatrā
  2. Nīlakaṇṭha
  3. Tārā
  4. Mahākāla
  5. Hayagrīva
  6. Amitābha
  7. Bhaiṣajyaguru/Akṣobhya
  8. Guhyasamāja
  9. Vajrayoginī/Vajravārāhī
  10. Heruka/Cakrasaṃvara
  11. Yamāntaka
  12. Kālacakra
  13. Hevajra
  14. Chöd
  15. Vajrapāṇi
  16. Avalokiteśvara

Ne ene de ĉi tiu listo, sed centra sādhanā en Vajrayana estas tiu de Vajrasattva.

Ĉiuj ĉi tiuj haveblas en tibeta formo, multaj estas haveblaj en la ĉina kaj iuj ankoraŭ ekzistas en antikvaj sanskritaj manuskriptoj[13].

Kværne (1975: p. 164) en sia plilongigita diskuto pri sahajā, traktas la rilaton de sādhanā al mandalo tiel:

Citaĵo
 Ekstera rito kaj interna sādhanā formas nedistingeblan tuton, kaj ĉi tiu unueco trovas sian plej gravan esprimon en la formo de la mandalo, la sankta fermitejo konsistanta el samcentraj kvadratoj kaj cirkloj desegnitaj sur la tero kaj reprezentanta tiun obstinan ebenon de estado sur kiu la aspiranto al Budho volas starigi sin. La disvolviĝo de la tantra rito dependas de la mandalo; kaj kie materiala mandalo ne estas uzata, la adepto plu konstruas tian mense dum sia meditado.[14] 

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. V. S. Apte. A Practical Sanskrit Dictionary. p. 979.
  2. The 4 Pillars of Sadhana for a Genuine Seeker (en-US) (2011-12-22). Alirita 2020-11-06.
  3. Flood, Gavin. An Introduction to Hinduism. Cambridge University Press: Cambridge, 1996. pp. 92, 156, 160, 167. (ISBN 0-521-43878-0).
  4. NK Brahma, Philosophy of Hindu Sādhanā, (ISBN 978-8120333062), pages ix-x
  5. http://www.rigpawiki.org/index.php?title=Sādhanā[rompita ligilo]
  6. C.C. Shah, Cultural and Religious Heritage of India: Jainism, Mittal, (ISBN 81-7099-9553), p. 301
  7. [1]
  8. Bhattacharyya, N. N. History of the Tantric Religion. Second Revised Edition. (Manohar: New Delhi, 1999) p. 174. (ISBN 81-7304-025-7)
  9. Iyengar, B.K.S. (1993, 2002). Light on the Yoga Sūtras of Patañjali. Hammersmith, London, UK: Thorsons. (ISBN 978-0-00-714516-4) p.22
  10. What is spiritual level?. Alirita 20 September 2020.
  11. Bhattacharyya, op. cit., p. 317.
  12. Flood, Gavin. An Introduction to Hinduism. Cambridge University Press: Cambridge, 1996. p. 92. (ISBN 0-521-43878-0).
  13. Digital Sanskrit Buddhist Canon – University of the West Archives of Ancient Sanskrit Manuscripts. Arkivita el la originalo je 2010-06-12. Alirita 2021-09-05.
  14. Kvaerne, Per (1975). "On the Concept of Sahaja in Indian Buddhist Tantric Literature". (NB: article first published in Temenos XI (1975): pp.88-135). Cited in: Williams, Jane (2005). Buddhism: Critical Concepts in Religious Studies, Volume 6. Routledge. (ISBN 0-415-33226-5), (ISBN 978-0-415-33226-2). Source: [2] (alirita la 16an de Aprilo, 2010)