Cornelius Jansenius

Postenoj
Postenoj	dioceza episkopo (1636–) vd

**Kornelio Janseno**
Kornelio Janseno
	Episkopo de Ipro
	Augustinus, verko publikigita en 1540
Regado	1635-1638
Persona informo
	Cornelius Otto Jansenius
Naskiĝo	la 28-an de oktobro 1585; en Acquoy, apud Leerdam, Holando, Nederlanda Respubliko
Morto	la 6-an de majo 1638 (52‑jara); en Loveno aŭ Ipro, Hispana Nederlando
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	Pesto vd
Tombo	Saint Martin's Cathedral (en) vd
Religio	Romkatolikismo
Lingvoj	latina vd
Ŝtataneco	Suda Nederlando vd
Alma mater	Universitato de Loveno; Universitato de Parizo; Universitato de Bajono
Profesio
Alia nomo	Alexander Patricius • Alexander Patricius Armacanus • Armacanus Patricius vd
Okupo	katolika episkopo (1636–); katolika sacerdoto (1614–); universitata instruisto ; teologo vd
Laborkampo	Filozofio vd
Postenoj
Postenoj	dioceza episkopo (1636–) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Reviziita versio de ĉi tiu paĝo, aprobita je 11 dec. 2023, estis bazita sur ĉi tiu versio.

Ĉi tiu artikolo temas pri Cornelius Jansenius (1585–1638), episkopo de Ipro, fondinto de la Jansenismo. Por aliaj signifoj vidu la artikolon Cornelius Jansenius (apartigilo).

Cornelius JANSEN aŭ JANSENIUS (1585-1638) estis romkatolika filozofo, teologo, episkopo de Ipro (france Ypres, nederlande Ieper) ekde 1636, patro kaj fondinto de la Jansenisma Movado, profesoro pri teologio de la Universitato de Loveno (1617)^[1], Post sia diplomiĝo, li iris al Parizo kaj por plibonigo de la sano kaj por studi la grekan. Eventuale li instruis kelkajn jarojn en episkopa kolegio apud Bajono. En 1616, li reiris al Loveno kie li okupis postenon en la Kolegio de Sankta Pulkeria^[2], iu internulejo por nederlandaj studentoj pri teologio.

Janseno dufoje (1624 kaj 1626) estis sendita al Madrido kaj en la dua oportunokazo li preskaŭ estis kaptita de la inkvizicio. Li arde apogis Filipo Roveno (1573-1651), katolikan episkopon en Nederlando, dum liaj disputoj kun la jezuitoj, kiuj deziris evangelizi la landon preterlasante la klopodojn de la episkopo. Ankaŭ, pli ol unu fojon li kverelis kun la kalvinista teologo Gisbertus Voetius (1589-1676), fama pro siaj atakoj kontraŭ Renato Kartezio (1596-1650).

Janseno reagis kontraŭ la antikva optimismo pelagiana^[3] rilate al homvolo, samkiel Sankta Aŭgusteno
(354-430) kaj la oficiala eklezio jam estis farinta dum la Mezepoko. Tiaj ideoj nun renaskiĝis ene de la renesanca spirito kaj pere de la jezuitoj, ĉefe Luizo de Molina (1535-1600).