Apahida
| Apahida | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Municipo | |||
| komunumo en Rumanio | |||
| Lando |  Rumanio
| ||
| Distrikto |  distrikto Cluj
| ||
| Situo | 46° 49′ N, 23° 45′ O (mapo)46.81523.749722222222Koordinatoj: 46° 49′ N, 23° 45′ O (mapo) | ||
| |||
| |||
| Alto super maro | 303 m | ||
| Poŝtkodo | 407035 | ||
| Loĝantaro | 10 685 20-an de. Oktobro 2011[1] | ||
Apahida ( hung.) Apahida, tradukita "La Ponto de la Monakoj", lat. Pons Abbatis, "La ponto de la abato", malnovgermane Bruckendorf = Pontvilaĝo ) estas komunumo en la distrikto Cluj, oriente de Cluj-Napoca, en Transilvanio, Rumanio .
Administre apartenas al ĝi Corpadea, Bodrog, Câmpenești, Dezmir, Pata, Sânnicoară, Sub Coastă.
La urbo estas fama pro siaj tri grandiozaj tomboj de la migra periodo. Transilvanio estas pejzaĝo ekloĝata ekde la neolitiko kaj profitas el la riĉeco de naturaj resursoj en Karpatoj. La trovaĵoj el la Migrada Periodo en Transilvanio pli abundas en la dua duono de la 5-a jarcento. En la 5a Jarcento multaj sufiĉe modeste ekipitaj individuaj tomboj kaj malgrandaj grupoj de tomboj,kaj krome impresaj trezoraj trovoj kiel Pietroasa (ĉirkaŭ 400 p.K.) aŭ Șimleu Silvaniei .
Loĝantaro[redakti | redakti fonton]
En 1910 ĝi havis 1 517 loĝantojn (rumanoj, hungaroj), en 1966 2 758, en 1992 3 902 (rumanoj, 4% hungaroj).
Historio[redakti | redakti fonton]
Ĝia unua mencio skribe estas en 1263. Ĝis 1919 kaj inter 1940 kaj 1944 ĝi apartenis al Hungario (Kolozs).
Fonto[redakti | redakti fonton]
- Magyar nagylexikon, 1–18, 1993–2004, Budapest.
Renomaj personoj[redakti | redakti fonton]
- Károly Gspann: kuracisto
Pompaj tomboj[redakti | redakti fonton]
Tombo 1[redakti | redakti fonton]
Ĉi tiu unua granda tombo estis hazarde retrovita jam la 12-an de junio 1889, kiam kvar laboristoj subite trovis juvelaĵojn dum minado de gruzo. La retrovita enterigita inventaro certe ne estas kompleta, parto estis perdita kiel rezulto de la turbulaj cirkonstancoj de la malkovro. Gravaj trovaĵoj estas ora cepa butona fibulo, bestaj kapaj pendantoj, arĝentaj kruĉoj de bizanca origino kaj granda nombro da juvelaĵoj kun almandinoj (speco de grenato). Ekzistas ankaŭ pluraj fingroringoj, el kiuj unu estas gravurita kun la nomo Omharus. La tombo estas datita al la lasta kvarono de la 5-a jarcento p.K.
Tombo 2[redakti | redakti fonton]
Tombo II - eltrovita en 1968/69 fare de Kurt Horedt - estas ĉirkaŭ 500 m for de la kronologie pli juna tombo I (tombo de Omharus). Selaj armiloj, bridoj kaj aliaj rajdaj akcesoraĵoj devas esti menciitaj ĉi tie. Ekzistas ankaŭ ŝpato, la plej fama ĝermana longa glavo. La almandinaj aglofiguroj estas tre belaj. La formo de la akcesoraĵoj kaj inkrustaĵoj ĉefe montras similecojn kun trezoro de Cluj-Someseni, kiu estis trovita nur tri kilometrojn de Apahida en 1963.
Tombo 3[redakti | redakti fonton]
Dum la konstruado de nova konstruaĵo konstruota inter la lokoj de la du aliaj tomboj, tria probable princa tombo estis tranĉita en 1973. En la elfosado, infano trovis grandan zonan bukon, kiun ĝi tiris malantaŭ si kiel ludilon. Pliaj restaĵoj de ĉi tiu tombo ne troveblis. Laŭ la bukoformo, la tria tombo estas pli proksima al la pli juna Omharus-tombo.
Interpretado[redakti | redakti fonton]
En la literaturo, ĉi tiuj tomboj estas ĝenerale atribuitaj al la Gepidoj. Bizancaj kaj kristanaj same kiel ĉeval-nomadaj influoj estas efektive reciproke ekskluzivaj en la du tomboj (tomboj I kaj II), tiel ke ĝusta klasado estas malfacila. Alternative temus pri orientgotoj kaj alanoj .
La similecoj en la ornama tekniko estas aparte rimarkindaj. La zonaj bukoj, kiuj estas samaj en ĉiuj tri tomboj, aparte frapas. Ĝi estas tiel nomata klozoneo[2]. Pro la simileco kun laboro de aliaj tomboj, tio kaŭzis konjektojn pri komunaj laborejoj. Similaj objektoj kaj ornamaĵoj estis trovitaj en la tombo de Childerich 1200 km fore. [3]
literaturo[redakti | redakti fonton]
- Kurt Horedt : Transilvanio en la frua mezepoko (= Antiquitas. Vico 3: Traktatoj pri antaŭhistorio kaj frua historio, pri klasika kaj provinca roma archeeologio kaj pri la historio de antikvo. Vol. 28). Habelt, Bonn 1986, ISBN 3-7749-2195-4 .
- Kurt Horedt, Dumitru Protase : La dua princa tombo de Apahida (Transilvanio). En: Germania . Vol. 50, 1972, pp 174-220.
- Alfried Wieczorek, Patrick Périn (red. ): La oro de la barbaraj sinjoroj. Trezoroj de ŝtataj tomboj de la 5a Jarcento p.K. Inter Kaŭkazo kaj Gaŭlio (= Publikaĵoj de la Reiss-Muzeo. Vol. 3). Theiss, Stutgarto 2001, ISBN 3-8062-1558-8 .
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
Individua pruvo[redakti | redakti fonton]
- ↑ Popolnombrado 2011 en Rumanio far citypopulation.de
- ↑ klozoneo: Speco de emajlo, en kiu la diversaj farboj estas entenataj en ĉeletoj, konsistantaj el maldikaj lamenetoj vertikale lutitaj sur la fono. Sin. ĉelemajlo. (PIV)
- ↑ Arrhenius 1985, B. Arrhenius, Merovingian Garnet Jewellery. Emergence and social implications (Stockholm 1985)
| ||||||||
