Saltu al enhavo

Café Filho

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Café Filho
18-a Prezidanto de Brazilo
Persona informo
João Fernandes Campos Café Filho
Naskiĝo 3-a de februaro 1899
en Natalo, Norda Rio-Grando, Brazilo
Morto 20-a de februaro 1970
en Rio-de-Ĵanejro, Guanabara, Brazilo
Religio Presbiterianismo
Lingvoj portugala vd
Ŝtataneco Brazilo Redakti la valoron en Wikidata vd
Partio Progresema Socia Partio (PSP)
Subskribo Café Filho
Familio
Edz(in)o Jandira de Oliveira (1931–1970)
Profesio
Okupo Ĵurnalisto, Advokato, Politikisto
Aktiva en Braziljo vd
18-a Prezidanto de Brazilo
Dum 24-a de Aŭgusto 19548-a de novembro 1955
Vicprezidento Neniu
Antaŭulo Getúlio Vargas
Sekvanto Carlos Luz
13-a Vicprezidanto de Brazilo
Dum 31-a de januaro 195124-a de aŭgusto 1954
Prezidento Getúlio Vargas
Antaŭulo Nereu Ramos
Sekvanto João Goulart
Federacia Deputito de la ŝtato Norda Rio-Grando
Dum 1-a de februaro 194631-a de januaro 1951
Dum 3-a de majo 193510-a de novembro 1937
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

João Fernandes Campos Café Filho (3-a de februaro 1899 - 20-a de februaro 1970) estis brazila ĵurnalisto, advokato kaj politikisto, kiu fariĝis la 18-a prezidanto de Brazilo, post memmortigo de eksprezidento Getúlio Vargas.

Biografio

[redakti | redakti fonton]

Frua vivo kaj kariero

Café Filho naskiĝis en Natalo, Rio Grande do Norte, la 3an de februaro 1899. Dum sia junaĝo, li estis ĵurnalisto, verkante artikolojn kontraŭ milita enmiksiĝo en la movado "Coluna Prestes". Pro mobilizado kontraŭ enmiksiĝo de armeo en "Coluna Prestes", li estis kondamnita al tri monatoj en malliberejo. Li fuĝis al la ŝtato Bahio en 1927, sed finis kapitulaci.

En 1933, li helpis fondi la Socialan Naciisman Partion, per kio li estis elektita federacia deputito inter 1935-1937. Li estis ekzilita du jarojn en Argentino, post kritikado de la puĉo de "Estado Novo". Reen en Brazilo, li fondis la Progresan Respublikanan Partion kun sia amiko Ademar de Barros, estante elektita deputito denove inter 1946-1950. La PRP kunfandiĝis kun alia partio kaj formis la Socialan Progreseman Partion.[1]

1950 Elektoj

[redakti | redakti fonton]
Kandidato Voĉdonoj %
Café Filho (PSP) 2.520.790 35.76%
Odilon Braga (UDN) 2.344.841 33.26%
Altino Arantes (PSD) 1.649.309 23.40%
Entute 6.514.940 100

Dum la elektoj de 1950, la guberniestro de San-Paulo, Ademar de Barros, petis, ke Café Filho estu vicprezidanto kiel kondiĉo por subteni la elekton de Getúlio Vargas. Vargas rezistis, ĉar Café ĉagrenis kaj la militistaron kaj la katolikan eklezion, kaj estis akuzita kiel komunisto.[2]

Post kiam Ademar premis Vargas, la Brazila Laborista Partio (PTB) formaligis sian kandidatecon kiel malvirto, eĉ kun la Vicprezidanto de Vargas.

Vargas estis elektita per 3 849 040 voĉoj kaj Café ricevis 2 520 790.[3]

Vicprezidanto

[redakti | redakti fonton]

Kun Brazilo en krizo, Café Filho sugestis al Getúlio Vargas, ke ili ambaŭ rezignu samtempe. Vargas devis konsulti amikojn kaj sian oficejon, kiuj konsilis lin ne akcepti ĉi tiun proponon. Rakontinta Vargas al Café sian decidon ne rezigni, Café Filho rompis kun Getulio.

Prezidanteco

[redakti | redakti fonton]

Post kiam Getulio Vargas faris memmortigon, Café Filho transprenis la postenon kiel prezidanto.

Dum la registaro de Café Filho, la ununura imposto sur elektro estis kreita, generante la Federacian Elektrifuĝan Fonduson, kaj la retenan imposton sur la enspezoj el laboristaj salajroj. La kreado de la Federacia Komitato pri Nova Capital, la inaŭguro, en januaro 1955, de la hidroelektra centralo Paulo Afonso kaj la instigo por eksterlanda kapitalo eniri la landon, kio influus la industrian procezon sekvis.

Li demisiis la 3an de novembro 1955 pro kardiovaskula malsano, la 8an de novembro li estis anstataŭita de Carlos Luz, prezidanto de la Ĉambro de Deputitoj. Kiam li forlasis la hospitalon, Café Filho provis rekomenci la prezidantecon, sed lia restado estis aprobita de la Kongreso la 22an de novembro 1955 kaj konfirmita de la Federacia Supera Kortumo en decembro.

 Blazonon
Ministroj de ŝtato dum la registaro de Café Filho [4]
Ministerio Ministro Periodo
Aeronaŭtiko Eduardo Gomes 24 aŭgusto 1954 - 11 novembro 1955
Agrikulturo Apolônio Jorge de Faria Salles

José da Costa Porto

Bento Munhoz da Rocha

24 aŭgusto 1954 - 31 aŭgusto 1954

1 septembro 1954 - 3 majo 1955

5 majo 1955 - 11 novembro 1955

Edukado Edgar Rêgo Santos

Cândido Mota Filho

24 aŭgusto 1954 - 1 septembro 1954

1 septembro 1954 - 11 novembro 1955

Ekonomio Eugênio Gudin

Octávio Bulhões

José Maria Whitaker

Mário Leopoldo Pereira da Câmara

26 aŭgusto 1954 - 12 aprilo 1955

20 septembro 1954 - 8 novembro 1954

12 aprilo 1955 - 10 oktobro 1955

11 oktobro 1955 - 11 novembro 1955

Milito Euclydes Zenóbio da Costa

Henrique Teixeira Lott

24 aŭgusto 1954 - 25 aŭgusto 1954

25 aŭgusto 1954 - 11 novembro 1955

Justeco kaj Interna Komerco Miguel Seabra Fagundes

Alexandre Marcondes Machado Filho

José Eduardo do Prado Kelly

24 aŭgusto 1954 - 14 februaro 1955

14 februaro 1955 - 18 aprilo 1955

18 aprilo 1955 - 11 novembro 1955

Mararmeo Renato de Almeida Guillobel

Edmundo Jordão Amorim do Valle

24 aŭgusto 1954 - 26 aŭgusto 1954

26 aŭgusto 1954 - 11 novembro 1955

Eksterlandaj Rilatoj Vicente Rao

Raul Fernandes

24 aŭgusto 1954 - 25 aŭgusto 1954

26 aŭgusto 1954 - 11 novembro 1955

Sano Mário Pinotti

Aramis Taborda de Athayde

24 aŭgusto 1954 - 31 aŭgusto 1954

1 septembro 1954 - 11 novembro 1955

Laboro, Industrio kaj Komerco Napoleão de Alencastro Guimarães 24 aŭgusto 1954 - 11 novembro 1955
Trafiko kaj Publikaj Verkoj José Américo de Almeida

Lucas Lopes

Rodrigo Otávio Jordão Ramos

Otávio Marcondes Ferraz

24 aŭgusto 1954 - 26 aŭgusto 1954

26 aŭgusto 1954 - 29 januaro 1955

29 januaro 1955 - 6 aprilo 1955

6 aprilo 1955 - 11 novembro 1955

Post la prezidanteco

[redakti | redakti fonton]

Post la prezidanteco, Café Filho estis nomumita konsilisto de la ŝtato de la Kortumo pri Kontoj de Guanabara (1961-1970).

Li mortis en Rio-de-Ĵanejro la 20-a de februaro 1970.

Fremdaj Honoroj

  Grandkruco de la Ordeno de la Turo kaj Glavo, Portugalujo (20 septembro 1951)[5]


Antaŭe:18-a Prezidanto de BraziloPoste:
Getúlio Vargas1954-1955João Goulart