Christiane Ritter
| Christiane Ritter | ||
|---|---|---|
| Persona informo | ||
| Naskonomo | Christiane Knoll | |
| Naskiĝo | 13-an de julio 1897 en Karlovy Vary | |
| Morto | 29-an de decembro 2000 (103-jaraĝa) en Vieno | |
| Lingvoj | germana vd | |
| Ŝtataneco | Aŭstrio  vd
| |
| Profesio | ||
| Okupo | pentristo verkisto vd
| |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Christiane RITTER (la 13an de julio 1897, en Karlovy Vary (tiam nomata Karlsbado) – la 29an de decembro 2000, en Vieno) estis aŭstra verkistino. Ŝi estas plej bone konata por ŝia libro Virino en la Polusa Nokto pri ŝia restado sur Svalbardo en 1933 [1][2]. Originale eldonita en 1938, ŝia libro estas unu el la malabundaj kontoj skribita de virina perspektivo detalanta vivon ekster civilizacio antaŭ la mezo de la 20a jarcento.
Vivo
[redakti | redakti fonton]La praavo de Ritter estis la fondinto de la Carl Knoll porcelanfabriko en Fischern proksime de Karlsbad, ŝia patro estis advokato kaj ŝia patrino estis multflanka muzikistino. Komence ŝi volis okupiĝi pri karieron kiel dancisto, sed tiam ŝia intereso pri la bildartoj vekiĝis. Ŝiaj fundamentoj kiel pentristo kaj ilustristo estis amorigitaj en diversaj lernejoj en Munkeno, Vieno kaj Berlino.
En la aĝo de 20, ŝi geedziĝis kun Hermann Ritter (1891-1968), kiu ĵus ricevis la licencon de sia ŝipoficiro. Nelonge poste naskiĝis ilia filino Karin. Ritter pasigis jaron en soleca kabano sur Spitsbergen, for de iu civilizo. Ŝi alteriĝis per ŝipo en Ny-Ålesund en la somero de 1934 kaj, akompanita fare de sia edzo, iris al Gråhuken, la plej norda punkto de Andrée Land, en la nordo de Svalbard inter Woodfjorden kaj Wijdefjorden. Ĉi tie ŝi pasigis la vintron plejparte memstare, dum ŝia edzo ofte pasigis tagojn ĉasante, kaj restis ĝis la somero de 1935. La libro de Ritter pri ŝia tempo en Spitsbergen, Virino en la Polusa Nokto (origine germane Eine Frau erlebt die Polarnacht), kiu ankaŭ enhavas kelkajn el ŝiaj bildoj de ĉi tiu tempo reproduktita, estis tradukita en plurajn lingvojn. Interalie menciindas ke ĝi estas unu el la normaj verkoj de germanlingva polusa literaturo kaj daŭre estas publikigita hodiaŭ. Jürgen Domian mencias la libron en sia romano Demonoj.
Dum ĝis tiu tempo ekspedicioj kaj aliaj restadoj en la Arkto estis kutime nur priskribitaj kiel ekstreme malfacilaj kaj streĉaj, Ritter sukcesis priskribi la valoron de arkta naturo por homoj kaj ilia psiko. Ŝi raportas kompreneble pri siaj propraj ŝanĝoj dum ŝia restado en la malproksima nordo.
Post la Dua Mondmilito la familio translokiĝis al Leoben en Stirio. En 1985 Christiane Ritter translokiĝis al Vieno. Ŝi mortis ĉi tie en la aĝo de 103 kaj estis entombigita en la Grinzing-tombejo.
Eldonaĵoj
[redakti | redakti fonton]- Eine Frau erlebt die Polarnacht. 1-a eldono. Propyläen-Verlag, Berlino 1938.
- Eine Frau erlebt die Polarnacht. 22-a eldono. Ullstein, Berlino 2009
- Fremdlingvaj eldonoj, el kiuj kelkaj estis plurfoje reeldonitaj ĝis la nuntempo: 1952 Parizo, 1954 Novjorko, 1956 Londono, 1964 Meksiko, 1966 Bratislavo, 1966 Budapeŝto, 1967 Sofio, 2010 Vankuvero kaj aliaj, 2018 Amsterdamo, 2020 Prago, 2020 Rovoreto .
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Jones, Lucy, "Christiane Ritter: Why this forgotten feminist nature writer deserves to be celebrated", The Independent, 22 February 2020. Kontrolita 2020-05-23.
- ↑ Brandt, Harald, "Eine Lange Nacht über Spitzbergen", Deutschlandfunk, 17 October 2015. Kontrolita 2020-05-23. (germane)