Ĉefepiskopujo de Olomouc

Ĉefepiskopujo de Olomouc
Ĉefepiskopujo
	Blazono
romkatolika metropolita ĉefdiocezo [+]
Lando	Ĉeĥio
- koordinatoj	50° N, 17° O (mapo)49.595876617.2611208Koordinatoj: 50° N, 17° O (mapo) [+]
Areo	10 018 km² (1 001 800 ha) [+]
Loĝantaro	1 359 847 [+] (2019)
Denseco	135,74 loĝ./km² [+] [+]
	Ĉefepiskopujo de Olomouc (Ĉeĥio) Ĉefepiskopujo de Olomouc
	Ĉefepiskopujo de Olomouc (malhelkolore), kun sufraganaj episkopujoj de Brno (hele, sube) kaj Ostrava-Opava (hele, supre)
	Vikimedia Komunejo: Roman Catholic Archdiocese of Olomouc [+]
	En TTT: Oficiala retejo [+]
	v • d • r

La ĉefepiskopujo de Olomouc, latine Archidioecesis Olomucensis, ĉeĥe Arcibiskupství olomoucké aŭ Arcidiecéze olomoucká, germane Erzbistum Olmütz estas romkatolika ĉefepiskopujo en Ĉeĥio, landoparto Moravio, kun sidejo en Olomouc [olomoŭc].

Nun la ĉefepiskopo de Oloumouc estas Jan Graubner kaj helpa episkopo estas Josef Hrdlička.

Historio[redakti | redakti fonton]

La episkopujo de Olomouc estis unuafoje menciita en 1063; la unua episkopo estis Johano la 1-a de Breunau, ĉeĥe Jan I. Ĝis la 18-a jarcento ĝi estis submetita al la ĉefepiskopujo de Prago. En 1777 ĝi estis altigita al ĉefepiskopujo, kaj samtempe kreita la nova episkopujo de Brno kiel sufragana diocezo de Olomouc. Hodiaŭ la ĉefepiskopujo ampleksas pli malpli la regionon Norda kaj Meza Moravio (Olomoucký kraj) kaj estas dividita en 22 dekanujojn.

La episkopoj de Olomouc estis titolitaj princo-episkopoj (poste princo-ĉefepiskopoj), kaj ofte venis de la ĉeĥa alta aŭ malalta nobelaro. La episkopujo posedis diversajn teritoriojn en Moravio. Inter iliaj posedaĵoj estis:

Hukvaldy (burgo)
Ĉefepiskopa kastelo Kroměříž en la urbo Kroměříž, fondita en 1260 de Bruno el Schauenburg, episkopo de Olomouc
urbo Žďár nad Sázavou
Vítkovice (ferfabriko)
Osoblaha / Hotzenplotz, moravia enklavo inter sileziaj princlandoj

Malkiel la princepiskopujoj pli okcidentaj en la Imperio, la teritorio regata de la episkopo tamen ne estis imperie senpera, la episkopo de Olomouc ne estis imperia princo (membro de la Imperiaj statoj kaj la imperia dieto), ĉar li estis feŭde submetita al la reĝo de Bohemio.