Eugenia brasiliensis
 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 frukto kaj folioj
| ||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Eugenia brasiliensis LAM. | ||||||||||||
Sinonimoj[1]
| ||||||||||||
| ||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||
Eugenia brasiliensis estas mezgranda arbo kun maksimuma alteco de 20 metroj. La specio estas endemia en Brazilo. Ĝi produktas malgrandajn purpurajn fruktojn, la grumiŝamojn kies gusto estas dolĉa kaj ĉerizsimila. La arbo taŭgas ankaŭ por verdigi ĉestratajn areojn.
Ĝi estas gracila arbo kio faras perfekte uzi ĝin en urba pejzaĝigado. Ĝia malrapida kresko kaj malalta disvastiĝo igas ĝin rara, kaj ĝi estas ĝenerale konsiderata kiel endanĝerigita specio.[2]
Priskribo
[redakti | redakti fonton]Eugenia brasiliensis estas gracia kaj ĉiamverda arbo, kiu atingas altojn de ĉirkaŭ 7,5 ĝis 10,5 m.
La kontraŭaj folioj estas simplaj kaj peciolaj. La ledeca, brile verda kaj pinta ovala folia klingo longas 9 ĝis 16 cm kaj larĝas 5 ĝis 6 cm. La pluma nervo kun malklaraj flankaj vejnoj havas videble enprofundiĝintan mezripon. La folia surfaco estas ambaŭflanke iomete grajneca. La nova ŝoso estas ruĝeta. La folioj restas sur la arbo ĉirkaŭ 2 jarojn.
La floroj staras individue sur longaj floraj tigoj en la foliaj aksoj. La kvaroblaj, hermafroditaj floroj havas diametron de ĉirkaŭ 2,5 cm. La kvar petaloj estas blankaj. Estas ĉirkaŭ 100 stamenoj kun blankaj stamenoj kaj palflavaj anteroj.
Estiĝas sfereca, platigita kaj brila bero kun diametro de 1,2 ĝis 2 cm kaj - kiam maturiĝas ĝi fariĝas malhele purpura ĝis preskaŭ nigra koloro. La sepaloj restas sur la pinto de la frukto.
Kutime formiĝas nur sfera, ĝis 1,2 cm granda, sunbruna ĝis grizbruna semo; ĝis tri semoj ankaŭ povas esti formitaj, kiuj tiam estas pli malgrandaj kaj platigitaj.
Distribuado
[redakti | redakti fonton]La natura teritorio de Eugenia brasiliensis estas la suda Brazilo, precipe la subŝtatoj Paranao kaj Sankta Katarino. Eugenia brasiliensis preferas malaltajn lokojn kun nutraĵaj, acidaj sablaj argilaj grundoj kaj subtropika klimato, eltenante malpezajn frostojn ĝis −3 °C.
Eugenia brasiliensis estis interalie. ankaŭ enkondukita en La Reunio, kie ĝi nun estas klasifikita kiel enpenetra neofito.[3]
Uzado
[redakti | redakti fonton]Eugenia brasiliensis kreskas kiel frukto en la regiono Rio-de-Ĵanejro kaj Paragvajo.
La interna karno de la frukto estas blanke flaveca laŭ aspekto, ĝi estas plejparte uzata por freŝa manĝado sed ankaŭ uzebla por fari marmeladojn, ĵeleojn kaj tortojn.[4]
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Julia F. Morton: Grumichama. En: Julia F. Morton: Fruits of warm climates. Miami, 1987, S. 390 f, Reta versio ĉce Purdue (angle).
Bildoj
[redakti | redakti fonton]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ The Plant List: A Working List of All Plant Species. Arkivita el la originalo je 2019-06-28. Alirita February 7, 2014 .
- ↑ Paulo Backes & Bruno Irgang, Mata Atlântica: as árvores e a paisagem, Porto Alegre, Paisagem do Sul, 2004, paĝo 316.
- ↑ Eugenia brasiliensis Arkivigite je 2022-01-22 per la retarkivo Wayback Machine bei Pacific Island Ecosystems at Risk (PIER) Arkivigite je 2021-02-21 per la retarkivo Wayback Machine (engl.)
- ↑ Grumichama Black Tree - Eugenia brasiliensis. Alirita 2020-01-10 .
Eksteraj ligiloj kaj noto
[redakti | redakti fonton]- Grumichama – Fruits of Warm Climates
- Grumichama – Trade Winds Fruit
- Eugenia brasiliensis ĉe Useful Tropical Plants.
- En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Eugenia brasiliensis en la germana Vikipedio.
- En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Grumichama en la angla Vikipedio.