Historio de Protestantismo en Usono
Kristanismo estis enkondukita kun la unuaj eŭropaj setlantoj dekomence en la 16-a kaj 17-a jarcentoj. Koloniistoj de Norda Eŭropo enkondukis Protestantismon en ĝiaj Anglikana kaj Reformita formoj al kolonioj Plymouth, Golfo de Masaĉuseco, Nova Nederlando, Virginio, kaj Karolino. La unuaj alvenantoj estis adeptoj al Anglikanismo, Kongregacionismo, Presbiterianismo, Metodismo, la Baptista eklezio, Kalvinismo, Luteranismo, Kvakerismo, Anabaptismo kaj la Moravia Eklezio el britoj, germanoj, nederlandanoj kaj nordianoj. Usono komenciĝis kiel signifa protestanta plimulta nacio. Signifaj malplimultoj de katolikoj kaj judoj ne ekestis ĝis la periodo inter 1880 kaj 1910.
Entute, protestantoj konsistis el la plimulto de la populacio ĝis 2012 kiam la protestanta parto de usona populacio falis al 48%, tiel finante sian statuson kiel religio de la plimulto. La malkresko estas atribuita ĉefe al la falanta membreco de la ĉefliniaj protestantaj eklezioj, dum Evangeliaj protestantoj kaj Nigraj eklezioj estas stabilaj aŭ daŭre kreskas. Hodiaŭ, 46.5% de la usona loĝantaro estas aŭ ĉefliniaj protestantoj, evangeliaj protestantoj, aŭ nigrekleziaj ĉeestantoj.
Frua Kolonia epoko[redakti | redakti fonton]
Virginio[redakti | redakti fonton]
Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Religio en frua Virginio.Anglikana kapelano Robert Hunt estis inter la unua grupo de anglaj kolonianoj, alvenante en 1607. En 1619, la Eklezio de Anglio estis formale establita kiel la oficiala religio en la kolonio, kaj restus tiel ĝis ĝi estis malfondita baldaŭ post la Usona Milito de Sendependeco.[1] Establado signifis ke lokaj impostfondusoj pagis la paroĥkostojn, kaj ke la paroĥo havis lokajn civitajn funkciojn kiel ekzemple malriĉa krizhelpo. La superklasaj plantistoj kontrolis la sakristion, kiu prizorgis la paroĥon kaj elektis la ministron. La eklezio en Virginio estis kontrolita fare de la Episkopo de Londono, kiu sendis pastrojn kaj misiistojn sed neniam estis sufiĉe, kaj ili raportis tre malaltajn normojn de persona moraleco.[2][3]
La kolonianoj estis tipe neatentaj, neinteresitaj kaj enuigitaj dum la diservoj, laŭ la ministroj, kiuj plendis, ke la homoj dormas, flustras, ludas la mode vestitajn virinojn, promenas kaj iras kaj venas, aŭ plej bone rigardas tra la fenestroj aŭ rigardante malklare en la spacon.[4] Ekzistis tro malmultaj ministroj por la vaste disigita populacio, tiel ke ministroj instigis paroĥanojn por iĝi devotaj hejme, uzante la Book of Common Prayer por privata preĝo kaj sindonemo (prefere ol la Biblio). Tio permesis al devotaj anglikanoj gvidi aktivan kaj sinceran preĝejan vivon krom la nekontentigaj formalaj diservoj. La emfazo de persona pieco malfermis la vojon por la Unua Granda Vekiĝo, kiu tiris homojn for de la establita eklezio.[5] De la 1760-aj jaroj, malsamopiniaj protestantoj, precipe baptistoj kaj metodistoj, kreskis rapide kaj komencis defii la anglikanojn por morala gvidado.[6][7]
Nov-Anglio[redakti | redakti fonton]
Grupeto de pilgrimoj aranĝis la Kolonion Plymouth en Plymouth, Masaĉuseco en 1620, serĉante rifuĝon de konfliktoj en Anglio kiuj kondukis ĝis la Angla enlanda milito.
La puritanoj, multe pli granda grupo ol la pilgrimoj, establis la Kolonion de la Golfo de Masaĉuseco en 1629 kun 400 setlantoj. Puritanoj estis anglaj protestantoj kiuj deziris reformi kaj purigi la Eklezion de Anglio en la Nova Mondo de kion ili konsideris kiel neakcepteblaj restaĵoj de Romia Katolikismo. Ene de du jaroj, pliaj 2,000 setlantoj alvenis. Komenciĝante en 1630, proksimume 20,000 puritanoj elmigris kiel familioj al Nov-Anglio por akiri la liberecon adori kiel ili elektis. Teologie, la puritanoj estis "ne-apartigaj kongregaciistoj". La puritanoj kreis profunde religian, socie ligitan kaj saĝe novigan kulturon kiu daŭre ĉeestas en la moderna Usono. Ili esperis, ke ĉi tiu nova tero funkcius kiel "elaĉetanta nacio". Meze de la 18-a jarcento, la puritanoj estis konataj kiel kongregaciistoj.[8]
La sorĉistinaj juĝprocesoj en Salem serio de demandosesioj antaŭ lokaj magistratoj sekvitaj per distriktjuĝejo-procesoj por procesigi homojn akuzitajn je sorĉado en Essex, Suffolk kaj Middlesex distriktoj de kolonia Masaĉuseco, inter februaro 1692 kaj majon 1693. Pli ol 150 homoj estis arestitaj kaj malliberigitaj. Ekleziestroj finfine rimarkis sian eraron, finis la provojn, kaj neniam ripetis ilin.[9]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ James B. Bell, Empire, Religion and Revolution in Early Virginia, 1607-1786 (2013).
- ↑ Patricia U. Bonomi. (2003) Under the Cope of Heaven: Religion, Society, and Politics in Colonial America: Religion, Society, and Politics in Colonial America. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-972911-1.
- ↑ Edward L. Bond and Joan R. Gundersen. The Episcopal Church in Virginia, 1607–2007 (2007)
- ↑ Jacob M. Blosser, "Irreverent Empire: Anglican Inattention in an Atlantic World," Church History, (2008) 77#3 pp. 596–628
- ↑ Edward L. Bond, "Anglican theology and devotion in James Blair's Virginia, 1685–1743," Virginia Magazine of History and Biography, (1996) 104#3 pp. 313–40
- ↑ Richard R. Beeman, "Social Change and Cultural Conflict in Virginia: Lunenberg County, 1746 to 1774." William and Mary Quarterly (1978): 455-476. in JSTOR
- ↑ Rhys Isaac, The transformation of Virginia, 1740-1790 (1982)
- ↑ Francis J. Bremer, First Founders: American Puritans and Puritanism in an Atlantic World (2012)
- ↑ Emerson W. Baker. A Storm of Witchcraft: The Salem Trials and the American Experience (2014).