Maria Cattarina Calegari
| Maria Cattarina Calegari | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 30-an de novembro 1643 en Bergamo |
| Morto | 30-an de novembro 1661 (18-jaraĝa) |
| Okupo | |
| Okupo | komponisto • kantisto • orgenisto • monaĥino |
Cornelia Calegari [Maria Cattarina (ankaŭ konata kiel Maria Caterina)] (1644 – post 1675), estis itala komponisto, kantisto, orgenisto kaj monaĥino.[1]
Ŝi estis adorata por ŝiaj kantadaj talentoj en ŝia hejma urbo kaj fariĝis eldonita komponisto en 1659, ĉe la aĝo de 15, kun la ellumigo de ŝia libro de motetoj, Motetti à voce sola.[2]
La kariero de Cornelia Calegari komenciĝis en la ora epoko de virinoj muzikistoj kaj komponistoj en italaj monaĥejoj kaj ŝi fariĝis unu el la plej famaj. Ŝi verkis kompleksajn muzikajn komponaĵojn, produktante multoblajn mesojn por ses voĉoj kun instrumenta akompano kaj aliaj verkoj. Sed en 1663 la Katolika Eklezio silentigis ĉi tiun muzikan epokon ordenante ne produkti aŭ prezenti muzikon. Ĉiuj fizikaj manifestiĝoj de la muziko de Calegari malaperis, lasante nur skribajn raportojn pri ŝia ekzisto.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Cornelia naskiĝis ĉe Bergamo. La 19-an de aprilo 1661, ŝi prenis ŝiajn finajn votojn kiel monaĥino ĉe la Benediktana Monaĥinejo de Santa Margherita en Milano, prenanta la religia nomo de Maria Cattarina.[3] Ŝia kariero komencis en ora aĝo de virinaj muzikistoj kaj komponistoj en la itala monaĥinejoj kaj ŝi fariĝis unu el la plej fama, tiranta amasojn da aŭakultantoj de proksime kaj malproksime.[4] Ĉi tiuj prezentaĵoj rikoltis ŝin la titolo, La Divina Euterpe, en referenco al Eŭterpo la muzo.[5] Calegari verkis kompleksajn muzikajn komponaĵojn, produktanta multoblajn mesojn por ses voĉoj kun instrumenta akompano, madrigaloj, canzonettas, vespers kaj alia religia muziko.[6][7] Cetere, ŝi estis konata por la eblo de ŝia muziko transporti grandan emocion samtempe kiam plejparto de muziko estis senigita de tia esprimo.[8]
En 1663, Ĉefepiskopo Alfonso Litta kaj la katolika eklezio silentigis ĉi tiun muzikan epokon kun ordoj ne produkti aŭ prezenti muzikon por almenaŭ tri jaroj post malagrablaĵoj pri muziko kaj moraleco ekestiĝis en la regiono.[9] Oni kredas ke ĉi tiuj ordoj, en kombinaĵo kun nekonsento kun la monaĥinejo pri la spirita doto de Calegari, estas gravaj faktoroj okupita en la malapero de ĉiuj fizikaj manifestadoj de ŝia muziko lasanta nur verkita priskriboj de ilia ekzisto.[10]
Kelkaj konataj verkoj[redakti | redakti fonton]
Voĉa[redakti | redakti fonton]
- Madrigali ŝuldata voci
- Madrigali e canzonette voce sola
Religia[redakti | redakti fonton]
- Messe sei voci trompo instrumenti
- Motetti à voce sola
- Vespers
Fono[redakti | redakti fonton]
La muzikaj agadoj de virinoj kiel komponistinoj kaj interpretistoj laŭlonge de la historio vekas grandan intereson de esploristoj. Sed ili rimarkas la gravajn obstaklojn trovitajn en sia laboro rilate specife al malfacilaĵoj, kiujn virinoj havis dum jarcentoj pro ilia ekskludo el la publika vivo kiel profesiaj muzikistinoj. Tio reliefiĝas en la koncerna malabundo de virinoj en la historia katalogo de konsekritaj muzikistoj.
La tiamaj literaturaj tekstoj reliefigas la gravan socian lokon, kiun ludis muziko, kaj la rolon de virinoj rilate al ĝi. En supraj sociaj tavoloj, muziko kaj danco estis parto de la virina edukado, ĉar virino devis produkti muzikon por oferti belecon per aŭdado same kiel vido. Do muziko fariĝis preteksto por la publika montrado de iliaj kvalitoj.
Tamen estis virinoj, kiuj sukcesis atingi muzikan profesion al la servo de aristokrataj nobelaj ĉambroj, en la korusaj teatraj spektakloj de la urboj, aŭ en konventoj.
Ĉi tiuj ekzemploj ampleksas virinojn en tre malsamaj situacioj rilate al sia individua eniro en la historion de la muziko. Malmulte el ili postlasis publikigitajn verkojn, de aliaj troviĝis nur manuskriptoj. Hodiaŭ oni povas aŭskulti iliajn verkojn produktitajn de orkestroj, korusaj ensembloj aŭ esploraj grupoj dediĉitaj al protektado de forgesitaj valoraĵoj.
Tamen el multaj muzikistinoj kiuj estis famaj kaj agnoskataj dum sia vivo, restis nur iliaj nomoj aŭ aktivaĵoj en precizaj situacioj. Iuj el ili neniam sukcesis publikigi siajn verkojn, aliaj ne trovis la sufiĉan konsideron de siaj posteuloj, kaj iliaj produktaĵoj perdiĝis. La ceteraj restis nekonataj, anonimaj.
Fonto de tiu teksto estas artikolo numero 71 en la artikolserio Virinoj en muziko en la Esperanta Retradio, verkita de Sonia Risso el Urugvajo.
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Esther Elizabeth Velkiers
- Leonora Baroni
- Amalia Catharina
- Cornelia Calegari
- Michielina della Pietà
- Marie-Anne-Catherine Quinault
- Sinjorino Philarmonica
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- https://web.archive.org/web/20101114143811/http://www.intreccifemminili.com/Eng/Calegari_E.html
- http://www.dolmetsch.com/cdefsc.htm
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Thompson, Oscar, Nicholas Slonimsky, Robert Sabin, and Bruce Bohle, eds. The International Cyclopedia of Music and Musicians. 11th ed. New York: Dodd, Mead & Company, 1985. (ISBN 0-396-08412-5)
- ↑ Sadie, Stanley and John Tyrrell, eds.The New Grove Dictionary of Music and Musicians. 2nd ed. Vol. 4 New York: Grove, 2001. (ISBN 1-56159-239-0)
- ↑ Sadie, Julie Anne and Rhian Samuel, eds. The Norton/Grove Dictionary of Women Composers. New York: W.W. Norton & Company, 1995. (ISBN 0-393-03487-9)
- ↑ Drinker, Sophie Hutchinson. Music and Women: The Story of Women in Their Relation to Music. New York: Coward-McCann, 1975. (ISBN 0-89201-011-8)
- ↑ Cohen, Aaron I. International Encyclopedia of Women Composers. 2nd ed. Vol. 1 New York: Books & Music, 1987. (ISBN 0-9617485-0-8)
- ↑ Elson, Arthur. Woman’s Work in Music. Portland, ME: Longwood Press, 1976. (ISBN 0-89341-013-6)
- ↑ Bowers, Jane and Judith Tick, eds. Women Making Music: The Western Art Tradition, 1150–1950. Urbana: University of Illinois Press, 1985. (ISBN 0-252-01204-6)
- ↑ Elson
- ↑ Bowers
- ↑ Sadie, Julie Anne