Ruĝa tigrardeo
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
  Ruĝa tigrardeo
| ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Tigrisoma lineatum (Boddaert, 1783) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Ruĝa tigrardeo (Tigrisoma lineatum), estas specio de birdo de la familio de Ardeedoj kaj genro Tigrisoma kiu estas de striecaj ardeoj.
Distribuado kaj habitato
[redakti | redakti fonton]Ĝi troviĝas el suda Meksiko suden ĝis norda Argentino kaj Urugvajo, tra tuta Centrameriko kaj plej granda parto el Sudameriko (sed ne ĉe Andoj nek ĉe Pacifiko, nome en Belizo, Bolivio, Brazilo, Kolombio, Kostariko, Ekvadoro, Gujanoj, Honduro, Nikaragvo, Panamo, Paragvajo, Peruo, Surinamo, Trinidado kaj Tobago, kaj Venezuelo. Ties natura habitato estas marĉoj; ili estas pli videblaj dum seka sezono: dum pluvsezonoj disiĝas.
Aspekto
[redakti | redakti fonton]
Tiu ĉi specio estas 66 ĝis 76 cm longa kun pezo de 840 gr. Kiel ĉe la aliaj du samgenranoj temas pri specio kun tre fajna strieco en dorso kaj flugiloj, sed kiam junuloj iĝas plenkreskuloj la karaktera ruĝecbruna plumaro (kiu nomigas la specion) etendiĝas el krono tra la tuta kapo super kolo kaj brusto kie apenaŭ videblas jam la strieco. Ĉiukaze same kiel ĉe la aliaj du samgenranoj, ankaŭ tiu ĉi specio havas vertikalan brustocentran helbrunan bendon kun tre markataj blankaj bordoj, helflavecajn bridon kaj superokulan strion, nigrecan bekon (10 cm longa) kun hela subaĵo. La kruroj estas verdecgrizaj.
Subspecioj
[redakti | redakti fonton]Estas agnoskitaj du subspecioj:
- Tigrisoma lineatum lineatum Boddaert, 1783 nomiga subspecio, plej areoj
- Tigrisoma lineatum marmoratum Vieillot, 1817 Paragvajo, Argentino, Bolivio kaj Mato Grosso
Kutimaro
[redakti | redakti fonton]Ili manĝas ĉefe nokte. Ili gvatas senmove aŭ piediras dumtage. Atendas ĝis la momento bekosagi la predon. Ili vivas kaj ĉasas solece.
Oni nekonas la pariĝadajn ceremoniojn kiuj okazas en naturo, sed en kaptiveco oni observis nazecan zumadon, bekofrapadon, kaj perkolajn salutadon kaj dancon. La nesto estas granda platformo el bastonetoj ĝis 7 m supergrunde en arbo. Sed depende de la areo povas esti malgranda aŭ eĉ surgrunde sen strukturo. La reprodukta sezono kaj eĉ la koloro de la ovoj varias laŭ la regionoj. La ino demetas 2 al 3 ovojn kaj ŝi sola faras la kovadon kiu daŭras 31 ĝis 34 tagojn. La idoj havas blankan lanugon, flavan bekon kaj nigrecajn krurojn. Nutrado okazas nur nokte.
Ili manĝas ĉefe nesalakvajn fiŝojn, sed ankaŭ krustulojn, akridojn, akvajn koleopterojn kaj larvojn de libeloj.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Oiseaux En franca
| ||||||||||||||||||
